Taniec wojowników
W przeszłości haka była demonstrowana przede wszystkim przez Maorysów, czyli rdzennych mieszkańców Nowej Zelandii, którzy wywodzą się z klanów polinezyjskich ze wschodniej części Oceanu Spokojnego. Na Nową Zelandię mieli oni trafić na przełomie X i XI wieku. Jak wynika ze źródeł historycznych, posiadali szerokie zdolności artystyczne; słynęli też z waleczności oraz wojowniczego usposobienia. Haka stanowi odzwierciedlenie wszystkich tych walorów.
Odmiana wojenna tego rytualnego tańca, która wzbudza dziś największe zachwyty na całym świecie, była prezentowana przez maoryskich wojowników tuż przed przystąpieniem do walki. Stanowiła połączenie rytmicznych okrzyków i zawołań oraz charakterystycznych, wykonywanych harmonijnie ruchów. W czasie haki wojownicy najczęściej poruszają się na szeroko rozstawionych i ugiętych nogach, napinają mięśnie i za pomocą rąk wykonują różne gesty. Wśród tanecznych elementów, które są "odgrywane", znajdują się: klaskanie, uderzenie dłońmi w uda czy w piersi. Nie bez znaczenia jest mimika. Miny dawnych wojowników - zresztą tak samo jak dzisiejszych sportowców - miały wyglądać groźnie. Dlatego wytrzeszczali oni oczy, nadymali policzki i często wystawiali język. Niegdyś podczas haki wojownicy trzymali w rękach broń.