Przedwojenni amanci. Na ich punkcie szalały nasze babcie

Ci amanci królowali nie tylko na ekranach kin, ale też w sercach całych pokoleń kobiet

Eugeniusz Bodo
Dzięki telewizyjnemu serialowi, którego pierwszy odcinek zgromadził przed ekranami 3,8 mln widzów, młodzi Polacy mogą na nowo poznać niezwykłe życie zapomnianego już nieco gwiazdora przedwojennego kina, teatru i kabaretu - Bogdana Eugene Junoda, lepiej znanego pod scenicznym pseudonimem Eugeniusz Bodo.

Miał dziesięć lat, gdy jako kowboj zadebiutował na deskach zarządzanego przez ojca łódzkiego teatru Urania. Na początku lat 20. zaczęła się jego spektakularna kariera, początkowo w znanych kabaretach "Qui Pro Quo", "Morskie Oko", "Cyganeria" czy "Cyrulik Warszawski".

Jednak największą popularność przyniosły mu występy w filmach. Zagrał w blisko 30 produkcjach, w wielu z nich zachwycając damską część widowni nie tylko urodą, ale również umiejętnościami tanecznymi i wokalnymi - śpiewane przez niego piosenki, np. "Umówiłem się z nią na dziewiątą" czy "Już taki jestem zimny drań", z miejsca stawały się wielkimi szlagierami.

Eugeniusz Bodo był gwiazdą w amerykańskim stylu. Reklamował krawaty, kapelusze i marynarki. Tuż przed wybuchem II wojny światowej otworzył w Warszawie kawiarnię - Café Bodo. Przed lokalem ustawiały się tłumy fanek w oczekiwaniu na pojawienie się słynnego aktora, który często paradował z wielkim dogiem niemieckim - arlekinem o imieniu Sambo.

We wrześniu 1939 r. Bodo uciekł do Lwowa. Wstąpił de zespołu teatralnego Henryka Warsa. W czerwcu 1941 r., podczas pobytu w Odessie, aktor nagle zniknął. Nikt go więcej nie widział.

Przez lata pojawiały się rozmaite spekulacje dotyczące losów amanta. Prawdę ujawniły dopiero sowieckie archiwa. Okazało się, że Bodo został aresztowany przez NKWD i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz Polski i Niemiec. Wywieziono go do łagru w obwodzie archangielskim, gdzie zmarł.

Jeden z najpopularniejszych i najprzystojniejszych aktorów dwudziestolecia międzywojennego, którego nazwisko było wówczas synonimem amanta. Aleksander Żabczyński zawdzięczał to nie tylko urodzie, ale również odpowiedniemu doborowi ról filmowych. Najlepszym przykładem jest przebój z 1935 r. - "Manewry miłosne". Aktor wcielił się w porucznika huzarów poszukującego prawdziwej miłości. Kobiety zachwycała scena walca z Tolą Mankiewiczówną - inną wielką gwiazdą ówczesnego kina.

Żabczyński świetnie sprawdzał się w komediach muzycznych. Zagrał w popularnych filmach "Ada, to nie wypada", "Jadzia", "Pani minister tańczy", "Zapomniana melodia" czy "Sportowiec mimo woli". Wylansował też wiele przebojowych piosenek, m.in. "Całuję twoją dłoń, madame", "Już nie zapomnisz mnie" i "Powróćmy jak za dawnych lat".

W 1939 r. aktor uczestniczył w kampanii wrześniowej, potem walczył jako oficer polskich sił zbrojnych na Zachodzie, m.in. został ranny pod Monte Cassino. Odznaczono go Krzyżem Walecznych.

W 1947 r. Żabczyński wrócił do Polski i od razu wzbudził zainteresowanie... bezpieki, podejrzewany o szpiegostwo na rzecz amerykańskiego wywiadu. Przez następne lata kontrolowano korespondencję aktora i inwigilowano teatry, w których grał.

Aleksander Żabczyński zmarł w 1958 r. Powodem śmierci był atak serca.

