Chcesz być mistrzem pokera? Uważaj! Zdradzi cię...
Znajomość od podszewki jednej z najbardziej popularnych gier karcianych na świecie nie wystarczy, by zwyciężyć i wyjść z kasyna z grubym portfelem. Nie na darmo funkcjonuje określenie "pokerowa twarz". Okazuje się jednak, że kontrolowanie grymasów twarzy, mimiki i zwycięskich/zawiedzionych spojrzeń jest mocno przereklamowane. Gdy tracimy głowę, zdradzają nas przede wszystkim ruchy rąk.
Naukowcy z Uniwersytetu Stanford przeprowadzili serię eksperymentów mających na celu sprawdzenie, co nasze ciało mówi o posiadanych przez nas kartach innym uczestnikom gry, a także na co sami powinniśmy zwrócić uwagę, stając w pokerowe szranki. Dobre wyczucie przeciwnika jest przecież jednym z kluczy do sukcesu.
Uczeni posłużyli się materiałem filmowym nagranym podczas World Series of Poker - najbardziej prestiżowych zawodów pokera na świecie - z 2009 roku. Nagrania przedstawiające graczy podczas licytacji za pomocą żetonów podzielili na 3 kategorie: ujęcia, w których była widoczna sama twarz, ujęcia obejmujące całą widoczną nad stolikiem sylwetkę oraz ujęcia samych rąk i dłoni. Każdy klip trwał niecałe 2 sekundy.
Następnie materiał filmowy podzielony na kategorie został zaprezentowany grupie 76 ochotników o różnym stopniu znajomości pokera - część z nich miała znikomą wiedzę na temat tej gry, część grywała amatorsko lub okazjonalnie. Widzowie mieli za zadanie ocenić siłę kart gracza na podstawie obejrzanego klipu.
Gdy biorącym udział w eksperymencie pokazywano klipy skoncentrowane na twarzach graczy, w ich ocenach zaobserwowano największe prawdopodobieństwo pomyłki co do siły kart danego gracza. Statystycznie rzecz ujmując - im lepiej uczestnicy oceniali karty gracza na podstawie jego twarz, tym gorsze były w rzeczywistości. Sztuczna pewność siebie "pokerowych twarzy" zupełnie zwodziła obserwujących na manowce.
Inaczej rzecz się miała w przypadku klipów obrazujących całą sylwetkę graczy - uczestnicy eksperymentu nie mylili się już w tak rażący sposób. Ich oceny dalej jednak miały zbyt mało wspólnego z rzeczywistością, żeby uznać je za potencjalnie pomocne dla oceny przeciwnika podczas realnej gry.
Dopiero spojrzenie na ręce i dłonie pokerzystów podczas przestawiania żetonów zbliżyły uczestników do prawdy na temat siły ich kart. "Przejrzeć" graczy byli w stanie nawet najbardziej zieloni w kwestii pokera uczestnicy. W czym tkwi sekret?
Według szefa badań Michaela Slepiana, gdy się denerwujemy, nawet jeśli chcemy zachować opanowanie i mamy kamienną twarz, ruchy naszych rąk stają się mniej płynne niż gdy jesteśmy spokojni. Oglądający graczy byli w stanie nieświadomie wychwycić utratę płynności przy manipulowaniu żetonami i automatycznie niżej oceniali siłę kart. Analogiczna prawidłowość zachodziła również w odwrotnym przypadku.
Myślicie, że wiedzę, którą dała nam obserwacja tej najbardziej męskiej z gier karcianych można jakoś wykorzystać w codziennym życiu? Faktem jest, że nasi przodkowie nie mogli się mylić, kiedy zalecali, aby podejrzanym osobom patrzeć na ręce...