Poznaj kobiety, które chcą Ciebie zabić

NAUCZ SIĘ JE ROZPOZNAWAĆ >>

„Kobiety dopuszczające się seryjnych morderstw są zdecydowanie groźniejsze od mężczyzn popełniających wielokrotne morderstwa.” – twierdzi Michael D. Kelleher, specjalista z zakresu profilowania seryjnych morderców, wykładający psychologię na Uniwersytecie Kalifornijskim. „Dane dotyczące seryjnych morderców działających w XX wieku wskazują, że kobiety dokonują swych zbrodni przez dwukrotnie dłuższy okres niż mężczyźni. Statystyczna femme fatal morduje około 8 lat, zanim zostaje ujęta przez ograny ścigania.”

Seryjną morderczynię jest trudniej wykryć, przede wszystkim z powodu społecznego wizerunku kobiety, która często postrzegana jest jako niezdolna do popełniania bezwzględnych i wielokrotnych i zbrodni. Z tego powodu dla większości mężczyzn, którzy nie przypuszczają, iż płeć piękna może być również płcią morderczą, seryjna morderczyni jawi się niczym kameleon.

Specjaliści od psychologii kryminalnej opracowali cztery podstawowe profile psychologiczne seryjnych morderczyń działających samodzielnie, do których należą: „Czarna Wdowa” „Anioł Śmierci”, „Mścicielka” oraz „Modliszka”. Poznaj ich motywy, metody działania, silne oraz słabe strony. Sprawdź, kto pada ich ofiarą!

Ofiary: Systematycznie morduje swoich mężów lub innych członków rodziny.

Motyw: Chęć zysku.

Metoda działania: Swoje morderstwa planuje w nawet najmniejszych szczegółach. Zabójstw dokonuje w przynajmniej kilkumiesięcznych odstępach czasu. Jej ulubionymi narzędziami zbrodni są trucizna oraz sztylet.

Silne strony: Jest obdarzona ponadprzeciętną inteligencją. Umiejętnie manipuluje ludźmi, co pomaga jej w zdobywaniu zaufania zarówno swoich ofiar jak i organów ścigania prowadzących śledztwo w sprawie popełnianych przez nią zbrodni.

Słabe strony: Jej chciwość nie zna granic i jest niczym studnia bez dna, przez co średnio po dwunastej ofierze, co bystrzejsi stróżowie prawa zaczynają dostrzegać związek pomiędzy nieustannym bogaceniem się „czarnej wdowy” a serią dziwnych zgonów w jej rodzinie.

Cechy charakterystyczne: Uważna, skrupulatna, cierpliwa i pedantyczna.

Przykładowa kariera: Modelowym przykładem „czarnej wdowy” była posiadająca polskie korzenie Tillie Gbrurek, która swych ofiar szukała za pośrednictwem biura matrymonialnego, wśród polskich imigrantów mieszkających w Chicago. W ciągu siedmiu lat zbrodniczej kariery otruła czterech mężów: Jana Mitkiewicza, Jana Ruskowskiego, Józefa Guszkowskiego, oraz Franciszka Kupczyka.

Za głowę każdego z nich zainkasowała od 500 do 1.500 dolarów, z tytułu posiadanych przez nich polis na życie. W ręce policji wpadła po nieudanej próbie otrucia swojego piątego męża - Antoniego Klimka. W 1921 roku skazano ją na dożywocie.

Przykładem „czarnej wdowy” mordującej swoje dzieci była Diana Lumbera, która w latach 1977-1990 zabiła szóstkę swoich dzieci. Swoje ofiary dusiła. Podobnie jak Gbrurek, czerpała zyski z polis na życie.

Ofiary: Osoby, nad którymi sprawuje opiekę - dzieci, starcy oraz ludzie chorzy.

Motyw: Chęć decydowania o cudzym życiu lub śmierci.

Metoda działania: W celu uzyskania dostępu do potencjalnych ofiar zatrudnia się jako pielęgniarka, opiekunka osób starszych lub przedszkolanka. Jej ulubioną bronią jest śmiertelny zastrzyk z chlorku potasu, insuliny lub podobnej substancji.

Silne strony: Jest znakomitą aktorką. Dla nieświadomych obserwatorów zewnętrznych jawi się niczym anioł stróż, który otacza troskliwą opieką osoby najbardziej tego potrzebujące.

Słabe strony: Kieruje nią silny przymus wewnętrzny, któremu nie potrafi się przeciwstawić, przez co nie zawsze wybiera najodpowiedniejszy moment do przeprowadzenia ataku.

Cechy charakterystyczne: Cierpi na nerwicę natręctw.

Przykładowa kariera: „Nigdy nie umiałam współczuć póki nie zaczęłam mordować”- wyznała podczas swego procesu Genene Jones, która w latach 1978-1982 odebrała życie 46 małym pacjentom dwóch szpitali dziecięcych w Teksasie.

