Fidel Castro

None

Armia Castro już wkrótce przeszła do ofensywy zajmując południową cześć wyspy. W środkowej części walkę podjął oddział Williama Morgana, Amerykanina, uznawanego przez wielu za agenta CIA. Prawdopodobnie zajęcie przez jego oddział miasta Cienfuegos spowodowało ucieczkę Fulgencio Batisty z wyspy. W tej sytuacji Fidel Castro przyjął kapitulację dowódców wojskowych, przejmując tym samym władzę na Kubie. Pierwszym krajem na świecie, który uznał nowy rząd (7 stycznia 1959) były Stany Zjednoczone.

Współpraca z Amerykanami zakończyła się niezwykle gwałtownie. 33 - letni wówczas Fidel Castro podjął decyzję o przeprowadzeniu reformy rolnej oraz nacjonalizacji przemysłu i usług. Zarówno biznes, jak i ziemie na wyspie w zdecydowanej większości należały do Amerykanów, często sycylijskiego pochodzenia. Tym niespodziewanym pociągnięciem wpływy USA na Kubie zostały ograniczone niemal do zera. Zbliżenie do Związku Radzieckiego oraz nieudana inwazja amerykańska w Zatoce Świń, przesądziły o zamrożeniu stosunków na linii Waszyngton - Havana.

Wsparcie Fidela Castro w 1958 roku przez USA okazało się jedną z największych porażek polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych. Dyktator Kuby jest obecnie jednym z najdłużej sprawujących władzę na świecie przywódców, który nie boi się otwarcie krytykować rządu USA za agresywną politykę wobec krajów na całym świecie. Fidel Castro z pewnością na zawsze pozostanie ikoną dla wszystkich rewolucjonistów na świecie.

Fidel Castro wraz z bratem Raulem, Ernesto "Che" Guevarą oraz pozostałymi członkami oddziału walczącego w górach Sierra Maestra. Po dwu latach prowadzenia wojny partyzanckiej, bojownicy przejdą do kontrofensywy. Przy pomocy amerykanów już wkrótce zdobędą władze na Kubie.

Fidel Castro przy świetle świecy prowadzi korespondencje z rewolucjonistami w innych rejonach kraju. Polowe życie pozwoli Fidelowi mówić iż los biedoty oraz życie na skraju nie jest mu obce.

Przejęcie władzy na Kubie. Castro wraz ze swym oddziałem przemierza wyspę kierując się do Havany. Przyłączają się jego nowi zwolennicy by wspólnie dotrzeć do stolicy kraju. Kubańczycy widzieli w Fidelu Castro bohatera, który przyniósł wolność swojemu narodowi. Jak się okazało nie na długo.

Obalony przez rewolucję kubańską dyktator Fulgencio Batista. Jego reżim został obalony 1 stycznia 1959, a on sam uciekł na Dominikanę. Później przebywał na emigracji w Portugalii i Hiszpanii. Zmarł w miejscowości Guadalmina w Hiszpanii.

Osiemnastometrowy jacht, zbudowany w 1943, był jednostką pełnomorską, motorowo-żaglową, przeznaczoną dla 12 osób. W 1956 został odkupiony od dotychczasowego właściciela przez Kubańczyków należących do Ruchu 26 lipca. 25 listopada 1956 jacht wypłynął z Meksyku, a na jego pokładzie znajdowało się 82 rewolucjonistów. 2 grudnia 1956 partyzanci wylądowali na Kubie i – podobnie jak 3 lata wcześniej (atak na koszary w Moncada) – zostali rozgromieni przez wojsko rządowe. Zdołało uratować się jedynie dwunastu uczestników potyczki, w tym sam Castro, jego brat Raúl oraz Che Guevara – uciekając przed wojskiem, schronili się w niedostępnych górach Sierra Maestra. Obecnie jacht znajduje się w Muzeum Rewolucji (Museo de la Revolución) w Hawanie. Po objęciu władzy przez Castro imieniem jachtu nazwano jedną z prowincji kraju oraz (wydawany od 1965) dziennik będący oficjalnym organem KC Komunistycznej Partii Kuby.

Fidel Castro jako przywódca Kuby zawsze utrzymywał przyjazne stosunki z innymi rewolucjonistami. Wspierał Palestyńczyków, Boliwijczyków, na jego rozkaz wysłano wojska do Angoli.

Hugo Chavez - prezydent Wenezueli - uczeń i następca Fidela. Bogata w ropę Wenezuela wspiera finansowo podupadły ekonomicznie budżet Kuby. Komunistyczna gospodarka, której działanie opiera się ideologicznie na zasadach marksizmu nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Jednak wieloletnia walka z amerykańskim imperializmem jest przykładem dla innych przywódców Ameryki Łacińskiej.

(spqqr)

Przywódca Brazylii Lula da Silva także szanuje poglądy Castro. Kraj ten jako największa potęga Południowej Ameryki dąży jest ważnym partnerem politycznym Havany. Socjalistyczne doświadczenia mogą pomóc Brazylii w zwalczaniu biedy oraz rozwarstwienia społecznego.

Papież upominał dyktatora wyspy za brak tolerancji religijnej oraz swobód politycznych. Różne doświadczenia z komunizmem były płaszczyzną do dyskusji na temat praw człowieka na Kubie.

Fidel Castro ma ręce splamione krwią przeciwników politycznych. Mimo to uważany jest przez wielu za jednego z największych przywódców na świecie, a jego legenda przeciwnika amerykańskiego imperializmu na długo zapisze się na kartach historii.