Chyba każdy z nas słyszał o zaburzeniu odżywiania zwanym anoreksją. Osoby cierpiące na tzw. jadłowstręt psychiczny mają zaburzony obraz własnej sylwetki. Chorzy, mimo swojej skrajnie niskiej masy ciała, ciągle odnoszą wrażenie, że są nadmiernie otyli. Nieustannie dążą do obniżania i tak już niskiej wagi, odczuwają także lęk przed przybraniem dodatkowych kilogramów.
Co wspólnego z osobami chorymi na anoreksję może mieć facet o budowie gladiatora, odwiedzający codziennie siłownię i wrzucający w siebie solidne porcje jedzenia? Na pierwszy rzut oka niewiele. Szacuje się jednak, że nawet 10% mężczyzn intensywnie ćwiczących na siłowni cierpi na zaburzenie zwane bigoreksją (reverse anorexia – odwrotna anoreksja).
Jest to dysmorfia mięśniowa polegająca na postrzeganiu swojego ciała jako niedostatecznie umięśnionego. Cierpiący na to zaburzenie, mimo posiadanej muskularnej sylwetki, widzą siebie jako osoby chuderlawe. Towarzyszy im także ciągły strach przed spadkiem masy ciała.
Bigoreksja może mieć bardzo duży wpływ na funkcjonowanie w społeczeństwie. Osoba dotknięta tym schorzeniem z biegiem czasu podporządkowuje swoje życie wizytom na siłowni oraz odpowiedniej diecie. Przestaje spotykać się ze znajomymi, ponieważ koliduje to z jej planem treningowym. Unika jedzenia poza domem, ponieważ boi się, że posiłki zostały źle przygotowane. Bardzo rygorystycznie trzyma się godzin spożywania swoich porcji jedzenia. Dba o to, by dieta była bogata w białko i miała minimalną zawartość tłuszczu.
Mimo tych wszystkich zabiegów, chory na bigoreksję przy każdym spojrzeniu w lustro widzi osobę mało atrakcyjną, o słabo umięśnionej sylwetce. Wraz z bigoreksją bardzo często idzie w parze sięganie po sterydy, które stanowią zagrożenie dla całego organizmu. Mogą one powodować niewydolność krążeniową, zapalenie wątroby, przerost prostaty czy uszkodzenie nerek. Ich przyjmowanie grozi również nadprodukcją testosteronu, a to z kolei prowadzi do podwyższonej drażliwości i niekontrolowanych wybuchów agresji.
Czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia bigoreksji może być m.in. brak akceptacji wśród bliskich oraz rówieśników w okresie dzieciństwa.
Bigorektyk godzinami stoi przed lustrem. Dąży do osiągnięcia idealnej sylwetki, która w rzeczywistości nie istnieje. Pomocą dla osób z dysmorfią mięśniową jest psychoterapia i, w razie współistnienia z zaburzeniami depresyjnymi, farmakoterapia.
**[
ZOBACZ TEŻ: Pozycja snu z partnerem i jej wpływ na relacje w związku ]( http://www.nauklove.pl/pozycja-snu-z-partnerem/ )**
Ma 72 lata i podnosi 200 kg