**[

ZOBACZ TEŻ: CYRANKIEWICZ I SOKORSKI - NACZELNI PLAYBOYE PRL ]( http://facet.wp.pl/cyrankiewicz-i-sokorski-naczelni-playboye-prl-6002212666430081g )* *[

ZOBACZ TEŻ: ZWYKŁE ŻONY ZNANYCH PRZYSTOJNIAKÓW ]( http://facet.wp.pl/zwykle-zony-znanych-przystojniakow-6002212654559873g )**

Nazywano go mistrzem humoru i piosenki, czarodziejem sceny i "polskim Chaplinem", choć Antoni Słonimski pisał: "Dymsza jest genialny, bo nie jest podobny do nikogo".

Syn kolejarza z warszawskiego Podwala w wieku 17 lat zadebiutował na scenie amatorskiego teatru, a już 10 lat później był gwiazdą słynnego warszawskiego kabaretu "Qui Pro Quo". Teksty dla obdarzonego wspaniałym głosem i talentem komicznym Adolfa Dymszy pisał wówczas Julian Tuwim.

Podobnie jak w przypadku innych ówczesnych gwiazd, największą popularność zapewniło mu kino. Publiczność waliła tłumnie na filmy z udziałem uwielbianego "Dodka", m.in.: "Sportowiec mimo woli", "Każdemu wolno kochać", "Paweł i Gaweł", "Antek Policmajster" czy "Dodek na froncie".

Dymsza był bogatym człowiekiem i czerpał z życia pełnymi garściami. Zawsze otaczały go piękne kobiety, a fanki zasypywały listami.

Dobra passa aktora skończyła się po wybuchu II wojny światowej. Wbrew zarządzeniu konspiracyjnego ZASP-u, Dymsza występował w teatrach nadzorowanych przez Niemców. Kierownictwo Walki Podziemnej udzieliło mu nagany "za skuteczne przełamywanie niechęci Polaków do widowisk organizowanych przez propagandę niemiecką na skutek podawania swego nazwiska w tytułach wielu rewii, wykorzystując swą popularność przedwojenną".

Po wojnie Dymsza otrzymał zakaz występowania w warszawskich teatrach, który został wprawdzie później cofnięty, ale aktor nigdy nie odzyskał dawnej popularności. Zmarł w 1975 r., w domu opieki społecznej w Górze Kalwarii.

**[

ZOBACZ TEŻ: CYRANKIEWICZ I SOKORSKI - NACZELNI PLAYBOYE PRL ]( http://facet.wp.pl/cyrankiewicz-i-sokorski-naczelni-playboye-prl-6002212666430081g )**

"Wybitnej urody postawny brunet, inteligentny, wykształcony, oczytany, płynnie włada kilkoma językami. Jest czarujący, gdyż umie bawić rozmową, ma wrodzony dowcip, gra na fortepianie, śpiewa, uprawia sporty, jest mistrzem bilardu i zna mnóstwo sztuczek magicznych, czym chętnie się popisuje" - tak znany pisarz Tadeusz Wittlin charakteryzował jednego z najsłynniejszych amantów przedwojennego kina.

Igo Sym realizował się w kinie, ale przede wszystkim na estradzie, występując w najlepszych stołecznych kabaretach, m.in. słynnym "Morskim Oku". Teksty piosenek pisali mu Julian Tuwim i Marian Hemar, a kobiety biły się o miejsce w pierwszych rzędach na recitalach gwiazdora.

O jego "podbojach" krążyły legendy. Cała Warszawa ekscytowała się na przykład romansem Igo Syma z Hanką Ordonówną, z którą aktor spotkał się na planie filmu "Szpieg w masce". Na ich wspólne przedstawienie, zatytułowane "Gwiazdy areny", waliły prawdziwe tłumy.

Po wybuchu wojny Igo Sym, dzięki pochodzeniu matki (była Austriaczką), został Reichsdeutschem, czyli pełnoprawnym obywatelem III Rzeszy, a gubernator Ludwig Fisher mianował go nieformalnym doradcą do spraw artystycznych i powierzył aktorowi prowadzenie teatru.

