Jak zwalczać zaburzenia snu u małych dzieci

Odpowiedzi na te pytania nie są proste i jednoznaczne. Każde dziecko ma swój indywidualny rytm dobowy, łatwość zasypiania, godzinę w ciągu dnia i wieczora, o której najszybciej zasypia. Wszystko to wiąże się z charakterem dziecka i dojrzałością jego układu nerwowego.

Zdarza się, że mamę noworodka martwi, że dzidziuś nie śpi wieczorem, jest zaciekawiony i ożywiony właśnie wtedy, kiedy jego mama chciałaby już odpocząć. Pytam mamę, jak było w ciąży i okazuje się, że wieczorem, jak mama kładła się spać, jej pociecha zaczynała harce w brzuchu.

Noworodki potrafią spać do 19 godzin na dobę, ale już począwszy od 4. tygodnia życia zdarzają się dzieci śpiące co najwyżej 9-10 godzin. Wynika to z ich indywidualnego zapotrzebowania na sen. U małego dziecka układ hormonalny, który odpowiada między innym za sen u dorosłych, jest niedojrzały. Dzieci budzą się i zasypiają w rytm jedzenia: gdy odczuwają głód, budzą się, natomiast po jedzeniu zasypiają.

??Stan zdrowia dziecka. Na sen wpływa zarówno nastrój mamy karmiącej piersią, jak i stan zdrowia dziecka. Każdy rodzic wie, że ząbkowanie, ostra czy przewlekła infekcja, niezależnie od wieku dziecka, mogą mieć wpływ na jakość snu. Gorączkujące dziecko może spać nadmiernie długo, majaczyć lub budzić się często z powodu koszmarów. Sen jest ważny dla umysłów naszych dzieci i funkcjonowania ciała. Odpowiednia długość snu wpływa na naukę, koncentrację, ale także procesy wzrostu i regeneracji tkanek.

??Stres i obawa przed nowym. Stres związany z pójściem mamy do pracy, oddaniem maluszka do żłobka, przedszkola, a także zmiana szkoły, a nawet zmiana opiekuna w przedszkolu mogą zaburzać spokojny do tej pory sen.

??Silne emocje. Kłopoty w szkole u bardzo wrażliwych dzieci, oglądanie brutalnych scen w telewizji, czasem nawet nieodpowiednia bajka mogą wpływać na jakość snu dziecka. Zresztą nawet pozytywne emocje mogą opóźniać zasypianie.

Niedobór snu może nasilać płaczliwość, a nawet w przypadku długotrwającej niedostatecznej ilości snu wpływać na układ immunologiczny, w wyniku czego spada odporność. To z kolei prowadzi do zwiększenia częstotliwości zachorowań na infekcje wirusowe i bakteryjne. * Jak lekarz może pomóc dziecku z zaburzeniami snu?*

Po pierwsze, starać się edukować rodzica i co ważne - ustalić przyczynę kłopotów ze snem. Jeśli wykluczymy poważne schorzenia organiczne, wymagające leczenia w szpitalu, można próbować pomóc dziecku za pomocą naturalnych sposobów. Ja często wspieram się lekami homeopatycznymi zarówno złożonymi, dostępnymi bez recepty, jak i lekami pojedynczymi. U małych dzieci nie powinno się stosować leków uspokajających i nasennych przede wszystkim z powodu wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i ilość działań niepożądanych. Nawet zioła o znanym wpływie nasennym i wyciszającym, takie jak melisa, chmiel, kozłek, mogą wywierać przeciwstawne działanie u dziecka - pobudzając malucha zamiast oczekiwanego uspokojenia.

Homeopatia pozwala zrozumieć istotę problemu dziecka, a czasem rodziny. Indywidualizacja leczenia - tak istotna dla homeopatii - czyli dobór leku dla konkretnego pacjenta, przyspiesza proces leczenia. Obserwacja objawów, pory nocy, czynniki pogarszające bądź poprawiające jakość snu - analiza tych wszystkich elementów daje możliwość dobrania jak najlepszego leku dla dziecka, dlatego w leczeniu homeopatycznym tak istotna jest konsultacja u lekarza (informacje na temat lekarzy stosujących homeopatię można uzyskać, kontaktując się z PTHK - Polskim Towarzystwem Homeopatii Klinicznej.

Należy pamiętać, że lek to tylko jeden z elementów postępowania terapeutycznego. Pomoc dziecku cierpiącemu na zaburzenia snu może przynieść również odpowiednia dieta, ograniczenie dostępu do telewizji, gier komputerowych, wprowadzenie i przestrzeganie zasad regularnego snu.

Opracowanie: lek.med. Monika Gołębiewska