Josef Mengele - jak "Anioł Śmierci" z Auschwitz zdołał uniknąć sprawiedliwości

Przez półtora roku był panem życia i śmierci więźniów w Auschwitz

Tak, Josef Mengele był bardzo zdolnym młodym człowiekiem. Zdolnym, jak pokazała przyszłość, do największych i najbardziej okrutnych zbrodni. Nie bez powodów nazywano go w Auschwitz "Aniołem Śmierci".

Ten niemiecki zbrodniarz, którego po upadku III Rzeszy poszukiwano przez długie lata, zmarł blisko 34 lata po wojnie - 7 lutego 1979 roku w Brazylii. Utopił się w czasie kąpieli w Oceanie Atlantyckim. Był to, jak określono, "nieszczęśliwy wypadek".

**[

ZOBACZ TEŻ: NIEZWYKŁA HISTORIA KARŁÓW Z AUSCHWITZ ]( http://facet.wp.pl/ovitzowie-niezwykla-historia-karlow-z-auschwitz-6002204780610689a )* *[

ADOLF EICHMANN - CZŁOWIEK, KTÓRY POTRAFIŁ ZAPAŚĆ SIĘ POD ZIEMIĘ ]( http://facet.wp.pl/adolf-eichmann-czlowiek-ktory-potrafil-zapasc-sie-pod-ziemie-6002197885567617a )**

Chorowity chłopiec, który w dzieciństwie przynajmniej trzy razy otarł się o śmierć (mając sześć lat o mało się nie utopił, później przeszedł ciężkie zatrucie krwi i zapalenie szpiku kostnego), przyczynił się po latach do śmierci milionów ludzi.
Dlaczego stał się zbrodniarzem? Najprawdopodobniej było związane to z wpływem, jaki na młodego studenta medycyny wywarł jeden z jego wykładowców - dr Ernst Rüdin. Ten fanatyczny zwolennik Hitlera głosił pogląd, że lekarze powinni niszczyć "życie pozbawione wartości". Rüdin był jednym z autorów nazistowskich ustaw z 1935 roku dotyczących przymusowej sterylizacji osób uznanych w III Rzeszy za "niepełnowartościowe" - chodziło tu przede wszystkim o ludzi chorych psychicznie.

Josef Mengele był zafascynowany Rüdinem. Drugim jego idolem był prof. Theodor Mollison, według którego nauka o dziedziczności pozwala określić na podstawie fotografii, czy dana osoba miała żydowskich przodków.

1 stycznia 1937 roku, właśnie dzięki rekomendacji Mollisona, Josef Mengele został asystentem w Instytucie Dziedziczności, Biologii i Czystości Rasowej III Rzeszy na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W tym samym roku wstąpił do NSDAP, a rok później, jako "czysty aryjczyk", został przyjęty do SS (w tej zbrodniczej organizacji doszedł do stopnia Hauptsturmführera, odpowiadającego kapitanowi).

Aktywność na uczelni i w partii nazistowskiej łączył z pracą dla specjalnych trybunałów sądzących Żydów przyłapanych na utrzymywaniu stosunków seksualnych z Niemkami.

Raporty pisane przez Mengele stały się powodem licznych ludzkich tragedii. Mało jednak brakowało, by "walka o czystość rasową" nie pogrzebała także kariery młodego doktora. W 1939 roku Centralne Biuro do spraw Ras i Przesiedleń poddało w wątpliwość aryjskość żony Josefa, Ireny Schönbein. Choć drobiazgowe śledztwo dotyczące przodków Ireny nie przyniosło niepokojących rezultatów, małżeństwo nigdy nie zostało uznane za całkowicie "czyste rasowo".

II wojnę światową przywitał Josef Mengele w mundurze wojskowym. Początkowo był oficerem medycznym w Kassel, a potem, w sierpniu 1940 roku, został wcielony do Waffen-SS. W czerwcu 1941 roku uczestniczył w walkach na Ukrainie, gdzie też uhonorowano go "za męstwo" Krzyżem Żelaznym 2. Klasy.

Pod koniec 1942 roku przeniesiono go z frontu do Biura do spraw Ras i Przesiedleń, a w maju następnego roku otrzymał pracę w obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Szybko zaczął tu robić karierę. Jego autorytet, jako byłego "frontowca", dwukrotnego (w 1942 roku otrzymał Krzyż Żelazny 1. Klasy) kawalera jednego z najwyższych odznaczeń niemieckich, nie był przez nikogo kwestionowany. Co Josef Mengele zarządził - było natychmiast i bez szemrania wykonywane.

Pierwszą decyzją "Anioła Śmierci" było posłanie do komór gazowych 1042 Romów. W barakach przez nich zajmowanych wybuchła epidemia tyfusu, a zdaniem Mengele tej choroby nie należało leczyć, ale eliminować "zakażone osobniki".

