Narkotyki: Ecstasy

Trudno jednoznacznie orzec, który z narkotyków jest najpopularniejszy i najczęściej zażywany: marihuana, amfetamina czy ecstasy. Jeśli brać pod uwagę cenę i dostępność, to zdecydowanie na pierwszym miejscu należy postawić ecstasy. Na drugim najprawdopodobniej należałoby umieścić amfetaminę, na trzecim zaś marihuanę (ziele).

MDMA (MetylenoDioksyMetAmfetaminę), potocznie zwaną ecstasy wynaleziono w niemieckiej firmie farmaceutycznej Merck KGaA w 1912 roku. Firma ta intensywnie zajmowała się w tym czasie substancjami psychoaktywnymi, a MDMA była tylko jedną z nich. Nie zwrócono na nią szczególnej uwagi i w publicznym obiegu pojawiła się dopiero w latach '60 ubiegłego wieku, kiedy Alexander Shulgin opublikował swoje badania nad tą substancją. Nazwał ją "oknem:, jako że umożliwiała bezbolesny wgląd w siebie.

Bezbolesny, to znaczy taki, który nie wywoływał żadnych przykrych przeżyć związanych z powrotem do przykrych wydarzeń z przeszłości czy rozpoznawaniem własnych emocji. Jednocześnie upraszczał i ułatwiał kontakt z drugim człowiekiem.

Była to woda na młyn psychoterapeutów, bo "wejście w siebie" i spojrzenie na siebie "od wewnątrz" zawsze jest dla ich pacjentów ciężkim przeżyciem. Równie trudne jest nawiązywanie więzi między ludźmi, a empatyczne właściwości ecstasy znosiło wszelkie w tym zakresie zahamowania. W 1980 roku amerykański psychiatra George Greer rozpoczął w laboratorium Shulgina podawanie MDMA grupie 80 ochotników, równocześnie badając więzi, które nawiązywały się między nimi.

Badania te trwały 5 lat – aż do wpisania ecstasy przez FDA (Federal Drug Agency – Federalną Agencję ds. Leków) na listę substancji nielegalnych. Stało się tak wskutek pozamedycznego wykorzystywania specyfiku.

MDMA wyciekło z laboratoriów i trafiło do klubów yuppie, a następnie do klubów mniejszości seksualnych. Ze względu na swój specyficzny wpływ na odbieranie dźwięku, światła i dotyku trafiło do dyskotek. Na początku lat '90 XX wieku stało się sztandarowym narkotykiem subkultury rave, a poprzez nią dotarło do wszystkich innych subkultur młodzieżowych. Żadna z substancji psychoaktywnych nie rozprzestrzeniła się tak szybko w środowiskach młodzieży.

Greer opublikował jednak wyniki swoich badań, cytując w nich relacje osób, którym podawał MDMA. Potwierdzenie znalazł pozytywny wpływ MDMA na defekty psychologiczne, szczególnie w zakresie kontaktów emocjonalnych i intymnych. MDMA miał też wpływ na bóle związane z chorobą nowotworową – łagodził je, przez co znacznemu polepszeniu uległa jakość życia pacjentów, którzy mieli raka.

W 2001 roku FDA wydało jednak pozwolenia na eksperymentalne podawanie MDMA pacjentom cierpiącym na stres pourazowy. Podobne badania prowadzone są także w Szwajcarii, prowadzono je także w Hiszpanii, ale jej władze – wobec wszechobecności ecstasy na dyskotekach i w klubach – wycofały pozwolenie.

O popularności MDMA zadecydowały efekty działania: krańcowa otwartość, pobudzenie, euforia, empatia i zwiększenie skali odczuwania bodźców zewnętrznych. Odczuwanie muzyki i tańca całym ciałem – jakby każdą komórką z osobna i wszystkimi razem. Wzmocnienie wrażliwości na dotyk, czego wtórnym efektem jest zwiększenie przyjemności płynących z kontaktu z drugim człowiekiem.