Większość ofiar, które trafiły pod jej „opiekę” nie była poważnie chora. Część dzieci trafiała do szpitala na rutynowe badania, będąc zupełnie zdrowym. Ulubioną substancją Genene Jones był digoxin – lek zwiększający siłę skurczów serca. W trakcie procesu prokuratura wykazała, iż Jones najpierw umyślnie doprowadzała swoje ofiary do stanu zagrażającego ich życiu, po czym swoją szybką interwencją starała się je ocalić. Na nieszczęście swoich ofiar, wielokrotnie przegrywała w tej morderczej grze.

Ofiary: Członkowie rodziny oraz osoby, z którymi łączy ją poważniejsza relacja.

Motyw: Chęć zemsty na osobach, które odważyły się zakwestionować jej decyzje. Ku zbrodni pcha ją przytłaczające poczucie odrzucenia i osamotnienia. W akcie morderstwa odnajduje sposób na krótkotrwałe odzyskanie kontroli nad swoim pełnym chaosu życiem. Morderstwo traktowane jest przez nią jako ostateczna kara za nieposłuszeństwo

Metoda działania: Swoje zbrodnie planuje z małą starannością. Działa pod wpływem impulsu, w sposób chaotyczny. Ofiary truje lub podkłada ogień w ich domu.

Silne strony: Potrafi być zupełnie nieprzewidywalna.

Słabe strony: Często pada ofiarą swoich własnych emocji. Jest niecierpliwa. Działa bardzo niedbale, przez co ma stosunkowo niską skuteczność uśmiercania.

Cechy charakterystyczne: W dzieciństwie bywa okrutna dla zwierząt. Moczy łóżko do późnej młodości.

Przykładowa kariera: Typową „mścicielką” była Martha Hasel zwana „amerykańską Borgią”. Mając 39 lat i jedno nieudane małżeństwo za sobą, poznała o wiele młodszego od siebie Waltera Wise, do którego zapałała płomiennym uczuciem. Wise odwzajemnił jej miłość i natychmiast się jej oświadczył. Małżeństwu kategorycznie sprzeciwiła się rodzina Marthy, która uznała związek za niemoralny ze względu na znaczną różnicę wieku między narzeczonymi.

Znieważona i rozwścieczona Martha Hasel postanowiła pozbyć się „przeszkody” stojącą na drodze do jej szczęścia. Przy pomocy deseru przyprawionego arszenikiem otruła swoją matkę, ciotkę oraz wujka. Nie powiodła się natomiast próba otrucia reszty członków rodziny, którzy pomimo ciężkiego zatrucia strychniną zdołali ocaleć. W trakcie procesu Martha Hasel twierdziła, że to diabeł kazał jej wymordować całą rodzinę.

Ofiary: Morduje swoich partnerów seksualnych.

Motyw: Bywa różny – od nienawiści wobec płci przeciwnej, po chęć zwiększenia własnej przyjemności seksualnej.

Metoda działania: Zwabia swoją ofiarę w odosobnione miejsce, uprawia z nią seks, a na koniec morduje. Czasami morduje również w trakcie stosunku.

Silne strony: Zazwyczaj jest atrakcyjna seksualnie, owija sobie mężczyzn wokół palca.

Słabe strony: Działa bez żadnego planu. Poddaje się władającej nią żądzy lub nienawiści.

Cechy charakterystyczne: Często posiada skłonności homoseksualne.

Przykładowa kariera: „Modliszką z nienawiści” była Aileen „Lee” Carol Wuornos. W czasie swoich morderczych łowów w latach 1989-1990 zabiła 7 mężczyzn, z którymi uprawiała płatny seks. Ofiary zabijała strzelając do nich z pistoletu kaliber 22. Zanim dokonała pierwszego morderstwa przez 20 lat pracowała jako prostytutka. W dzieciństwie była wykorzystywana seksualnie. Mężczyźni byli dla niej synonimem cierpienia fizycznego i psychicznego. Na podstawie jej życiorysu nakręcono niedawno film „Monster”. W postać Wuornos wcieliła się, Charlize Theron.

Przykładem „Mordercy z pożądania” jest też Rosemary West, która w latach 1973 – 1979 zabiła 12 młodych kobiet. Przed dokonaniem morderstwa wykorzystywała swoje ofiary seksualnie oraz poddawała je sadystycznym torturom. W trakcie swojego procesu stwierdziła, że „zbrodnia jest najlepszym afrodyzjakiem”. Rosemary West Rys psychologiczny Modliszki mogli zobaczyć wszyscy, którzy oglądali film ”Nagi Instynkt”

z niezapomnianą kreacją Sharone Stone. Strzeżcie się… zobacz kobiety pragnące Twojej krwi

(ley)