Więzienna edukacja
Biografia jednego z najsłynniejszych przestępców II RP jest pełna białych plam i niejasności. Florian Nikifor Maruszeczko urodził się w marcu 1913 roku w Korzenicy, małej wsi w powiecie jarosławskim. Jego matka była alkoholiczką, a prawdopodobnie także prostytutką, natomiast syn stanowił pamiątkę po którymś z licznych klientów.
Ojca nigdy nie poznał, a dom rodzinny opuścił bardzo wcześnie. Jako dziecko wędrował po okolicy z kapelą podwórkową i dorabiał jako śpiewak. Później przerzucił się podobno na sprzedaż gazet, ale szybko odkrył znacznie łatwiejszy sposób zarobkowania. Przeniósł się do Rzeszowa i zaczął specjalizować się w drobnych kradzieżach na bazarach i dworcu kolejowym. Pewnego razu wpadł na gorącym uczynku i jako 16-latek zaliczył pierwszy pobyt w więzieniu. Później trafiał tam jeszcze wielokrotnie, odbywając podczas kolejnych odsiadek przyspieszony kurs przestępczego fachu.
Maruszeczko doszedł do wniosku, że najlepszym sposobem na unikanie kontaktu z organami wymiaru sprawiedliwości są częste zmiany miejsca pobytu. Dlatego zaczął intensywnie podróżować po Polsce, ale także Niemczech, Austrii czy Czechach. Okradał głównie podróżnych na dworcach kolejowych, ale z czasem przerzucił się na włamania do domów bogatych przemysłowców czy urzędników. Dzięki wrodzonej charyzmie gromadził wokół siebie bandy i organizował coraz bardziej spektakularne napady. Za cel brał na przykład urzędy pocztowe, a niektóre akcje przynosiły nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych. Maruszeczko był jednak wówczas tylko pospolitym złodziejem. Wkrótce miał się stać znanym w całej Polsce brutalnym mordercą.