Peru wyprawa życia

Peru – kolebka kultury Inków. Kraj o bogatej historii, rzadkich gatunkach zwierząt i roślin. Kraina w której można się zatracić. Matka natur wyposażyła ją hojnie we wszystko co cenne: lecznicze zioła, cenne minerały, bujną roślinność i wszelkie rzadkie gatunki zwierząt. Miasto pełne magii położone w Andach peruwiańskich. Całe szczęście, baza turystyczna jest bardzo rozbudowana. Każdy mężczyzna znajdzie tam sporo miejsc dla siebie.

Jest to jedno z tych miejsc do których tęsknimy, zaraz gdy je opuścimy. Na pewno pozostawi niezatarte ślady w naszej pamięci. Mieszkańcy Peru, są ludźmi prostymi i życzliwymi. Czasami mogą wystąpić problemy z nawiązaniem kontaktu, gdyż nie wszyscy władają językiem angielskim. W większości wyznają oni wiarę katolicką. Jednak czasami miesza się ona z wierzeniami Indian. Można spotkać tam szamanów zwłaszcza zagłębiając się w bijące egzotyką Andy.

Warto tu wspomnieć o paru miejscach, które trzeba koniecznie zobaczyć. Najwyższym, jego szczytem jest Huascaran (6768 m). Podróżując musimy wziąć pod uwagę zmianę wysokości i to, że nieprzyzwyczajone ciało może płatać nam figle. Warto zadbać o prawidłową dietę, na tak dużej wysokości organizm słabo przyswaja białko zwierzęce. Powinniśmy przejść na dietę bogatą w warzywa, owoce i ryby - co pozwoli nam łatwiej przystosować się do skoku ciśnienia.

Dla własnej wygody proponuję by zminimalizować bagaż jedynie do rzeczy niezbędnych. Jednym z plag Peru, są złodzieje. Trzeba zachować czujność (jest to chyba jedyna wada tego pięknego miejsca ) Wielkość tego kraju przekracza powierzchnie Polski czterokrotnie. Niewątpliwym atutem Peru jest niezwykłe położenie geograficzne, dzieli je na trzy krainy. Pierwsza z nich to pas wybrzeży, druga to pas górski, pięknych, budzących trwogę Andy oraz obszar niesamowitej bujnej puszczy, o niespotykanej w żadnych innych zakątkach świata roślinności.

Cuzco jest to Ińska stolica. Obecnie mieszka tam 300 tysięcy ludzi. Jest to miasto, żyjące z turystyki. Robi wrażenie ze względu na pozostałości po inkach. Kamienne budowle, sprawiają, że jest one natchnione duchem dawnych czasów. W pobliżu Cuzco jest monstrualna kamienna twierdza Sacsayuaman. Miejscem, które trzeba koniecznie odwiedzić będąc w peruwiańskich Andach, jest Machu Picchu, zagubione miasto Inków, wymarłego ludu. Od Cuzco dzieli je odległość 96 kilometrów. Można je pokonać pieszo, przedzierając się przez góry ( 4 dni ok. 100 $), lub pociągiem (koszta około 60 $ - 90$). Trzeba tu zaznaczyć, że turysta ma w obowiązku wynająć agencje. Nie może korzystać z środków lokomocji miejscowej ludności.

Zajmuje to kilka godzin. Znajduje się niedaleko doliny rzeki Urubamba. Jest to miasto forteca. Spekuluje się, że było to schron arystokracji Inków. Dodatkową ochroną jest Wayna Picchu wznosząca się wysoko ponad miasto. Zostało odkryte dopiero w XX wieku. Przez 400 lat nikt do niego nie dotarł, nie zbadał go. Zawdzięcza to swojemu niesamowitemu położeniu. Leży wysoko podparte na skalnym podłożu, otoczone jest olbrzymimi uskokami. Jego istnienie było zachowane w tak ścisłej tajemnicy, że nie istnieją żadne mówiące o nim zapiski. Nie znana jest przyczyna upadku miasta.

Zagadką jest, jak miasto to zostało wzniesione. Lud, który je budował nie znał przecież żelaznych narzędzi, koła, ani zwierząt pociągowych. Mury budowli zrobiono z wyciosanych, ściśle przylegających, zazębiających się bloków granitu. Niektóre z nich osiągają wagę do 100 ton. Naukowcy głowią się, jak zatem były transportowane na miejsce. Piętrowe budynki wyposażone były w tarasy, place, dziedzińce, akwedukty, nie brakowało również łaźni.

Wszędzie wznosiły się domy i świątynie. Na zachód od miasta można znaleźć jedną z nich Intihuatana (słup do przywiązywania słońca) przed nią są gruzy dwóch budowli sakralnych: Świątyni Trzech Okien i Główna Świątynia. Inkowie czcili Słońce i Księżyc. Praktykowali oni niepojęte dla nas ceremonie, chrzczące te dwa bóstwa. Wiele ich świątyń dedykowane jest właśnie im. Do dziś dzień ,obchodzi się tam Święto Słońca w Sacsayhuman (niedaleko Czaco) Rytuał składa się z modlitwy, ofiar ze zwierząt, liści kakao oraz przywiązywaniu słońca do świętego kamiennego słupa. Trwa to 8 dni.

Park Narodowy w Paracas, rezerwat na wybrzeżu Oceanu Spokojnego.

Żyją tam kolonie lwów morskich, pingwiny Humboldta, flamingi głuptaki

Nazca jest kolejnym przystankiem godnym uwagi. Jest ono rozsławione ze względu na znajdujące się jego pustyni linie. Układają się one w olbrzymich rozmiarów malowidła. Ich pochodzenie jest nieznane i pozostaje jedynie w sferze domysłów. Stamtąd niedaleka droga do kolejnego cudownego miasta Arequipy. Nad nim wznoszą się wulkany (Chachani i El Misti) co dodatkowo stanowi o jego atrakcyjności. Niestety wejście do nich nie jest możliwe. Trasą widokową wiodącą wśród niskich ruin dostaniemy się do malutkiej miejscowości Chivay.

Nieopodal czeka na nas następna niezwykła niespodzianka. Tym razem jest to zapierający dech w piersiach widok najgłębszego kanionu świata Colca (ponad 3000 metrów). Pływająca wyspy Indian Uros na jeziorze Titicaca. Zbudowane one są przez miejscową ludność z rosnącej wokół trzciny. Miało to chronić Indian przed Inkami a obecnie jest ogromną atrakcją dla turystów. W pobliżu znajduję się Tiahuanaco słynny rezerwat archeologiczny kultury peruwiańskiej.

Oczywiście bez zakupów się nie obejdzie. Są tam śliczne wyroby srebrne wykonane z wysokiej próby – w które niezwłocznie powinniśmy się wyposażyć, zwłaszcza że cena jest ku temu sprzyjająca. Nie powinniśmy również ominąć muzeum złota... Tubylcy będą nas nęcić smakowicie wyglądającymi potrawami. Szczypta egzotyki nie zaszkodzi. Panowie jedyne co pozostaje to spakować się i w drogę!

Aleksandra Cieśla