Początek stycznia to dla Kubańczyków okres „wielkiego oficjalnego świętowania”. Rok 2009 to jednak dla nich rok szczególny.
W tym roku mija okrągła 50 rocznica, „przesławnego tryumfu wielkiej rewolucji kubańskiej”. Właśnie 50 lat temu partyzanci komendanta Fidela Castro ostatecznie pokonali lojalistów Batisty. 8 stycznia po rozgromieniu resztek armii Batisty, Fidel Castro wraz ze swoimi oddziałami wkroczył do Hawany przypieczętowując tym samym zwycięstwo w trwającej 3 lata wojnie domowej.
Walki lat 1956-1959 były drugą odsłoną powstania wymierzonego w skorumpowany i skompromitowany podporządkowaniem Stanom Zjednoczonym prawicowy reżim Fulgencio Batisty. Pierwsza próba obalenia dyktatora miała miejsce w 1953 roku i zakończyła się kompletną klęską rebeliantów.
Sam Fidel Castro został wówczas aresztowany i skazany na 15 lat więzienia. Jak to zazwyczaj bywa w historii, przypadkowe, nagłe zwroty akcji niekiedy odmieniają świata. Zwolennicy historycznej konieczności zawsze będą dopatrywać się w nich „ręki ducha dziejów”.
Tak było i tym razem. Castro opuścił więzienie już po 2 latach, na mocy ogłoszonej przez generała Batistę amnestii i niemal od razu próbował zorganizować kolejny bunt. Choć i ta próba wywołania powszechnej rebelii zakończyła się porażką, jej organizatorom udało się zbiec w góry Sierra Maestra.
Od tego momentu, początkowo 13 osobowa grupa, prowadziła działania partyzanckie, nie osiągając co prawda znacznych sukcesów militarnych, ale za to zyskując rozgłos i coraz większe poparcie społeczne. W samej Hawanie, a także w innych prowincjach kraju można było zauważyć narastające zradykalizowanie obywateli. Doszło nawet do kilku prób wywołania zamieszek, z czego największą z nich była rewolta marynarzy z bazy Cienfuegos.
W krajach obozu socjalistycznego, akcja ta była często porównywana do słynnego buntu marynarzy kronsztadzkich, który miał miejsce w roku 1917.
W roku 1958 doszło do znacznego wzrostu liczby buntowników w oddziałach Castro. Podjęta przez rząd Batisty próba, rozbicia partyzantów zakończyła się klęską, co jeszcze bardziej zwiększyło prestiż rewolucjonistów i pozwoliło im na zorganizowanie kontrnatarcia. Zapowiedź radykalnych reform gospodarczych i społecznych ogłoszona przez Castro przyczyniła się do napływu nowych ochotników do jego oddziałów.
Pozwoliło to pod koniec roku przeprowadzić nową ofensywę, podczas której kompletnie rozbito armię Batisty. Sam dyktator na wieść o klęsce zbiegł statkiem na Dominikanę.
Partyzanci wkroczyli do Hawany, formułując wkrótce rząd co zdecydowanie zmieniło światową geopolitykę. Niemalże u samego wybrzeża USA powstało państwo jawnie wspierane przez Związek Radziecki, co w niedalekiej przyszłości miało mieć katastrofalne skutki.
Jakkolwiek główny bohater tamtych zdarzeń zdecydowanie usunął się w cień (złośliwi twierdzą, że do grobu) okrągła 50 rocznica zwycięstwa na Batistą jest obchodzona dość hucznie. W obchodach zorganizowanych 8 stycznia przez Raula Castro (nominalnego następcy Fidela) uczestniczył między innymi prezydent Ekwadoru – Rafael Correa unikatowe zdjęcia Fidela Castro i Che Guevary