Jest bez wątpienia jednym z atrybutów mężczyzny. Przez wiele lat, ze względu na jego charakterystyczny kształt, było rzeczą nieprzyzwoitą, a wręcz niedopuszczalną, aby miała je w ustach kobieta.
Oczywiście chodzi o cygaro. Na przełomie XIX i XX wieku, w tzw. wyższych sferach, wraz z lampką brandy stanowiło niezbędny element męskich spotkań, podczas których omawiano sprawy wielkiej polityki i wielkiego biznesu.
Dla przywódców III Rzeszy cygaro miało charakter symboliczny. W szeregach SS wręczenie przez przełożonego cygara swojemu podwładnemu oznaczało niezadowolenie z jego postępowania i było ostatecznym ostrzeżeniem. Niezrozumienie tej aluzji mogło skończyć się tragicznie.
Namiętnymi koneserami cygar byli: Winstone Churchill, Che Guevara, John F. Kennedy, czy Arnold Schwarzenegger.
Ten pierwszy w swoich wspomnieniach tak pisał o swojej namiętności:
_ Palenie cygar jest jak miłość. Pierwszą atrakcją jest kształt, wiernym jest się dla smaku i nigdy nie można dopuścić do zgaśnięcia płomienia_.
Smak cygar jest bez wątpienia czymś wyjątkowym, tak samo jak wyjątkowym jest każde pojedyncze cygaro. Na smak każdego _ purro_ ma wpływ wiele czynników.
Oczywiście najważniejszym jest gatunek tytoniowych liści (zarówno pokrywowych jak i wkładkowych) oraz kształt i średnica cygara.
Nie bez znaczenia jest także sposób tworzenia. O wyjątkowych walorach smakowych decyduje tradycja wytwarzania. W kolebce cygarowego świata, na Kubie, umiejętności i techniki dotyczące produkcji cygar przekazuje się z ojca na syna.
I choć monopol na produkcje i sprzedaż posiada jedynie państwo, najszlachetniejszymi cygarami często bywają te, które powstają nielegalnie w piwnicach hawańskich domów. Jednym z takich twórców jest 33 letni Pedro (nazwiska nie podajemy ze względu na sankcje jakie mogły by go spotkać), który od kilku lat codziennie w swoim mieszkaniu tworzy ok. 50 sztuk starannie przyrządzonych cygar. Technika i receptura, została przekazana mu przez jego ojca, a ten z kolei uzyskał tą „tajemną wiedzę” od dziadka Pedro.
Wszystko ma ogromne znaczenie, zbieranie, suszenie i zawijanie. W odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą. I z taką samą uwagą i skupieniem powinno się celebrować palenie cygara, aby podobnie jak w przypadku wina czy koniaku w pełni rozkoszować się jego „bukietem”.