W życiu firmy zdarzają się specjalne okazje, do których uświetnienia nie wystarczy zorganizowanie przyjęcia na stojąco. Odkładamy względy ekonomiczne i decydujemy się na bardziej wykwintne przyjęcie przy stole. Wewnętrznie czujemy, że wynajęcie sali bankietowej i zamówienie cateringu to za mało. Przyjęcia zasiadane wymagają od organizatorów znacznie więcej. Zmysłu smaku i estetyki, wyczucia , znajomości zasad savoir vivre’u i czasu. Kiedy połączymy te elementy i skrupulatnie przemyślimy każdy szczegół, przyjęcie na długo zapadnie w pamięci zaproszonych gości.
Zatem podjęliśmy decyzję i co teraz? Przede wszystkim nie wpadamy w panikę, tylko tworzymy listę gości. Właściwie sporządzamy dwie listy: główną i rezerwową. Nie możemy zakładać, że wszyscy goście z pierwszej listy potwierdzą zaproszenie. Kiedy ostatecznie zamkniemy obie, ustalamy datę przyjęcia, koniecznie uzgadniając ją z gościem honorowym. - lepiej nie ryzykować i nie stwarzać scenariuszy, w których miałoby zabraknąć głównego bohatera.
Kiedy mamy już potwierdzony termin (wybrany z przynajmniej miesięcznym wyprzedzeniem), przygotowujemy zaproszenia pisemne, na których nie powinno zabraknąć poniższych informacji:
- kto zaprasza,
- imię i nazwisko (ew. tytuły) gościa wraz z informacją dotyczącą osób towarzyszących,
- rodzaj przyjęcia,
- z jakiej okazji,
- gdzie,
- kiedy,
- proponowany strój,
- informacja, czy oczekujemy potwierdzenia
Najpopularniejsze jak również najpraktyczniejsze sformułowanie określające, czy wymagane jest potwierdzenie przybycia, to R.S.V.P. (respondez s'il vous plait - proszę o odpowiedź). To wyrażenie na co dzień używane w dyplomacji, w biznesie można śmiało zastąpić polskimi słowami. Dzięki temu unikniemy niedomówień lub błędnych interpretacji. Ktoś mógłby pomyśleć, że na przyjęcie ma przynieść stary koniak. Albo, co gorsza, skojarzyć skrót z frazą „Niech spoczywa w pokoju.” i powitać gospodarza kondolencjami!
Przejdźmy teraz do wyboru kuchni i skomponowania menu. Bywa, że chcąc się popisać przed gośćmi, decydujemy się na dania mocno ekstrawaganckie lub egzotyczne. Taki wybór sprawdza się tylko w wąskim gronie znajomych, których gusta kulinarne są nam dobrze znane. W przeciwnym razie jest to błąd. Nie powinniśmy eksperymentować na gościach. Tylko nieliczni są otwarci na nowe smaki. Nikomu nie życzę wypowiedzianych szeptem komentarzy „Czy ta rybka na pewno już nie żyje”?
Co zatem powinniśmy uwzględnić przy doborze poszczególnych dań? Przede wszystkim mężczyzn i ich apetyty. Jeżeli dostosujemy potrawy pod względem jakościowym i ilościowym do największych smakoszy, wszyscy będą usatysfakcjonowani. Jeżeli wśród zaproszonych będą obcokrajowcy, powinniśmy koniecznie uwzględnić ich wyznanie religijne i ewentualne restrykcje kulinarne.
Całość zaplanowanych dań powinna zostać wydrukowana na indywidualnym menu, które kładziemy na płasko ułożonej serwetce na talerzu podstawowym, tak aby każdy z gości mógł się z nim zaznajomić, zanim potrawy zostaną podane. Jednak zaproszeni wprawnym okiem są wstanie określić liczbę dań i w miarę ich rodzaj już po samym nakryciu do stołu. A skoro o nim mowa… Stół powinien zostać nakryty śnieżnobiałym obrusem. Każdy inny kolor będzie mniej elegancki. Dekorujemy go bukietem (lub bukietami, jeżeli stół jest długi) świeżych kwiatów i kandelabrami, które nadadzą okazji szczególnego, odświętnego klimatu. Naczyń nie wystarczy wyparzyć w zmywarce. Wówczas zostaną na nich smugi lub zacieki. Każdy sztuciec, każdy kieliszek i talerz powinien zostać z osobna dokładnie wypolerowany. Taka zastawa będzie pełna blasku. Ponad to, przed każdym nakryciem powinien znaleźć się bilecik z imieniem i nazwiskiem gościa, które ustawiamy zgodnie z kilkoma zasadami. Jeżeli gospodarz zasiądzie u szczytu stołu, miejsce gościa honorowego
będzie po jego/jej prawej stronie. Pozostałych gości rozsadzamy zgodnie z rangą zajmowanych stanowisk w firmie. Miejsca najbliżej gospodarza są najbardziej uprzywilejowane.
