Spraw, aby twoje dzieci były inteligentne

Zanim twoje dziecko przyjdzie na świat, już na poziomie „brzucha”, czytasz mu książki, puszczasz muzykę klasyczną, a wszystko po to, by stymulować jego rozwój fizyczny i psychiczny, by jeszcze w okresie prenatalnym rozwijać jego inteligencję.

Gdy przychodzi na świat, angażujesz się równie mocno, chcesz być dobrym, wspierającym rodzicem. Czytasz mu bajki na dobranoc, rozmawiasz, uczysz manier, a potem pomagasz w odrabianiu zadań domowych. Podsuwasz mu rozwijające książki, próbujesz zaciekawić przyrodą, nauką, tajemnicami świata, które trzeba odkryć. Uczysz myślenia logicznego, analitycznego, twórczego. Płacisz za zajęcia dodatkowe, za angielski, karate, za jogę i zumbę. A ono, mimo tych wszystkich twoich starań, i tak przynosi ocenę niedostateczną z kartkówki z matematyki.

Czy można wychować sobie geniusza? Czy te wszystkie zabiegi, które określić możemy jako zaangażowane, stymulujące, sumienne rodzicielstwo, mają sens? Prawda jest bolesna - nie, nie mają, ale nie zmienia to faktu, że bycie dobrym rodzicem ma bardzo duży wpływ na dziecko.

Profesor Kevin Beaver z Uniwersytetu na Florydzie badał wpływ stymulacji rozwoju dziecka na jego inteligencję i znalazł wiele dowodów na poparcie argumentu, że iloraz inteligencji zależy przede wszystkim od genów. Wieloletnie badania, które przeprowadził na szerokiej grupie różnych dzieci, pozwoliły na wyciągnięcie pewnych wniosków. Rozbieżności wynikały przede wszystkim z puli genowej, którą dzieci otrzymały po rodzicach. U około 62 proc. różnice w rezultatach egzaminów (GCSE - odpowiadający naszemu egzaminowi gimnazjalnemu) i testów (PVC - pozwalający na określenie inteligencji werbalnej) determinowane były właśnie przez DNA. Pozostałe 38 proc. zależało od tak zwanych „czynników środowiskowych”. Pod tym pojęciem kryje się między innymi sposób wychowania, ale także zdrowie i styl życia oraz dieta. Jednak należy zaznaczyć, że osobowość i zachowania także determinowane są przez geny.

- Poprzednie rezultaty badań błędnie zakładały, że wyłącznie zachowania rodziców wpływają na inteligencję, nie uwzględniając transmisji genetycznej - wyjaśnia profesor Beaver.
Nie powinno opierać się jedynie na założeniu, że rodzice, którzy np. czytali swoim dzieciom, rozwijali je o wiele bardziej, niż ci, którzy nie poświęcali im w ten sposób czasu. Aby to potwierdzić profesor Beaver zwrócił uwagę na rodziny, które wychowują dzieci adoptowane.
- Podczas skonfrontowania tych dwóch hipotez doszliśmy do wniosku, że nie ma żadnego związku pomiędzy zaangażowanym rodzicielstwem a inteligencją dziecka - dodaje.
Warto również zwrócić uwagę na to, iż rodzice, którzy są bardziej inteligentni, mocniej angażują się w takie rodzicielstwo, tworząc dziecku środowisko sprzyjające do rozwoju emocjonalnego. To również zdeterminowane jest genetycznie i maskowało to wynik poprzednich badań.

Jednak niezwykle ważna jest również konkluzja twórcy badań, który wyraźnie zaznaczył, że zaniedbanie, a także urazy bądź traumy, w znaczący sposób oddziałują na rozwój dziecka. Sposób, w jaki wychowywane jest dziecko, nie będzie miało znaczącego wpływu na jego IQ dotąd, aż zawierać będzie się ono w granicach normy.

Paulina Wawrzyczek/dm,facet.wp.pl

Zobacz: Wszystkie dzieci są zdolne. Jak marnujemy wrodzone talentyWszystkie dzieci są zdolne. Jak marnujemy wrodzone talenty