Kobiety pragną być poniżane w łóżku!

Do rzadkości należą sytuacje, w których zarówno kobieta, jak i mężczyzna mają w łóżku ten sam status. Często, zwłaszcza w dłużej trwających związkach, partnerzy znają swoje potrzeby i czasem, dla urozmaicenia, zamieniają się rolami. Okazuje się, że kobiety pragną być poniżane, ale wszystko musi się odbywać w ramach zdrowego rozsądku. Co warto wiedzieć?

Kobiety pragną być poniżane w łóżku wiec zasadą jest, że mężczyzna dominuje w łóżku. Uzasadniają to przede wszystkim uwarunkowania genetyczne, jako strony silniejszej, ale wiąże się to też z nieodpartą potrzebą niektórych kobiet do bycia zdominowaną. Statystycznie większość kobiet woli władczych partnerów. Kobieta chce być pożądana, lecz także zdobywana. Skrajną formą ich fantazji seksualnych, opartych o potrzebę poczucia swoistej wyższości mężczyzny, jest kobiece dążenie do bycia poniżaną. Skąd się biorą takie potrzeby bycia poniżaną u kobiet? Z badań psychologicznych wynika, iż ofiary przemocy często w dorosłym życiu lubią ją także w trakcie łóżkowych igraszek. Wynika to z faktu, iż wszelkie akty przemocy doświadczone w dzieciństwie z dużym natężeniem oddziałują na słabą jeszcze psychikę dziecka, kiedy kształtuje się jego osobowość oraz upodobania.

Oczywiście w przypadku BDSM (związanie, dyscyplina, dominacja i uległość), które bezpośrednio łączy się z pragnieniem kobiet do bycia poniżanymi w łóżku, wprowadzane są odpowiednie zasady. Przede wszystkim obie strony muszą się na to zgodzić, aby wcielać się w określone role. Najważniejsze elementy:

• skrępowanie - jedna osoba ma ograniczone ruchy, podczas gdy druga strona ma poczucie władzy, co prowadzi do odczuwania dominacji i podniecenia;
• dyscyplina - dotyczy osoby uległej, a niedostosowanie się do narzuconych zasad może prowadzić do wymierzenia kary (klapsy);
• dominacja - jedna osoba decyduje o rozwoju sytuacji i o tym, co będzie robiła i jakie polecenia wykonywała druga strona;
• uległość - charakteryzuje osobę, która zdecydowała się na poniżanie w łóżku.

Najłagodniejszą formą poniżania kobiety w łóżku jest samo tak zwane "branie jej siłą". Łączy się głównie z agresją w oczach i pogróżkami ze strony mężczyzny, przy użyciu niewielkich pokładów siły. Chodzi tu o typowe klapsy w pupę czy silniejsze złapanie za włosy, czasem za szyję. Sprowadza się to wyłącznie do zasygnalizowania: "jestem mężczyzną, twoim mężczyzną i to ja jestem szefem", na co kobieta najczęściej zareaguje wbiciem paznokci w plecy partnera czy lekkim ugryzieniem - w ucho, czy w ramię.

Nie każda kobieta dobrze zareaguje na tego typu zachowania, niektóre odbiorą to źle za każdym razem, inne tylko gdy padnie z ust "niewłaściwego" mężczyzny, jeszcze inne rozkoszują się tym niezależnie od osoby wypowiadającej obelgi. Większość kobiet pozwoli na więcej partnerowi, co do którego instynktownie czuje, że to ten jedyny, ten, któremu ufa się bezgranicznie. Paradoksalnie, często kobieta delektująca się niewyszukanymi epitetami podczas seksu, śmiertelnie obraziłaby się, gdyby ukochany posunął się do wyzwisk poza łóżkiem.

Oczywiście należy zaznaczyć, że fakt, iż kobiety pragną być poniżane w łóżku dotyczy wyłącznie sfery intymnej. W końcu od wyzwisk to już niedaleka droga do przemocy w całym tego słowa znaczeniu. Siarczyste klapsy przestają wystarczać… Ze względu na to, że zostają wprowadzone zasady, seks z elementami BDSM nie jest traktowany w kategoriach przemocy domowej czy wykorzystania seksualnego. Obie strony są świadome, że podczas zbliżenia partner może zadać ból, ale wszystko jest w pełni kontrolowane. Kobiety, które pragną być poniżane w łóżku razem z partnerem wyznaczają granice, których nie wolno przekraczać.

Skoro kobiety pragną być poniżane w łóżku i odczuwają z tego powodu satysfakcję, to czemu w odczuciu społeczeństwa jest to nieakceptowalne? Dlaczego dawanie szczęścia ukochanej osobie poprzez wymierzanie jej kary czy zadawania bólu ma być czymś złym, skoro ona tego pragnie? Czy jesteśmy zacofani, bo wydaje nam się, że robienie krzywdy komuś bliskiemu zasługuje na potępienie? Czy może jesteśmy podli, bo przyjemność sprawia nam patrzenie jak znęcanie się nad partnerką daje jej niewypowiedzianą rozkosz? Jedno jest tylko pewne – na takie pytania nie ma uniwersalnych odpowiedzi. Wiele osób po prostu wstydzi się opowiadać wprost o własnych pragnieniach i fantazjach, dlatego mimo nowoczesnego podejścia do seksu w XXI wieku, uległość wciąż pozostaje tabu. Przede wszystkim ważna jest rozmowa partnerów, którzy swój związek opierają na zaufaniu i nie boją się wprowadzać pikantniejszych zmian w życiu seksualnym.