Postępowanie zgodne z precendencją jest szczególnie istotne w takim kraju jak nasz. Czyli w kraju wysoce hierarchicznym. Jeżeli goście będą zasiadać przy stole według własnego uznania, może okazać się, że prezes firmy, spóźniając się nieznacznie, zajmie miejsce na szarym końcu stołu. W takim wypadku wszyscy będą zakłopotani. Zasady rozsadzania przy stole można zweryfikować, jeżeli okażę się, że przy modelowym układzie obok siebie usiądą osoby, które nie darzą się sympatią lub reprezentują skrajnie różne poglądy. Jedna czy dwie kąśliwe uwagi w stylu: „Na kogo głosowałeś w ostatnich wyborach? O!...myślałem, że jesteś bardziej inteligentny”, dodatkowo podsycone winem i afera gotowa. Oczywiście na przyjęciach nie wypada poruszać kontrowersyjnych tematów, ale gdyby miało się tak wydarzyć… Lepiej zapobiec takiej sytuacji. Nadszedł czas przyjęcia. O czym powinniśmy pamiętać, żeby nie zostać posądzonym o brak manier? Oto kilka zasad, które pomogą nam tego uniknąć.
Gościom nie wypada siadać wcześniej od gospodarzy. Kiedy już wszyscy znajdą się przy swoich miejscach, gospodarz daje zapraszający znak, aby siadać, i sam od razu zajmuje miejsce, żeby nie przeciągać ceremonii i pozwolić gościom spocząć.
Siadając, należy podejść do miejsca od prawej strony. Jeśli wszyscy stosują tę zasadę, nawet przy ciasno ułożonych miejscach można siadać swobodniej, unikając kolizji. Zajmujemy całe siedzenie krzesła, a nie tylko krawędź. To jednocześnie wymusza i pomaga utrzymywać właściwą, czyli prostą, postawę.
Po zajęciu miejsc gospodarz nie zwlekając powinien rozłożyć serwetkę na kolanach. Jest to znak dla gości, aby uczynili to samo. To nie prawda, że przy jedzeniu się nie rozmawia. Tak mówią tylko Panie przedszkolanki, aby mieć przez chwilę spokój. Gdybyśmy się zastosowali do tych poleceń, przyjęcia przebiegałyby w grobowej ciszy, ciążąc nad nami gęstą atmosferą. Jednak powinniśmy tak jeść, aby rozmowa była możliwa. Do ust wkładamy jedynie małe kęsy, łatwiej je przełknąć, jeśli ktoś nas zagadnie. Mówienie z pełnymi ustami budzi odrazę.
Wstając od stołu, przepraszamy gości siedzących tuż obok, ale powstrzymujemy się od podawania przyczyny („Pardon, muszę do toalety”) . Za każdym razem sięgamy po sztućce, które są najdalej na zewnątrz od talerza. To prosta zasada i działa, nawet jeśli nie najlepiej orientujemy się w rodzajach sztućców. Czasami do jakiegoś dania przeznaczony jest nóż i widelec lub łyżka i widelec. Możemy zdecydować się jeść tylko jednym sztućcem, ale trzeba pamiętać, aby po zjedzeniu dania nieużywany sztuciec odłożyć na brudny talerz, by kelner mógł go uprzątnąć.
