Dziesięciu wspaniałych

Kategoria – mięśnie jak stal, serce jak dzwon. Historyczna postać karpackiego zbója będąca inspiracją do serialu telewizyjnego. Serial nakręcono w 1973 roku, a polskiego Robin Hood`a i Terminatora w jednym (chociaż w sumie - gdzie tam zniewieściałemu Robinowi, w zielonych rajtuzach, do naszego umięśnionego zbója) zagrał niezapomniany Marek Perepeczko. Podobno warunki fizyczne Perepeczki (blisko 2 m wzrostu i znakomita sylwetka) spowodowały, że jego marna amerykańska imitacja, Arnold Schwarzenegger, po obejrzeniu serialu „Janosik”, zarzucił karierę aktorską i poświecił polityce.

W Janosiku do dziś kochają się wszystkie dziewczyny, a każdy facet marzy o tym, by z gołym torsem przebiec się po szczytach Tatr.

Kategoria – szybki i przebiegły jak nóż Rambo. Hans Kloss potrafił wykiwać całe SS i Gestapo, i to na raz. Najpierw porucznik, potem kapitan. Przebiegły agent o stu twarzach. Brawurowo zagrany przez Stanisława Mikulskiego w nakręconym w latach 1967-1968 serialu „Stawka większa niż życie”. Dla bliskich Janek, dla wywiadu J-23. Delikatny dla kobiet, i bezwzględny dla wroga. Postać wzorowana na prawdziwej historii polskiego oficera, Stanisława Kolickiego, którego zwerbował wywiad ZSRR. Podszywając się pod Klossa podjął służbę w niemieckim wywiadzie wojskowym Abwehrze.

Dla wielu jednak Hans na zawsze pozostanie jednak Stanisławem Mikulskim, a w pamięci każdego tkwić będzie jego : „Nie ze mną takie numery Brunner”

Kategoria – chłopięcy wdzięk. Nie ma takiej kobiety po trzydziestce, która w dzieciństwie nie kochała by się w Janku z serialu „Czterej pancerni i pies”. Jan Kos – fikcyjna postać z książki Janusza Przymanowskiego i nakręconego w latach 1966-70 serialu. Na wiele lat zawładnęła setkami serc kobiecych. Strzelec radiotelegrafista, pomimo braku poprawności politycznej filmu, do dziś dla wielu pozostanie wzorem i ideałem dzielnego żołnierza, co to kochać potrafił jak nikt (obojętnie czy psa, czy radziecką sanitariuszkę).

Grany przez Janusza Gajosa, który jeszcze wiele lat musiał tłumaczyć się, iż tak naprawdę nie jest prawdziwym, płowym blondynem.

Kategoria – elegancja i styl. Ikona polskiego kina. Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów filmowych. Tytan pracy - przez blisko 50 lat kariery zagrał w około 400 filmach polskich i blisko 150 zagranicznych. Nominowany do Oskara za „Nóż w wodzie”. Przede wszystkim prawdziwy gentelman i niezapomniany amant, także dla wielu pań będących bohaterkami jego życia osobistego. Dla wielu facetów wzór męskości – sześć żon mówi samo za siebie (żadna nie była Polką). Kochał piłkę nożną. Odszedł w zeszłym roku.

Nadal jednak w wielu kobietach jego niski głos, i utrwalone na taśmach filmowych szarmanckie maniery, wywoływać będą dreszcze.

Kategoria – gorącą krew. Niezapomniany Azja Tuhaj-Bejowicz z „Pana Wołodyjowskiego", z roku 1969. Bezwzględny, ale zdolny do romantycznych poświęceń w miłości. Czego chcieć więcej. O samym aktorze mówi się, że jest jak skrajności - raz wspaniały, raz wściekły, raz sentymentalny, a raz okrutny. Jedno jest pewne, jako prawdziwy facet letni nie bywa.

Wiele razy udowodnił też, że jest wielbiciel broni białej, zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym.

Kategoria – prawdziwy mężczyzna PRL. Niezapomniany duet kelnerów stworzony przez Jana Himilsbacha i Zbigniewa Buczkowskiego w filmie "Dziewczyny do wzięcia". Na wiele lat zapadli w pamięć widzów jako mężczyźni bezkompromisowi. Prawdziwi do bólu, w każdej kolejnej produkcji. Do dziś w kinie nikt nigdy nie zagrał lepiej kelnera, lub zanucił „pieski małe dwa”. Kto widział ich choć raz, nigdy nie zapomni brokatowej marynarki Zbigniewa Buczkowskiego. Nie ulega wątpliwości, że mimo dość kontrowersyjnych aparycji, złamali wiele kobiecych serc.

Robiąc to w sposób niewymuszony i zupełnie nie zamierzony.

Kategoria – kiedy byłem mały, też byłem murzynem. Niezapomniany prezes KSS Tęcza z filmu „Miś” Stanisława Barei (rok 1980), brawurowo zagrany przez Stanisława Tyma. Oblegany przez piękne kobiety, które non stop chciały całować „cudne oczka misia rysia”.

Dobra wiadomość – w lutym 2007 roku ponoć powraca.

Kategoria – mężczyzna charyzmatyczny, szorstki ale wrażliwy. Niezapomniany Nikodem z „Kariery Nikodema Dyzmy”, oraz Stanisław Anioł z „Alternatywy 4”. Aktor znakomity zarówno komediowo, jak i dramatycznie. Bardzo charakterystyczny. Dla wielu polski Jack Nicholson. Wzór dyplomacji, król stwarzania pozorów.

Twardy, choć wrażliwy na piękno kobiet.

Jan Monczka
Kategoria – sweet sweet. Kiedy wiosną 1987 pojawił się serial "Tulipan", wybuchł skandal. Film zbojkotowały kobiety, prasa, księża. Zarzucano mu demoralizowanie społeczeństwa i propagowanie zepsucia. Dzięki temu Jan Monczka na długo stał się pierwszym Casanovą PRLu, a grana przez niego postać „tulipana” zapadła w pamięć wielu kobiet.

Pewnie najgłębiej tych, które protestowały najgłośniej.

Porucznik Borewicz
Kategoria – polski James Bond. Kultowa postać z kultowego serialu. Światowy produkt PRLowekiego kina, który zdecydowanie przyćmił cykl filmów o Jamesie Bondzie (kryptonim "007"). Nasz bohater nawet pseudonim miał lepszy, zdecydowanie krótszy – 07. Nie można zapominać o aktorze, który od początku do końca zbudował tak, a nie inaczej, postać porucznika – Bronisławie Cieślaku. Królu szos, pędzącym w swoim niezawodnym polonezie (lub dużym fiacie), obiekcie pożądania najpiękniejszych kobiet (gdzie tam do nich słynnym „kobietom Bonda”), cyniku, i mistrzu w rozgryzaniu najtrudniejszych zagadek kryminalnych. Nikt, kto kochał ten serial, nie jest w stanie zapomnieć słynnego: „No idę do ciebie”, tudzież odważnych erotycznie (jak na tamte czasy) scen z wisząca nad łóżkiem porucznika makatką z jeleniem w tle.

W tym serialu najpiękniejsze i najbardziej znane aktorki z przyjemnością pokazywały swoje nagie biusty.