Święte jądra

Zastanawiając się nad znaczeniem słowa jądra nie przychodzi zwykle na myśl określenie „święte”. Fakt są one ważną częścią ciała, gdyż bez nich nie moglibyśmy się rozmnażać, ale nie przesadzajmy... Bardziej są świetne niż święte...

Jak się okazuje już w starożytności ta część męskiego przyrodzenia była postrzegana jako święta. Wszyscy wiedzieli, że daje początek nowemu życiu, mimo, że nie byli pewni jak to się dokładnie odbywa. Uważali, że kobieta nie miała żadnego udziału podczas zapłodnienia, bowiem to mężczyzna przenosił do jej macicy maleńkich ludzi- homunkulusów, którzy gnieździli się właśnie w mosznie faceta.

Ale nie tylko stąd świętość jąder. Za czasów Jezusa panował zwyczaj, że kiedy mężczyźni składali przysięgę albo chcieli dać dowód swojej prawdomówności kładli dłoń na swoim przyrodzeniu. Zwyczaj ten był w owych czasach bardzo szczery, ponieważ jądra utożsamiano z życiem, co oznaczało, że przysięgano na przyszłość całej rodziny, więc bojąc się o nią, ciężko by było skłamać.

Zresztą potwierdza to etymologia słowa jądro. Z angielskiego ‘testify’, które oznacza zeznanie, wiąże się ze szwedzkim- „testamente” i łacińskim- „testis”, czyli właśnie jądro.

Według kościoła jeszcze z innego powodu jądra są ważne. Może bardziej - ich brak. Gdyż, chłopcy pozbawieni jąder byli uważani za wspaniałych. Mówimy tu o kastratach, młodzieńcach w okresie dojrzewania, którym przed mutacją obcinano jądra. W wieku szesnastym Kościół, głównie we Włoszech i we Francji, chciał mieć w swoim chórze czyste anielskie głosy, a było to możliwe właśnie dzięki tej operacji, bowiem w jej skutek przestawały się rozwijać więzadła głosowe i dlatego chłopcy zachowywali wysokie głosy.

Także na dworze chińskim, egipskim czy bizantyjskim faceci pozbawieni moszny byli wielce szanowani. Sprawowali oni funkcję eminencji dworu, czasem obejmowali wysokie urzędy państwowe i byli nazywani eunuchami. Nazwa ta pochodzi od greckich słów eune – łoże i echein – trzymać, mieć, czyli poprostu strażnik łoża. Eunuchowie pilnowali porządku w cesarskim haremie, gdzie przebywały liczne żony władcy. Usuwano im przyrodzenie, żeby przypadkiem nie zachciało im się uprawiać seksu z jedną z nich. Była to bolesna operacja, po której przez trzy dni nie mogli nic pić, by nie oddawali moczu. Potem wtykano im w pęcherz bambusową rurkę, co miało im ułatwiać korzystanie z toalety.

Zazwyczaj jednak wybierali łatwiejszą opcję i używali pieluch, co sprawiało, że bez trudu można było się zorientować, że nadchodzą.

W innych częściach świata, panowie pozbawieni jąder, znajdowali się w gorszej sytuacji, ponieważ nie byli traktowani jak prawdziwi mężczyźni. W Imperium rzymskim kastraci nie mogli uczestniczyć w procesach sądowych ani nie mieli wstępu do kościoła. W Izraelu zakaz ten nadal obowiązuje. Ponadto mężczyznom, którzy nie mają jąder, zabrania się żenić z Izraelitkami.

Może to być dla nas odpychające, jednak należy pamiętać, że każde czasy i kultura rządzą się własnymi prawami i nie powinno nas to za bardzo dziwić, że eunuchowie i kastraci byli uznawani za „świętych” i niezastąpionych. Jednak jak rozumieć kastrację w imię zbawienia i oddania Bogu?

Otóż w Rosji w XVIII wieku istniała sekta, która uważała ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia. Skopcy, nazywani „białymi gołębiami”, głosili na terenie całej Rosji, iż grzechem pierworodnym ludzkości jest pożądanie i stosunek seksualny, dlatego jedynym oczyszczeniem ze zła jest „wybielenie”, czyli kastracja. „Białe gołębie” wierzyli, że genitalia wyrosły na ciele pierwszych rodziców jako kara za grzech pierworodny, dlatego dokonywali kastracji. Pierwowzorem kastracji było żydowskie obrzezanie.

Skopcy dokonywali dwóch rodzajów kastracji, zwane małą i wielką pieczęcią. Mała pieczęć u mężczyzn polegała na ucięciu nożem jąder, a u kobiet przypaleniu żelazem sutków (bądź obcięciu całych piersi). Natomiast wielka pieczęć: usunięciu nożem lub siekierą jąder i penisa, a u kobiet obcięcie piersi i wycięcie warg sromowych większych i łechtaczki. Dzięki „małej kastracji” Skopcy zapewniali sobie w niebie rangę anioła, a „wielka kastracja” gwarantowała im rangę archanioła.

Zastanawiające jest, czy faktycznie wszystkie koncepcje „świętości” są aby na pewno święte? Bo życie bez jąder jednoznacznie można odpowiedzieć, że świetne nie jest!