Igo Sym paradował po stolicy w opasce ze swastyką na rękawie marynarki, a także chwalił się, że jeszcze przed 1939 r. był niemieckim agentem. 7 marca kolaborant został zastrzelony w swoim mieszkaniu przez żołnierzy AK.

Jego śmierć sprowokowała krwawy odwet okupanta, a gubernator dystryktu warszawskiego ogłosił w całym mieście żałobę - w następnych latach Niemcy zdecydowali się na taki krok tylko dwukrotnie: po klęsce pod Stalingradem i zamachu na Franza Kutscherę.

"Był typem amanta dojrzałego i statecznego, ale jednocześnie wrażliwego i pełnego wewnętrznego ciepła, co zjednało mu wierne grono publiczności, zwłaszcza jej żeńskiej części" - opisywał Stanisław Janicki, wielki znawca kina przedwojennego.

Pierwszym filmem, w którym zagrał Franciszek Brodniewicz, był "Dymitr Samozwaniec" z 1921 r. Produkcja okazała się klapą, ale nie zniechęciło to młodego aktora, który w następnych latach zyskał status gwiazdy. Drogę do sławy otworzyła mu rola w melodramacie "Prokurator Alicja Horn".

**[

ZOBACZ TEŻ: ZWYKŁE ŻONY ZNANYCH PRZYSTOJNIAKÓW ]( http://facet.wp.pl/zwykle-zony-znanych-przystojniakow-6002212654559873g )**

Brodniewicz otrzymywał zwykle role arystokratów. Największą popularność przyniosły amantowi filmy: "Ordynat Michorowski", "Ułan księcia Józefa". "Trędowata" czy "Wrzos". Jego ekranowymi partnerkami były sławne wówczas aktorki, np. Jadwiga Smosarska i Mieczysława Ćwiklińska.

W czasie okupacji Brodniewicz odrzucił propozycję pracy dla niemieckiej kinematografii, m.in. odmówił udziału w głośnej antypolskiej produkcji "Heimkehr". Pracował jako kelner w jednej z warszawskich kawiarni. W swoim mieszkaniu ukrywał Żydówkę, Rachelę Adler. Był związany z polskim podziemiem, a w czasie powstania warszawskiego służył w oddziale odnajdującym zrzuty lotnicze. W czasie jednego z bombardowań, 17 sierpnia 1944 roku, zmarł na zawał serca.

Pierwsze lata życia spędził w Rosji, a do Polski przyjechał w 1918 roku i zaczął pracować jako... kierowca. Nawet gdy rozpoczęła się jego kariera filmowa, jeszcze długo nie rezygnował z posady szofera-kontrolera Państwowych Linii Autobusowych. Mieczysław Cybulski uważał bowiem, że aktorstwo nie jest zbyt poważnym zawodem. Później pokochał rajdy samochodowe, które traktował jako odskocznię od "ról ckliwych lalusiów i sentymentalnych chłopczyków".

Jednak to właśnie kreacje amantów zapewniły mu ogromną popularność oraz uwielbienie żeńskiej części widowni. Po każdej premierze nowego filmu z Cybulskim redakcje gazet zalewała fala listów z wyznaniami miłości i pytaniami dotyczącymi prywatnego życia aktora.

Po wybuchu wojny gwiazdor trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie początkowo pełnił służbę dowódcy plutonu samochodowego w 2. Batalionie Strzelców "Kratkowane Lwiątka", a później pływał na statku "Batory", wykorzystywanym do transportowania wojska.

Po wojnie Mieczysław Cybulski wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkał w Teksasie, pracując jako malarz pokojowy, a później prowadząc polską restaurację "Old Warsaw" w Dallas. Zmarł w 1984 r., w Fort Lauderdale na Florydzie.

**[

ZOBACZ TEŻ: CYRANKIEWICZ I SOKORSKI - NACZELNI PLAYBOYE PRL ]( http://facet.wp.pl/cyrankiewicz-i-sokorski-naczelni-playboye-prl-6002212666430081g )* *[

ZOBACZ TEŻ: ZWYKŁE ŻONY ZNANYCH PRZYSTOJNIAKÓW ]( http://facet.wp.pl/zwykle-zony-znanych-przystojniakow-6002212654559873g )**