M1 Abrams - rosyjskie czołgi nie mają z nim szans
Ta konstrukcja to obok kultowych śmigłowców Apache, oddziałów marines i lotniskowców klasy Nimitz militarna wizytówka USA. Wyjątkowe parametry, sprawność i wytrzymałość sprawiają, że M1 Abrams, czołg podstawowy amerykańskich sił zbrojnych, bierze udział we wszystkich ważniejszych operacjach i interwencjach militarnych na całym świecie. Jest także chętnie kupowany przez inne kraje. Czy to najlepszy czołg wszech czasów?
Produkcja czołgów M1 Abrams ruszyła w końcówce lat 70., pierwsze egzemplarze trafiły na wyposażenie amerykańskich sił zbrojnych w roku 1980. Od tego czasu konstrukcja doczekała się wielu modyfikacji i jest stale modernizowana - przede wszystkim w zakresie opancerzenia, uzbrojenia, systemów celowniczych i sterowania. Założenia pozostają jednak niezmienne, tak samo jak charakterystyczna sylwetka - wieża czołgu ma powierzchnię niemal równą podwoziu.
Pierwszym sprawdzianem możliwości bojowych abramsów była I wojna w Zatoce Perskiej. W 1991 roku w operacji "Pustynna Burza" przeciw siłom Saddama Husajna rzucono prawie 2000 tych czołgów. Po stronie irackiej były głównie przestarzałe "tanki" produkcji radzieckiej T-55, T-62 i T-72s pozbawione możliwości prowadzenia operacji w nocy. Ponadto zasięg ognia irackich jednostek nie przekraczał 2 kilometrów, podczas gdy abramsy raziły wroga oddalonego nawet o 3 kilometry - pozwalało to prowadzić ostrzał, nie zbliżając się do przeciwnika. Straty, jak na tak szeroko zakrojoną akcję oraz ilość oddziałów pancernych, były minimalne. Podczas konfliktu zniszczono zaledwie 9 amerykańskich czołgów: irackiej armii nie udało się zlikwidować żadnego, wszystkie jednostki przez pomyłkę lub przypadek ucierpiały z rąk samych Amerykanów (ponadto 2 zostały celowo zniszczone, by nie dostały się w ręce wroga).
(fot. AFP)
Kolejne sukcesy abramsów przyszło im święcić ponownie na irackiej ziemi - podczas obalania reżimu Saddama Husajna w 2003 roku - oraz w Afganistanie. By uniknąć sytuacji z początku lat 90., gdy czołgi były przez pomyłkę ostrzeliwane przez inne jednostki z tej samej armii, zamontowano na nich tzw. panele CIP (Combat Identification Panel), które wytwarzają specjalną "sygnaturę cieplną" widzialną przez systemy termowizyjne. Największym militarnym sukcesem abramsów podczas wojny w Iraku była likwidacja siedmiu irackich T- 72s z odległości kilkudziesięciu metrów i zerowych stratach po stronie amerykańskiej.
Jak przedstawiają się parametry podstawowego czołgu USA? Jednostka waży ponad 60 ton, ma 9, 77 metra długości (sam kadłub 7, 93 metra) i 3, 66 metra szerokości. Załoga liczy 4 osoby. W skład podstawowego uzbrojenia wchodzi działo 105 mm M68 oraz działo gładkolufowe 120 mm M256. Kompozytowy pancerz w zależności od miejsca ma od 960 (!) do 30 milimetrów grubości, dodatkowo burty czołgu zabezpieczają specjalne fartuchy balistyczne o grubości 70 milimetrów. Czołg porusza się średnio z prędkością około 70 km/h po drogach i 40 w trudnym terenie. Maksymalnie M1 Abrams jest w stanie wyciągnąć nawet 90 km/h, co, jak na czołg, jest wartością niespotykaną. Optymalne warunki dla działań operacyjnych panują jednak przy prędkości niższej.
Aktualnie czołgi M1 Abrams znajdują się na wyposażeniu armii USA (ponad 8000 sztuk), Australii, Egiptu, Kuwejtu i Arabii Saudyjskiej. Eksportowe wersje abramsów nie posiadają w składzie pancerza zubożonego uranu - mają go tylko jednostki na wyposażeniu armii amerykańskiej.
KP/PFi, facet.wp.pl