MDMA wywołuje jednak także efekty uboczne – podnosi ciśnienie, przyspiesza puls. Może też wywołać szczękościsk i suchość w ustach, której nie można się pozbyć, nawet jeśli wypije się litry płynów. Ecstasy wywołuje też swoistego kaca – następnego dnia po zażyciu pojawia się silne zmęczenie, zawroty głowy, mdłości. Rażąco spada zdolność koncentracji, pojawia się senność lub – dla odmiany – drażliwość na wszelkie bodźce. Nastrój spada jak barometr przed burzą. Stan taki może się utrzymać nawet 2-3 dni.

Nie do końca określone są jeszcze uzależniające właściwości ecstasy, ale należy mniemać, że skoro podobnie skoro jak wszystkie inne pochodne amfetaminy wywołuje euforię, to i rodzi psychiczną potrzebę powtórzenia wywołanego przez siebie stanu. Potrzeba ta, a raczej chęć może być wzmacniana dolegliwościami, które mogą pojawić się w jakiś czas po odstawieniu. Można zatem przyjąć, że ecstasy jednak uzależnia psychicznie.

Jak każdy inny narkotyk, tak i ecstasy można przedawkować. Przedawkowanie wywołuje hipertermię (podwyższenie temperatury ciała powyżej 41◦C), drgawki i śpiączkę nasilenie tych objawów może się skończyć śmiercią. MDMA może też wywołać migotanie komór serca, co jest szczególnie niebezpieczne dla osób cierpiących na choroby układu krążenia, szczególnie arytmię, niedokrwienie serca i nadciśnienie tętnicze.

MDMA bez względu na dawkę powoduje wzrost temperatury, co w połączeniu z długotrwałym wysiłkiem – tańcem na dyskotece – może spowodować odwodnienie, a nawet czasową niewydolność nerek. Stąd też po zażyciu ecstasy należy co jakiś czas wypijać nieco wody – jednorazowe wypicie dużej ilości wody też może skończyć się śmiercią. Jak więc widać pod empatycznym działaniem ecstasy kryje się bomba z opóźnionym zapłonem. Nie ma zgodności co do skutków długotrwałego zażywania ecstasy.

Badacze w jednym są zgodni: przy dłuższym stosowaniu niemal u każdego pojawia się wypalenie emocjonalne, zobojętnienie na cały świat i wszystkie możliwe bodźce. Niektórzy sugerują, że ecstasy może powodować defekty pamięci krótko i długotrwałej, ale nie jest to do końca potwierdzone.

Nie potwierdzony tez jest wpływ zażywania ecstasy na możliwość zachorowania na chorobę Parkinsona. Ecstasy praktycznie jest na rynku narkotykowym dopiero niecałych 20 lat, mało jest więc danych do tego, by formułować jakieś ogólne wnioski.

Jedno jest pewne – ecstasy wywołuje euforię, co powoduje, że nie zwraca się uwagi na stan organizmu. Jeśli dojdzie do odwodnienia i gaszenia wywołanego nim pragnienia butelkami wody czy innych napojów, skończyć się to może tragicznie. Równie tragicznie skończyć się może zażycie tabletek ecstasy zanieczyszczonych jakimiś innymi substancjami.

Dwa lub trzy lata temu po takich "brudnych" tabletkach przeniosło się na tamten świat dwóch chłopaków bawiących się na dyskotece w Sopocie. Podobne przypadki miały miejsce w Polsce centralnej. Tragicznie może się też skończyć kojarzenie ecstasy z innymi specyfikami, a szczególnie alkoholem. Alkohol wiąże wodę, co w połączeniu z efektami działania ecstasy może drastycznie przyspieszyć odwodnienie.

Jakie bardzo korzystne by więc nie było empatyczne działanie MDMA, jak bardzo nie stymulowałby on zmysłów, to jest to jednak narkotyk. Narkotyk mający niebezpieczne działanie uboczne, na którym jak na łyżwach można się w szybkim tempie przejechać na tamten świat.