Przez półtora roku Mengele był panem życia i śmierci więźniów w Auschwitz. Od maja 1943 do listopada 1944 roku wziął udział w blisko 80 selekcjach dokonywanych na rampie obozu koncentracyjnego. Selekcji dokonywał także w obozowym szpitalu. Nie one jednak stanowiły prawdziwą pasję Josefa.

Były nią eksperymenty pseudomedyczne, których potworność przekroczyła wszystko, co do tej pory znała historia ludzkości.

Podstawowym obiektem zainteresowań Mengele stały się bliźnięta, na których przeprowadzał wszystkie możliwe badania medyczne. Głównych ich celem było znalezienie sposobu na genetyczne warunkowanie cech aryjskich u dzieci i zwiększenie liczby ciąż mnogich.

Ofiarami zwyrodniałego lekarza były nawet 3-letnie dzieci. Wśród bliźniąt poddanych eksperymentom dominowały dzieci żydowskie. "Królikami doświadczalnymi" Mengele były także liczne dzieci narodowości polskiej i romskiej. Większość z nich nie przeżyła Auschwitz. Te, które wyszły na wolność, do końca życia nie były w stanie zapomnieć tego, co je spotkało...

Pierwszym etapem pseudomedycznych doświadczeń Josefa Mengele były badania antropometryczne, polegające na pomiarze specjalistycznymi narzędziami poszczególnych części czaszki: nosa, uszu oraz innych części ciała.

Po zakończeniu tych bezbolesnych badań następowały kolejne, w trakcie których ofiary już bardzo cierpiały. Najczęściej wykonywano punkcje lędźwiowe, niepotrzebne amputacje, zarażano ofiary tyfusem, zakażano rany. Po zakończeniu doświadczeń następowała trzecia, najistotniejsza część badań - studium porównawcze organów wewnętrznych. Dzieci uśmiercano dosercowym zastrzykiem z fenolu lub evipanu, a następnie przeprowadzano szczegółową sekcję zwłok. Interesujące z naukowego punktu widzenia materiały badawcze konserwowano i wysyłano do Berlina.

Mengele wykorzystywał bliźnięta także w doświadczeniach związanych ze zmianą naturalnego koloru oczu na inny. Polegały one na wstrzykiwaniu różnych barwników do tęczówki, powodując u ofiar ropienie, zaczerwienienie, a często i trwałą utratę wzroku.

Josef Mengele prowadził też w Auschwitz badania nad fizjologią i patologią skarlenia oraz odpornością organizmu na elektrowstrząsy.

Mengele dokonywał swych zbrodniczych eksperymentów aż do ostatecznej ewakuacji obozu w Auschwitz, która nastąpiła 17 stycznia 1945 roku. Tego dnia uciekł z obozu wraz z dokumentacją badań. Liczył, że wykorzysta je... przy pisaniu pracy habilitacyjnej.

Zaraz po wojnie zaczęły się poszukiwania Josefa Mengele. Zbrodniarz z Auschwitz uniknął jednak kary. Choć trafił do obozu jenieckiego w Monachium, to zidentyfikować się go nie udało. Mengele, w przeciwieństwie do innych funkcjonariuszy SS, nie miał bowiem tatuażu z grupą krwi po wewnętrznej stronie lewego ramienia. Brak tatuażu, który uchronił go od aresztowania, był spowodowany słabym zdrowiem "Anioła Śmierci".

Po zwolnieniu z obozu jenieckiego Mengele ukrył się na cztery lata W 1949 roku uciekł do Argentyny. Ponieważ czuł na plecach oddech izraelskiego wywiadu, przeniósł się do Paragwaju, a potem, w 1960 roku, do Brazylii.

Nigdy nie stanął przed sądem, choć za jego głowę wyznaczono oszałamiającą nagrodę - 10 milionów marek.

W Brazylii spędził w spokoju 19 lat. Nie czuł wyrzutów sumienia. Czas spędzał na lekturze Tołstoja i przemówień Hitlera. Chętnie też słuchał Beethovena. Bawił się z psami, uwielbiał ciasto z jabłkami. Jego jedynymi troskami były kłopoty ze sprzętem AGD, co skrzętnie odnotowywał w notatkach.

Tak spokojnie żył sobie aż do 7 lutego 1979 roku, gdy utopił się w czasie kąpieli w Atlantyku. Pochowano go jako Wolfganga Gerharda. Przeprowadzone w 1992 roku badanie DNA potwierdziło, że w grobie spoczywają zwłoki Josefa Mengele.

**[

ZOBACZ TEŻ: NIEZWYKŁA HISTORIA KARŁÓW Z AUSCHWITZ ]( http://facet.wp.pl/ovitzowie-niezwykla-historia-karlow-z-auschwitz-6002204780610689a )* *[

ADOLF EICHMANN - CZŁOWIEK, KTÓRY POTRAFIŁ ZAPAŚĆ SIĘ POD ZIEMIĘ ]( http://facet.wp.pl/adolf-eichmann-czlowiek-ktory-potrafil-zapasc-sie-pod-ziemie-6002197885567617a )**