Demolka w Belfaście

Belfast zaczyna przypominać powojenną Warszawę. W mieście ludzie na własną rękę rozbierają domy przeznaczone do wyburzenia. Powód? Za 1 cegłę na czarnym rynku można dostać od 50 pensów do 1 funta, co przekłada się na ok. 100 funtów od palety.

Na wpół rozebrane budynki grożą zawaleniem, a ponieważ sąsiadują z wciąż zamieszkałymi, to taka samowolka stwarza zagrożenie dla życia mieszkańców.

"Kup pan cegłę" najczęściej można usłyszeć w okolicy zwanej Village, będącej terenem zakrojonej na dużą skalę miejskiej regeneracji. Ogółem w tym miejscu ma zostać zburzonych 600 domów.

Tak zwani "ceglani bandyci" znani są też z kradzieży bankomatów wypruwanych ze ściany z pomocą koparek i innego ciężkiego sprzętu budowlanego, a także z przemytu papierosów i benzyny.

Zapewne inaczej by się sprawy miały, gdyby Irlandia stała najnowszą cegłą amerykańską. Mianowicie, uczeni z prestiżowego MIT znaleźli świetny sposób aby wykorzystać produkowany przez przemysł dwutlenek węgla. Zmusili oni drożdże do wytwarzania z niego twardych materiałów.

[

]( #opinions )

Zespół Angeli Belcher wprowadził do drożdży piekarniczych gen, obecny u pewnego gatunku ślimaka, który tworzy twardą, zbudowaną z węglanów muszlę. W opracowanej technologii, dwutlenek węgla jest wprowadzany do wody zawierającej nieorganiczne jony. Produkowane przez zmutowane drożdże enzymy zamieniają tę mieszankę w twardy materiał. W takim procesie, z jednego kilograma schwytanego dwutlenku węgla powstają dwa kilogramy twardych węglanów. Dzięki pomysłowi badaczy z MIT można upiec dwie, a nawet trzy pieczenie na jednym ogniu. Po pierwsze otrzymujemy cegły, po drugie chwytamy dwutlenek węgla, po trzecie eliminujemy jego wytwarzanie przy produkcji cegieł. Proces nie wymaga przy tym żadnych chemikaliów ani trudnych do utrzymania warunków fizycznych. Uczeni chcą teraz dostosować swoją technologię do wykorzystania na większą, przemysłową skalę.

(PAP), menonwaves