Kościół wyklętych

Przez dwa tysiące lat swojego istnienia, Kościół katolicki pokazywał światu różne oblicza. Działalność misyjna, pomoc potrzebującym, wsparcie i przywracanie nadziei ludziom w obozach koncentracyjnych zderza się z nawracaniem za pomocą miecza, poczynaniami inkwizycji i hamowaniem rozwoju społeczeństwa przez indeks ksiąg zakazanych.

Dwudziesty pierwszy wiek przynosi ze sobą nowe wyzwania i nowe zagrożenia. Aborcja, eutanazja czy pedofilia to tematy, które coraz częściej pojawiają się na pierwszych stronach gazet. Tematy trudne i radykalne, być może równie radykalne jak odpowiedzi, których udziela w tym temacie Kościół.

Karą wobec odstępców od wiary i powszechnie akceptowanych obyczajów jest ekskomunika. W średniowieczu stosowana była często, jako element walki politycznej i sposób na podtrzymanie potęgi Watykanu. Dziś służy przede wszystkim do wyznaczania drogi, którą Kościół podąża i odcięcia się od zachowań, których nie akceptuje.

W myśl kodeksu kanonicznego, ekskomunika grozi między innymi za: rozgrzeszenie przez Kapłana wspólnika grzechu nieczystości, udzielenie i przyjęcie godności biskupiej bez zgody papieża, naruszenie tajemnicy spowiedzi, wyrzeczenie się przynależności do Kościoła, schizmę, głoszenie herezji, oraz za poddanie się, bądź przeprowadzenie aborcji.

Znane z historii przypadki wyrzucenia poza łono Kościoła często kończyły się dla wyklętych śmiercią w męczarniach . Metody działania Świętego Oficjum wzbudzały grozę i przerażenie. Próby ognia, wody, łamanie kołem czy miażdżenie palców to tylko niektóre sposoby dochodzenia winy oskarżonego Za odstępstwa od wiary, spłonął na stosie Jan Hus. Podobny los spotkał głoszącego postępowe, ale sprzeczne z ówczesną wizją poglądy, Giordano Bruno. Jeszcze w XIX wieku, Miguel Hidalgo y Costilla, ksiądz uważany za ojca niepodległości Meksyku, został skazany na rozstrzelanie przez Świętą Inkwizycję.

Od tego czasu, świat ruszył ostro do przodu, jednak decyzje podejmowane przez hierarchów kościelnych pozostają kontrowersyjne i wciąż budzą niemałe wątpliwości.

Na początku marca, światem wstrząsnęła informacja o ekskomunikowaniu matki i lekarzy, dokonujących aborcji bliźniąt 9 letniej dziewczynki, przez brazylijskiego arcybiskupa Jose Cardoso Sobrinho. Młoda Brazylijka od 3 lat była ofiarą gwałtów swojego 23 letniego ojczyma. W myśl prawa brazylijskiego aborcji można dokonać wtedy, kiedy ciąża jest wynikiem gwałtu, bądź bezpośrednio zagraża życiu pacjentki. Lekarze i matka uznali, że w tym wypadku zaistniały obie te okoliczności. Brazylijski hierarcha zdecydował jednak o wykluczeniu z grona Kościoła wszystkich, którzy brali udział w popełnieniu tego czynu, argumentując iż prawo ludzkie nie może stać ponad prawem boskim.

Watykan nabrał wody w usta, milcząco przyznając rację szarżującemu Klątwą biskupowi. Z drugiej strony, zaledwie kilka miesięcy wcześniej, świat obiegła wiadomość o zdjęciu przez Papieża Benedykta XVI ekskomuniki z grupy Lefebrystów (właściwie Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X). Członkowie grupy w wywiadach telewizyjnych, twierdzili że Holokaust był wymysłem Żydów, a jego ofiarami padło nie 6 milionów a zaledwie 300 tysięcy osób. Negowali też istnienie komór gazowych oraz dowodzili istnienia żydowskiego spisku rządzącego światem. Mimo głosów sprzeciwu, Watykan zezwolił na powrót Lefebrystów na łono Kościoła.

Te dwie, skrajnie różne postawy wywołały znaczne poruszenie. Przez wieki, głos społeczeństwa nie wpływał znacząco na decyzje rzymskich hierarchów, jednak rozważania i protesty na pewno nie umilkną, a w przyszłości nieraz usłyszymy o ludziach wyklętych przez Kościół.