Historia pewnego browaru

Człowiek od zarania dziejów wędruje w poszukiwaniu swego miejsca na ziemi. Historia Polski była pisana nie tylko przez jej rdzenną ludność, ale też przez przybyszów z innych stron.

Pierwszym polskim biskupem był Czech, pierwszym kronikarzem – Gall. Największy polski artysta doby średniowiecza, Wit Stwosz,pochodził z Niemiec, zaś Bartolomeo Berecci - twórca Kaplicy Zygmuntowskiej, uważanej za „perłę architektury renesansowej na północ od Alp”, pochodził z Italii.

Tak też się złożyło, że jeden z twórców nowoczesnego polskiego browarnictwa, Jan Ewangelista Goetz, pochodził z Bawarii.

JAN EWANGELISTA GOETZ

Pierwsza wzmianka o rodzie Goetzów pochodzi z końca wieku XVI, a dotyczy Antoniego Goetza, wolnego chłopa ze wsi Daugendorf nad górnym Dunajem, należącym do lenna klasztoru Zwiefalten w księstwie Wirtembergii. Jest on pierwszym znanym protoplastą rodu Goetzów.

Zarówno on, jak i jego następcy parali się browarnictwem; była to produkcja skromna, obliczona na potrzeby wiejskiego wyszynku.

Rodzina miała w gospodarstwie mały browar, a warzone piwo szynkowano w miejscowej oberży „Pod Aniołem”, która również do niego należała. Tradycja piwowarska przekazywana była z ojca na syna, podobnie jak tradycja kowalska, bednarska, stolarska, ciesielska, rymarska, a wszystkie razem tworzyły oparcie dla wiejskich społeczności ówczesnej Europy.

Jan Ewangelista Goetz, założyciel polskiej linii Goetzów, należał już do siódmego znanego nam pokolenia rodu. Jego ojciec, Anton V (1815-1871), miał z drugą żoną, Józefą Wachter, trzech synów i każdy z nich wyuczył się od ojca fachu piwowarskiego.

Jan Ewangelista po ukończeniu edukacji w szkole wiejskiej w wieku piętnastu lat zaczął pracować na roli oraz pomagać w browarze ojca; po trzech latach terminowania, jako wyzwolony czeladnik, wyruszył w świat uczyć się browarnictwa.

Terminował w browarach południowych Niemiec, północnej Szwajcarii oraz Austrii, zazwyczaj jako chłopak od wszystkiego,podglądając i ucząc się fachu. W 1837 roku przybyłdo browaru swego kuzyna Antoniego Drehera, mieszczącego się w miasteczku Klein–Schwechat (dziś dzielnica Wiednia).

Kuzyn był współtwórcą Pilznera i gatunku piwa znanego później jako „wiedeńskie”. Jan Ewangelista pracował mozolnie w browarze krewniaka – koligacje rodzinne nie miały tutaj żadnego znaczenia – dopiero po półtorarocznej pracy awansował na piwnicznego, a następnie na zarządcę technicznego browaru.

Podczas swego sześcioletniego pobytu w browarze Jan Ewangelista doprowadził zakład do kwitnącego stanu, wprowadzając między innymi mało wówczas jeszcze znaną produkcję piwa leżakowego z dolną fermentacją.

1845 roku trzydziestoletni Jan Ewangelista posiadał już majątek w wysokości sześciu tysięcy florenów, do którego doszedł ciężką pracą oraz umiejętnościami.

Pieniądze postanowił zainwestować w samodzielne przedsięwzięcie. W gazecie wiedeńskiej przeczytał ogłoszenie, iż niejaki Joseph Neumann, kupiec wiedeński oraz właściciel dóbr ziemskich w Okocimiu w Galicji, poszukuje wspólnika do założenia browaru. Wiosną tegoż roku opuścił browar wuja, aby udać się do nowego miejsca swego przeznaczenia, które położone było koło Brzeska, przy trasie kolejowej Kraków – Lwów. Do Okocimia przybył 26 kwietnia 1845 roku.

Ocena miejsca pod przyszły browar wypadła pozytywnie – wieś obfitowała w dobrą, krystaliczną wodę, nieodzowną do produkcji piwa. Goetz podpisał ze wspólnikiem umowę na osiem lat i już w czerwcu przystąpiono do budowy browaru.

Tak powstał jeden z pierwszych nowoczesnych polskich browarów, a smakiem okocimskiego piwa możemy zachwycać się do dziś.