Pirelli świętuje 50. rocznicę słynnego "The Cal"

*"The Cal" powstał z inicjatywy Pirelli UK Limited, brytyjskiego biura Grupy. W 1964 r. Brytyjczycy, poszukując strategii marketingowej, która pomogłaby Pirelli wyróżnić się na tle konkurencji, mianowali Dereka Forsytha dyrektorem artystycznym i zatrudnili brytyjskiego fotografa Roberta Freemana, znanego z portretów Beatlesów - do stworzenia absolutnie nowatorskiego na swój czas przedsięwzięcia. * W rezultacie powstał wyrafinowany, ekskluzywny produkt z artystycznym i kulturalnym przekazem, którym już na wstępie wyróżniał się w świecie mody.

Od tego czasu, przez 50 lat "The Cal" nadal wyznacza upływ czasu za pomocą obrazów, fotografii autorstwa najwyżej cenionych fotografów swoich epok - wychwytując i interpretując współczesną kulturę, a także często ustanawiając nowe trendy.

Historia Kalendarza Pirelli może być podzielona na trzy różne epoki:

Wczesne lata "The Cal" to czasy Beatlesów, muzyki rockowej i mini spódniczek, ale również ruchów młodzieżowych, protestów przeciwko wojnie w Wietnamie i wieców pokojowych. Twórcy szybko porzucili swoje pierwotne założenia, w myśl których kalendarz miał być "korporacyjnym gratisem" dla kluczowych klientów. Szybko stał się ekskluzywną publikacją przeznaczoną dla wyselekcjonowanej grupy odbiorców.

Modelkami były głównie młode debiutantki, fotografowane na łonie natury. Ale nawet te wczesne zdjęcia pozwalają zrozumieć filozofię estetyczną i kulturową twórców kalendarza. "The Cal" aspirował do miana symbolu zmieniających się czasów.

W 1968 roku Harri Peccinotti zaczerpnął inspirację z poezji Elizabeth Barrett Browning, Allena Ginsberga i Ronsarda, a rok później odrzucił oficjalne pozy na poczet bardziej naturalnych, spontanicznych ujęć zrobionych na słonecznych plażach Kalifornii. W 1972 r. Sarah Moon została pierwszą kobietą, która robiła sesję fotograficzną do kalendarza, łamiąc tabu.

Ogłoszenie w marcu 1974 r, o wstrzymaniu publikacji kalendarza wywołało dużo większe oburzenie brytyjskich i międzynarodowych mediów, niż jego premiera, co było pewnym znakiem rosnącego sukcesu "The Cal".

Wciągu kolejnych dziesięciu lat poświęcono mu różne książki, zbiory i antologie, w wielu językach. Najbardziej znanym jest publikacja z 1975 r. obejmująca dziesięć lat "The Cal", wraz z nostalgicznym wstępem, który napisał nikt inny, jak sam David Niven.

W 1984 r. w końcu nastąpił gorąco oczekiwany powrót kalendarza. Pod skrzydłami nowego dyrektora artystycznego, Martyna Walsha, kalendarz powrócił do swoich korzeni, w tym dyskretnych, niemal podprogowych odniesień do flagowego produktu: opon.

Na plażach Bahamów, obok pięknych modelek fotografowanych do kalendarza 1984 przez Uwe Ommer, w piasku pojawiły się tajemnicze ślady: wzór bieżnika najnowszego dzieła Pirelli, opony P6.

Pod względem lokowania produktu była to subtelna, ale wszechobecna emanacja technologii. W 1987 r. Terence Donovan stworzył przełomowy kalendarz prezentujący wyłącznie czarne modelki, w tym 16- letnią Naomi Campbell u progu swej kariery.

W następnym roku Barry Lategan po raz pierwszy włączył męskiego modela w tę już tradycyjną wizytówkę kobiecego piękna. W 1990 r. Arthur Elgort stworzył pierwszy Kalendarz Pirelli, cały utrzymany w czerni i bieli, poświęcony olimpiadzie i niemieckiej reżyser Leni Riefenstahl.

W 1993 r., po zmianach kierownictwa firmy, nastąpił kolejny ważny punkt zwrotny, który zbiegł się z końcem kolejnej dekady. Pirelli podniosło stawkę na arenie międzynarodowej, rozpoczynając wielkie kampanie reklamowe (w tym słynne zdjęcie sprintera Carla Lewisa w czerwonych szpilkach).

Kalendarz stał się jednym z najważniejszych narzędzi przekazu dla nowego wizerunku Grupy. Dyrekcja artystyczna przeniosła się do centrali firmy w Mediolanie i zdecydowano, że należy odrzucić wszystkie odniesienia do opon.

"The Cal" tym samym wrócił do bycia tym, czym był na początku - publikacją artystyczną bez żadnych ograniczeń lub restrykcji nakładanych na jego twórców, z wyjątkiem kanonów stylu i dobrego smaku. Pirelli to w końcu międzynarodowa marka, która nie utożsamia się wyłącznie z jedną rodziną produktów, ale przywołuje szerokie spektrum wartości i znaczeń, przede wszystkim zaangażowanie w innowacje i dążenie do doskonałości, czynniki, którymi także zawsze inspirował się kalendarz.

W 1994 r. Herb Ritts rozpoczął nową erę "The Cal" z fenomenalnym składem supermodelek: Cindy Crawford, Heleną Christensen, Kate Moss i Karen Alexander. W swoim kalendarzu zatytułowanym "W hołdzie kobietom" postanowił uchwycić "kobiety z lat 90-tych i ich miejsce w świecie: dumne, seksowne i emanujące wewnętrznym pięknem".

