Dzień Obrońcy Ojczyzny
23 lutego jest w Rosji nie tylko uroczyście obchodzonym dniem faceta, ale także Dniem Obrońcy Ojczyzny.
Święto, które do dziś jest dniem wolnym od pracy i jest uroczyście celebrowane, ma swój rodowód w początkach istnienia państwa radzieckiego, co dla wielu zwolenników poprzedniego systemu, których wciąż jest w Rosji niemało, stanowi doskonałą okazję dla manifestowania swoich sympatii.
Co, gdzie, skąd?
23 lutego 1918 roku, zorganizowano pierwszy masowy pobór do Gwardii Czerwonej, czyli radzieckiej armii (nazwę Armii Czerwonej, bolszewickie siły zbrojne przyjęły dopiero 28 lutego 1918 roku).
Świętem państwowym ustanowiono ten dzień w 1922 roku, kiedy to dzięki „niebywałym sukcesom Armii Czerwonej”, bolszewikom udało się wyjść zwycięsko z wojny domowej toczonej początkowo z „białymi generałami”, a później także ze zwykłymi obywatelami, którzy nie rozumieli widocznie „szczytnych haseł komunizmu wojennego”.
Od 1923 roku, dzień ten obchodzony był jako Dzień Armii Czerwonej.
W 1949 roku zmieniono nazwę święta na Dzień Radzieckiej Armii i Floty. Swoje współczesne miano Dnia Obrońców Ojczyzny, dzień 23 lutego otrzymał w 1991 roku.
