Po hormonie miłości nie grozi ci upicie?

Duża dawka oksytocyny, często nazywanej "hormonem miłości" sprawia, że szczur będący pod wpływem alkoholu zachowuje się tak, jakby był trzeźwy - informuje pismo PNAS.

Oksytocyna wytwarzana jest przez część mózgu zwaną podwzgórzem, zaś gromadzona w tylnej części przysadki mózgowej. Wydzielana podczas porodu, wpływa na związek emocjonalny między dzieckiem a matką. U obu płci wydziela się również podczas orgazmu, wyzwalając potrzebę bliskości oraz silne przywiązanie.

Prowadząc badania na szczurach, Michael Bowen z Uniwersytetu Sydney zauważył osobliwe zjawisko: alkohol wydawał się nie działać na szczury, którym podano oksytocynę. Podczas gdy pijane szczury, które nie dostały oksytocyny tkwiły nieruchomo w rogu klatki, te po dawce "hormonu miłości" pomimo sporej dawki alkoholu biegały po swoim pomieszczeniu równie żwawo jak niepijące.

Podczas kolejnego eksperymentu zastrzyk oskytocyny podawany był bezpośrednio do mózgu połowy uczestniczących w nim szczurów. W rezultacie poziom hormonu przekraczał normalne wartości około 150 000 razy. Następnie naukowcy podali gryzoniom alkohol, po czym zbadali ich kontrolę mięśniową i czas reakcji. Oksytocyna wydawała się całkowicie znosić skutki alkoholu; nawet w przypadku wypicia dawki, która u człowieka odpowiadałaby półtorej butelki wina. Jak przyznaje Bowen, grupa będąca pod wpływem oksytocyny i alkoholu praktycznie nie różniła się reakcjami od całkowicie trzeźwej.

Możliwe, że za zjawisko to odpowiadają obecne w mózgu receptory GABA. Uważa się, że to właśnie od nich zależy wpływ alkoholu na zachowanie. Jak odkrył zespół Bowena, oksytocyna wiąże się z dwiema częściami tych receptorów, blokując dostęp alkoholowi.

Jednak efekt ten ma swoje ograniczenia. Po podaniu niektórym ze szczurów dawki odpowiadającej u człowieka butelce wódki, oksytocyna przestawała wystarczać do zachowania przytomności. W bardzo wysokim stężeniu alkohol zaczyna się wiązać z receptorami GABA wewnątrz połączeń pomiędzy włóknami nerwowymi (synaps), gdzie oksytocyna nie dociera.

do tego, by pić więcej, jednak wydaje się, że jest odwrotnie - pod jej wpływem pije się mniej, nie rozwija się tolerancja na coraz większe dawki alkoholu i łagodniej przebiega jego odstawienie.

Głównym problemem jest duży rozmiar cząsteczek oksytocyny, który utrudnia jej przenikanie z krwi do mózgu. Być może jednak uda się wyodrębnić tę część cząsteczki hormonu, która wiąże się z receptorami GABA i wykorzystać ją do leczenia uzależnienia od alkoholu u ludzi.