Dawniej zadbanego mężczyznę, o wypielęgnowanych dłoniach, czystych włosach i jeszcze, nie daj Boże, pachnącego dobrą wodą kolońską, traktowano dziwnie. Trochę nie po męsku. „Prawdziwemu mężczyźnie” nie przystało frasować się swoim wyglądem. Mawiano, że w zupełności wystarczy jak „chłop jest ładniejszy od diabła”. A jedyne, o co mógł dbać to o to, co jest przed nim na stole…
Dziś zmieniły się czasy, obyczaje i priorytety. Na całym świecie pracujący zawodowo mężczyźni, oprócz studiowania indeksów giełdowych, chętnie odwiedzają siłownię czy sklepy z kosmetykami. W czasach międzynarodowych korporacji i stale wzrastającej konkurencji właściwa autoprezentacja staje się wręcz niezbędna.
Ubiór może być rodzajem autografu i doskonale wiedzą o tym politycy. Barrack Obama na wszystkich oficjalnych spotkaniach występuje w ciemnym garniturze, śnieżnobiałej koszuli i czerwonym krawacie. Aleksander Kwaśniewski najchętniej zakłada niebieskie koszule z granatowym krawatem. Marek Sawicki stawia na spokojną tonację kolorystyczną łącząc szare garnitury z niebieską koszulą i szarym krawatem, natomiast Janusz Palikot odważnie sięga po żółte i pomarańczowe krawaty nosząc je z neutralną bielą koszuli.
Dziś sposób ubierania się jest wręcz rodzajem komunikatu. Może też być wyróżnikiem pomocnym w zapamiętaniu danej osoby. Jednym ze składników ubrania jest jego kolor. I to on jest najszybciej spostrzeganym elementem wizerunku. Dlatego właśnie barwa ubrania często wpływa na to, jak jesteśmy postrzegani przez otoczenie.
Czy z oddziaływania koloru mogą korzystać tylko politycy?
Każdego ranka praktycznie niemal każdy mężczyzna staje przed wyborem odpowiedniego stroju do: pracy, na ważne spotkanie służbowe, uroczystą kolację, koncert, itp. Granatowy garnitur, błękitna koszula bordowy krawat, a może szara marynarka i biały golf? A może brązowa sztruksowa marynarka i koszula w kratę? Ubiór może być także rodzajem „wizytówki” każdego mężczyzny. Jest to szczególnie przydatne dla panów, których praca wymaga stałego kontaktu z ludźmi, występów w mediach, na konferencjach, itp. Okazuje się, że świat biznesu niewiele różni się od świata polityki. Trzeba tylko wiedzieć w jaki sposób „nadawać” żeby być właściwie „odczytanym”.
Dlaczego kolor ma „moc”?
Wizerunek każdego z nas określają dwa czynniki - kanał werbalny, czyli wszystko co związane z głosem: ton głosu, sposób artykulacji słów, kultura i treść wypowiedzi. Drugi składnik to kanał niewerbalny, czyli wszystko co związane z mową ciała: sposób chodzenia, siadania, mimika twarzy, gestykulacja oraz prezencja, czyli nasz wygląd i zachowanie. Przy czym głos stanowi 38% całego komunikatu, treść wypowiedzi to tylko 7%, a całą resztę przekazu - czyli 55% - zawiera kanał niewerbalny. A ten - jako ewolucyjnie starszy - jest odbierany szybciej i prawie zawsze bezbłędnie. Ubiór, jako składnik wizerunku, odgrywa istotną rolę we właściwej prezencji. Najszybciej postrzeganym elementem stroju jest kolor, który wywołuje u odbiorcy określone emocje i skojarzenia. A skojarzenia te zostają podświadomie „przenoszone” na człowieka noszącego strój o danej barwie. Dlatego, wybierając odpowiedni kolor koszuli, krawata, garnituru można wywrzeć silne wrażenie na kimś, na kim nam zależy.
Jaka jest wymowa barw?
W roku 2005 w czasie kampanii prezydenckiej Donald Tusk na plakatach i w spotach wyborczych prezentował się niczym amerykański polityk. Szczupły, wysportowany, zawsze uśmiechnięty i nienagannie ubrany. Dobrze dopasowany ciemny garnitur, śnieżnobiała koszula z prawidłową długością rękawów. Całość uzupełniał gładki, bordowy krawat. Nie da się ukryć, że w ten sposób powstał wizerunek silnego i wpływowego mężczyzny. Podobny efekt chciał uzyskać w 2010 roku Grzegorz Napieralski. Kandydując na prezydenta był ubrany w grafitowy garnitur, białą koszulę z bordowym krawatem i często się uśmiechał. Ten sam zestaw kolorystyczny - składający się z ciemnego garnituru, białej koszuli i czerwonego krawata - wybierali w kampaniach prezydenckich również: Waldemar Pawlak (w 2010 r.), Jarosław Kalinowski i Marian Krzaklewski (w 2000 r.).
Dlaczego wszyscy sięgali po to samo? Żeby odpowiedzieć na to pytanie trzeba cofnąć się do 1980 roku i kampanii wyborczej Ronalda Reagana. Wtedy to, Ronald Reagan występował w ciemnych garniturach, śnieżnobiałych koszulach i czerwonych krawatach. Wspaniale przemawiał i operował mową ciała. Doskonale wypadał też w mediach, w czym były mu pomocne zdolności aktorskie oraz doświadczenie wcześniej zdobyte na planach filmowych. I właśnie od tamtego czasu, czerwony krawat stał się symbolem silnego i wpływowego mężczyzny. Dzisiaj także mężczyźni na wysokich stanowiskach lub panowie pragnący wizerunkiem podkreślić swoją pozycję ubierają się w ten sam sposób.
