Raz jeden sprzeciwił się Moskwie
Tylko niespodziewanym zbiegom okoliczności zawdzięczać mógł absolwent 5-klasowej powszechnej szkoły katedralnej w Lublinie objęcie najwyższych godności w podporządkowanej ZSRR Polsce.
Bierut, choć jego apologeci kreowali go na wybitnego intelektualistę, zakończył szkolna karierę jako 13-latek w 1905 roku, gdy relegowano go z ostatniej klasy szkoły katedralnej. Powodem wydalenia był udział w strajku przeciwko obowiązkowemu używaniu języka rosyjskiego na lekcjach. Ten dziecięcy sprzeciw był jego pierwszym i ostatnim protestem przeciwko opresji wschodniego sąsiada. Przez następne lata był już Moskwie wierny.
W 1910 roku, jako pomocnik murarski, wstąpił do kółka robotniczego w Lublinie, gdzie zetknął się po raz pierwszy z myślą socjalistyczną. Dwa lata później był już członkiem PPS-Lewicy, partii z której (po jej połączeniu z SDKPiL w grudniu 1918 roku) powstała Komunistyczna Partia Robotniczej Polski. KPRP i wywodząca się z niej Komunistyczna Partia Polski była sowiecką agenturą, dążącą do likwidacji niepodległej II Rzeczypospolitej.
Do 1921 roku Bierut nie uczestniczył czynnie w działalności komunistycznej. Pracował w ruchu spółdzielczym, będąc m.in. jednym z założycieli warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.