Leczysz w ten sposób grypę? To ci nie pomoże!
Napoje zawierające alkohol mogą łagodzić objawy przeziębienia i grypy, ale nie mają żadnego wpływu na przebieg tych zakażeń - twierdzą naukowcy. Efektu nie daje również rosół z kury.
Niektóre osoby przyrządzają sobie ciepłe drinki, np. herbatę z cytryną, do której dodają alkohol, żeby lepiej się rozgrzać i zwalczyć przeziębienie. Jak przekonują naukowcy, tego rodzaju mikstury alkoholowe nie działają jednak na powodujące infekcje wirusy, dlatego są nieskuteczne, choć mogą poprawiać samopoczucie. Zdaniem prof. William Schaffnera, na tej samej zasadzie pomaga rosół z kury.
Specjalista przyznaje, że alkohol poprawia krążenie krwi w błonach śluzowych, gdyż rozszerza naczynia krwionośne. Ułatwia to walkę organizmu z zarazkami. Alkohol, podobnie jak kawa i herbata, ma jednak tę wadę, że jest moczopędny i powoduje zbyt duże wydalanie płynów z organizmu. Tymczasem w walce z przeziębieniem i grypą ważne jest dobre nawodnienie organizmu. Należy wypijać przynajmniej 2 - 2,5 litra płynów dziennie. Prof. Schaffner zaleca najbardziej soki owocowe, można je też rozwadniać. Ważne jest żeby nie były zbyt słodkie.
Z opublikowanych niedawno badań japońskich specjalistów wynika, że piwo zawiera substancję pomagają zwalczyć wirusa RSV powodującego infekcje dróg oddechowych (podobnie jak inne tego rodzaju zakażenia rozpoczyna się katarem, kaszlem oraz umiarkowana gorączką). Trzeba byłoby jednak wypić... 30 butelek tego napoju, żeby uzyskać efekt leczniczy. Znacznie skuteczniejszą, choć mniej przyjemną metodą, jest zaszczepienie się przeciwko wirusowi grypy...
Poza tym preparaty zawierające cynk mogą co najmniej o jeden dzień skrócić i złagodzić dolegliwości powodowane przeziębieniami. Trzeba jednak zażyć je w ciągu 24 godzin od wystąpienia pierwszych objawów, takich jak zakatarzony nos i ból gardła. Cynk jest przydatny zarówno w leczeniu jak i zapobieganiu przeziębieniom. Trzeba go tylko zażywać regularnie. Profilaktycznie podawany dzieciom zmniejsza ich absencję w szkole. A jeśli nawet się przeziębią, infekcja rzadko trwa u nich dłużej niż tydzień. Mniej też muszą zażywać antybiotyków - czytamy w raporcie Cochrane, niezależnej organizacji zajmującej się badaniem m.in. skuteczności leków i terapii.
Organizacja nie precyzuje w jakich dawkach należy cynk zażywać ani jak długo. Nie określa też jakie dostępne na rynku aptecznym preparaty są najbardziej przydatne w leczeniu przeziębienia. Trudności z określeniem skuteczności działania cynku wynikają m.in. z tego, że często znajduje się on w różnego rodzaju preparatach w tabletkach i syropach zawierających również inne składniki, które utrudniają jego wchłanianie i osłabiają skuteczność działania.
Pierwsze badania sugerujące, że cynk może być przydatny w leczeniu przeziębienia pojawiły się w 1984 r. Nie były jednak akceptowane, gdyż nie spełniały podstawowych wymogów naukowych. Przede wszystkim nie zastosowano w niej tzw. ślepej próby, polegającej na tym, że uczestniczące w badaniach osoby nie wiedzą czy zażywają lek, czy placebo. Od tego czasu przeprowadzono 18 badań na ten temat. Jedenaście z nich wskazywało, że cynk pomaga w leczeniu przeziębienia, ale pozostałe siedem temu zaprzeczało.
Jedno z najbardziej optymistycznych badań opublikowano w 2008 r. na łamach "The Journal of Infectious Diseases". Wynikało z niego, że zawierający cynk preparat lozenge (dostępny także w Polsce w pastylkach do ssania) przyśpiesza leczenie objawów przeziębienia średnio z siedmiu do czterech dni. Miał on skracać również zmagania z katarem z pięciu do zaledwie dwóch dni.
Nie wiadomo też jak cynk działa na przeziębienia. Podejrzewa się jedynie, że ogranicza wnikanie wywołujących tę infekcję wirusów do śluzówki nosa, a także hamuje ich namnażanie się po przedostaniu się do organizmu. Być może wspomaga też układ immunologiczny w walce z tymi zarazkami.
Wszystkie wątpliwości, co do zasadności stosowania cynku w leczeniu przeziębień, nie zostały rozwiane. W jego działanie wątpi prof. Ronald Eccles, dyrektor Common Cold Centre Uniwersytetu w Cardiff. Uczony w wypowiedzi dla BBC ostrzega, że gdy jest zażywany zbyt długo, może być toksyczny dla organizmu. Zwraca się też uwagę, że badania były prowadzone w mniej zamożnych krajach, gdzie częściej się zdarzają niedobory tego mikroelementu.
(PAP), mow/ PFi