Supermenki są na świecie

Felieton Hanny Węsierskiej Znacie piosenkę Kayah, w której śpiewała o tym, co by to było gdyby była supermanem? Ciekawe. Ciekawe, czemu nie chciałby być superwoman...

Ktoś powie – bo takiej nie było. Aha! Skucha, drodzy moi. I owszem - była. Może mniej się o niej trąbi, niż o facecie ze słynną literą „s” na niebieskich gaciach, niemniej historia, klasyka komiksu, a nawet kinowe wzorce udowadniają nam, iż taki superman do naszej superwoman startu nie miał i mieć nie będzie.

Dodatkowo chciałbym udowodnić, że miała kilka wcieleń, a urodą przebijała każdego męskiego super bohatera. Pierwsza super postać płci żeńskiej pojawiła się w komiksach w latach 40-tych – nazywała się Fantomach i miała dość nieprzystępną fizjonomię.

Kolejne wcielenie było już nieco bardziej przystojne. Nawet jej imię, Wonder Woman, wskazywało na to, że tym razem będzie na co popatrzeć. I tak, w latach 60-tych, w opublikowanym przez DC Comics - jednym z największych amerykańskich wydawnictw komiksie, pojawiła się Superwoman i Supergirl, dziewczyny piękne inteligentne i czarujące.

Super bohater płci żeńskiej zyskał sympatię nie tylko czytelników, ale i widzów. Okazało się, że heros w kusej spódnice, za małym staniczku czy brokatowych szorcikach, to temat, który można wyeksploatować na wiele różnych sposób.Felieton Hanny Węsierskiej Idąc tym tropem, w roku 1968 na ekranach kin pojawiła się seksowna i bardzo dzielna, międzygwiezdna agentka Barbarella.

Iluż to mężczyzn śniło potem o ponętnej Jane Fondzie i jej dość śmiało obnażonych walorach, zapominając, że gdyby nie ona, któż to, ach któ,ż uratowałby nas ze szponów Duranda Duranda, jego śmiercionośnej broni i jego lasera o straszliwej mocy? Jak zwykle wszyscy skupili się głównie na biuście aktorki i scenach tortur w maszynie rozkoszy, a mało kto pamięta, że gdyby nie Barbarella..... czytaj dalej NA FILM.WP.PL