Od tego czasu talent twórczy fotografów i porywający urok modelek stały się podwalinami sukcesu Kalendarza Pirelli. Jego związki ze światem mody i "glamour" stały się jeszcze silniejsze: dla gwiazd wybiegu pojawienie się w "The Cal" jest jednoznaczne z osiągnięciem sukcesu, a konkurencja między nowicjuszkami jest ostra.

Największe nazwiska, które uświetniły ostatnie edycje wieku to m.in.: Christie Turlington i Naomi Campbell (ponownie) w 1995 r. (w obiektywie Richarda Avedona), Carre Otis, Eva Herzigova i Nastassja Kinsky w 1996 r. (zdjęcia - Peter Lindbergh), Inés Sastre i Monica Bellucci (pierwsza włoska modelka) w 1997 r.

W 1998 r. Bruce Weber wykonał także sesje męskich gwiazd filmowych i piosenkarzy, w tym Roberta Mitchuma, Johna Malkovicha, Krisa Kristoffersona, BBKinga i Bono. Alek Wek i Laetitia Casta były twarzami edycji z 1999 r. autorstwa Herba Rittsa i 2000 - Annie Leibovitz.

XXI w. otworzył Kalendarz Pirelli ze zdjęciami takich modelek, jak Gisele Bundchen i Frankie Rayder uchwyconych w Neapolu w obiektywie Mario Testino. W 2002 r. w Kalendarzu znalazło się wiele aktorek i dwie wnuczki sław: Lauren Bush (17 lat, wnuczka George'a Seniora) i Kiera Chaplin (wnuczka wielkiego Charliego).

Obsada edycji 2003 sfotografowana ponownie przez Bruce'a Webera, była szczególnie imponująca: trzy włoskie piękności (Mariacarla Boscono, Eva Riccobono i Valentina Stilla) u boku znanych modelek, jak Sophie Dahl, Heidi Klum, Karolina Kurkova i Natalia Vodianova oraz męskich gwiazd filmu i sportu (Alessandro Gassman, Stephane Ferrara i Richie La Montagne).

Wydanie z 2004 r., w czterdziestą rocznicę "The Cal", koncentrowało się na nadziejach i marzeniach o takich divach, jak Catherine Deneuve i Isabella Rossellini. Powierzono je technologicznej kreatywności Nicka Knighta. W 2005 roku przyszła kolej na Patricka Demarcheliera: w "O Espirito do Brazil" na skąpanych w promieniach słońca plażach Ipanema i Copacabana fotografował modelki kalibru Naomi Campbell i debiutantki, jak Adriana Lima.

Znany angielsko-turecki duet Mert&Marcus stanął za sterem w 2006 r., wybierając retro urok lat 60. Lazurowego Wybrzeża i zmysłowe piękności, jak Jennifer Lopez, Kate Moss i Gisele Bundchen.

Rok 2007 był czasem elity Hollywood, prezentując pięć Div: Sophię Loren, Penelope Cruz, Hilary Swank, Naomi Watts i obiecującą Lou Doillon, na zdjęciach holenderskiej pary Ines i Vinoodha Matadin w Kalifornii. W 2008 r. Patrick Demarchelier sfotografował "The Cal" po raz kolejny, po raz pierwszy decydując się na zdjęcia w Azji. Sesję zorganizowano w Szanghaju, a modelki reprezentowały Wschód i Zachód, w kalendarzu pojawiły się m.in. chińska aktorka Maggie Cheung i top modelka Doutzen Kroes.

W 2009 r. słynny artysta Peter Beard przeniósł "The Cal" do Botswany, gdzie sfotografował międzynarodowej sławy modelki, jak Daria Werbowy, Lara Stone i Mariacarla Boscono. Beard, który mieszkał w Kenii przez 30 lat, jest jednym z najwybitniejszych światowych fotografów tajemnicy i uroku Afryki.

Edycję 2010 powierzono amerykańskiemu fotografowi Terry'emu Richardsonowi, "enfant terrible" znanemu ze swojego lubieżnego, prowokacyjnego stylu. Fotograf przy Kalendarzu pracował z wyluzowanymi i żywotnymi postaciami, jak Miranda Kerr, Lily Cole, Rosie Huntington i Ana Beatriz. Za kalendarzem 2011 stał twórczy geniusz Karla Lagerfelda: artysty, estety i wszechstronnie utalentowanej legendy mody. W swoim paryskim studiu Lagerfeld stworzył "Mitologię" - kalendarz, który odbijał jego pasję do klasycznej kultury greckiej i rzymskiej.

Jego olśniewającą obsadę męskich i żeńskich osobowości tworzyli m.in. modele Baptiste Giabiconi i Brad Kroenig oraz aktorka Julianne Moore. Wydanie 2012 było dziełem Mario Sorrenti, pierwszego włoskiego fotografa, który wybrał Korsykę jako tło "Omdlenia". Przed obiektywem stanęły Milla Jovovich, Kate Moss i Isabeli Fontana.

W 2013 r. "The Cal" powierzono Steve'owi McCurry, jednemu z najsłynniejszych na świecie fotoreporterów. Jego sesja dla Pirelli ujawniła zmieniającą się sytuację społeczną i gospodarczą w Brazylii. Do zdjęć pozowały: brazylijska aktorka Sonia Braga, piosenkarka Marisa Monte i modelki: Adriana Lima, Petra Nemcova oraz Summer Rayne Oakes. Wszystkie łączy wspólne zaangażowanie w działalność charytatywną, wsparcie organizacji pozarządowych, fundacji i projektów humanitarnych.

A jaki będzie rok 2014? My już wiemy. I niedługo podzielimy się z wami tą wiedzą. Możecie spodziewać się prawdziwego powrotu do przeszłości...

Mat. Pras. pirelli.com/ PFi, facet.wp.pl