A co z innymi kolorami koszul i krawatów? Oczywiście także mogą być wykorzystane, ale będą miały nieco inny „przekaz”. Tak, jak było to w przypadku Andrzeja Olechowskiego, który w trakcie kampanii prezydenckiej w 2000 roku występował w granatowym garniturze, błękitnej koszuli z granatowym krawatem, a na plakatach wyborczych towarzyszyło temu jeszcze niebieskie tło. W ten sposób powstał wizerunek o wiele łagodniejszej wymowie. Podobnie jak w roku 2010, gdzie ponownie widzimy błękitne tło i niebieską koszulę (tym razem połączoną z blado różowym krawatem). Jednak Andrzej Olechowski oryginalnością nie zabłysnął, wykorzystał bowiem doświadczenie zdobyte wcześniej przez Aleksandra Kwaśniewskiego.
Aleksander Kwaśniewski był w Polsce pierwszym politykiem, który oficjalnie skorzystał z pomocy francuskiego specjalisty od marketingu politycznego Jacques’a Séguéla. W wyniku tego, w czasie kampanii prezydenckiej w 1995 roku, na wyborcach zastosowano prosty zabieg socjotechniczny z użyciem koloru niebieskiego. Aleksander Kwaśniewski zaprezentował się jako młody, wysportowany i inteligentny człowiek. Występował w ciemnych garniturach, błękitnych koszulach podkreślających niebieski kolor oczu, granatowych krawatach i zawsze miał za sobą, w telewizyjnych studiach wyborczych, błękitne tła.
Okazuje się, że kolor niebieski kojarzony jest z łagodnością i bezpieczeństwem, a ponadto na każdego wpływa kojąco i wprowadza w dobry nastrój. Zatem, mężczyźnie w błękitnej koszuli będą przypisywane takie cechy jak: takt, łagodność, chęć unikania konfliktów, spokój. Mężczyzna ten będzie też szybciej obdarzony zaufaniem.
Rola koloru
Z wymowy koloru z powodzeniem można też korzystać w życiu codziennym i zawodowym. Namawiam do tego wszystkich panów i na zachętę zamieszczam mini-poradnik.
Tajemnice koloru – miniporadnik:
• Czerwień – kojarzy się z aktywnością, walką, dążeniem do władzy, zwraca uwagę, dodaje siły, podkreśla rangę. Panowie mogą ubierać czerwony lub bordowy krawat zestawiając go z koszulami w kolorze: białym, niebieskim, popielatym.
• Żółty – symbolizuje optymizm, otwartość, kreatywność, bystrość. W pracy może być stosowany tylko w dodatkach: żółty krawat założony do niebieskiej, białej, kremowej i szarej koszuli.
• Niebieski – symbolizuje spokój, zaufanie, łagodność. Panowie mogą ubrać błękitną koszulę zestawiając ją z żółtym i popielatym krawatem lub założyć niebieski krawat do białej i kremowej koszuli. • Fiolet – kojarzony jest z intuicją, empatią, ambicją, indywidualnością. Barwa ta powinna być zakładana przez mężczyzn pragnących wyglądać na osoby pewne siebie, profesjonalne, o silnej osobowości. Ciemnofioletowy krawat doskonale prezentuje się z białą, żółtą i różową koszulą.
• Brąz – kojarzony jest z poczuciem bezpieczeństwa, symbolizuje oparcie, stabilizację. Mężczyzna w brązowej marynarce, piaskowym garniturze jest odbierany przyjaźnie i mniej oficjalnie. Jest to barwa strojów typu casual.
• Szary – jest kolorem mediacji, sumienności, skromności i kompetencji. Idealny na garnitury do pracy. Im głębszy odcień szarości tym silniejsza wymowa tej barwy.
• Biel – kolor neutralny, tworzy silny kontrast ze wszystkimi ciemnymi kolorami. Kojarzy się z czystością, sterylnością, niewinnością, światłem. To kolor idealny na biznesowe koszule, pomaga zwrócić uwagę na twarz, podkreśla pozycję lub szczególnie elegancką okazję. Do białych koszul najlepiej zakładać ciemniejsze krawaty. To dodaje wyrazistości.
• Czerń - budzi skojarzenia z żałobą, smutkiem, śmiercią. Powszechnie uważana za najbezpieczniejszy kolor ubrania, a w rzeczywistości mało kto w niej dobrze wygląda, podkreśla zmęczenie. To kolor zbuntowanej młodzieży, ale i artystycznej bohemy. W pracy powinna być stosowana tylko na okazje wieczorowe: czarny garnitur, koszula, krawat.
Szkolenia
Osoby szerzej zainteresowane tą tematyką mogą poszukać szkoleń z autoprezentacji, kreowania wizerunku, dress code’u, savoir-vivre’u w ubiorze, psychologii koloru, analizy kolorystycznej.
Agnieszka Jelonkiewicz
Konsultantka ds. wizerunku, trener, historyk sztuki, szkoli firmy i przedstawicieli Top Managementu, organizuje warsztaty dla kobiet, prowadzi zajęcia dydaktyczne dla studentów