Po kieliszki sięgamy z prawej strony. Jeżeli zdarzy się, że sąsiad popełni błąd (tak jak nasz prezydent podczas oficjalnego obiadu z królem Szwecji wzniósł toast kieliszkiem królowej) i poczęstuje się naszym winem, nie popełniajmy tego samego faux pas na zasadzie domina. W takim wypadku pozostaje nam poprosić obsługę o nowy kieliszek lub zostać na ten wieczór abstynentem i ewentualne braki uzupełnić w domu.
Niestety o manierach nie wystarczy przeczytać. Chociaż to już pierwszy krok do sukcesu. Kiedy byłam dzieckiem, mama powtarzała mi stare dobre przysłowie: „Jeżeli w domu nie będziesz jadła, jak przy królowej angielskiej, to przy królowej angielskiej będziesz jadła, jak w domu”. Sprawdź, jakie są Twoje maniery
- Gospodarz wzniósł toast na twoją cześć. Które zachowanie jest prawidłowe?
a. odpowiadasz „Dziękuję” i pijesz odrobinę szampana
b. odpowiadasz „Dziękuję” i pijesz szampana do dna
c. nic nie mówiąc - pijesz toast
d. wznosisz toast za zdrowie gospodarza
- Po skończonym posiłku należy luźno złożyć serwetkę i:
a. odłożyć ją po prawej stronie talerza
b. odłożyć ją po lewej stronie talerza
c. obie odpowiedzi są błędne
- Jeśli są ustawione przed tobą kieliszki do białego i do czerwonego wina, to oznacza, że powinieneś napić się choć odrobinę z każdego, żeby ucieszyć gospodarza.
a. prawda
b. fałsz
- Jesz w restauracji obiad i nagle upadł ci widelec na podłogę. Należałoby:
a. podnieść go, wytrzeć i mimo wszystko użyć
b. podnieść go, podać kelnerowi i poprosić o czysty
c. pozostawić na podłodze i poprosić kelnera o drugi
- Jeśli podczas przyjęcia zauważymy, że przełożonemu przykleił się do zęba szpinak, należy:
a. powiedzieć mu o tym
b. udawać, że nic nie zauważyliśmy
- Jeżeli skończyliśmy jeść daną potrawę, to zachowamy się prawidłowo, odkładając sztućce skrzyżowane na talerzu, przy czym ząbki widelca będą skierowane w stronę talerza:
a. prawda
b. fałsz
- Jeżeli bardzo smakuje mi zaserwowana zupa i chcę zjeść ją do końca, to mogę odchylić talerz:
a. do siebie
b. od siebie
c. na prawą stronę
d. na lewą stronę
e. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
f. wszystkie odpowiedzi są błędne
Odpowiedzi do testu:
- d) – w myśl zasady, mówiącej, że nie pije się za własne zdrowie. Poza tym nieodwzajemniony toast byłby zwykłym grubiaństwem.
- b) - po zakończonym posiłku serwetkę kładziemy po prawej stronie nakrycia. Nie trzeba jej składać w pierwotny kształt. Nie wypada także pozostawić jej zgniecionej na talerzu
- b) – w żadnym wypadku nie zmuszamy się do picia alkoholu.
- c) – sięganie pod stół jest nieeleganckie. Może się tam toczyć zupełnie inne przyjęcie, na które niekoniecznie jesteśmy zaproszeni.
- b) – powinniśmy zawsze reagować w takiej sytuacji niezależnie od okoliczności.
- b) – w takiej sytuacji prawidłowo odłożone sztućce leżą równolegle do siebie, przy czym uchwyty noża i widelca powinny wskazywać godzinę piątą, a ząbki i ostrze jedenastą. Przedstawiony w pytaniu układ sztućców mówi, że jeszcze wrócimy do jedzenia.
- f) – chociaż zdania ekspertów są w tej dziedzinie podzielone. Możemy spotkać się z opinią, że jeżeli chcemy oblać siebie to odchylamy talerz w naszym kierunku, jeżeli chcemy oblać sąsiada, to odchylamy talerz do niego. Więc lepiej zostawić nieco zupy na dnie. Najrozsądniejszym wyjściem z takiej sytuacji będzie odchylenie talerza od siebie, jeżeli stół jest na tyle szeroki, żeby uchronić przed ewentualnym poplamieniem osobę siedzącą naprzeciw. Na pewno sprawimy gospodarzowi przyjemność, okazując, że dana potrawa tak nam smakuje.