To jedli niewinnie skazani tuż przed swoją śmiercią
Jak sama nazwa wskazuje, ostatni posiłek to danie wyjątkowe, przesiąknięte symboliką. Pierwotnie miało być metaforą wybaczenia - przyjmując i spożywając je, skazany miał niejako wybaczać sędziemu i swoim katom, za to że ci, w imię sprawiedliwości, odbiorą mu życie.
Był to więc symbol akceptacji własnego losu, a zarazem odpuszczenia wykonującym wyrok. Gdy skazaniec akceptował daninę w postaci jedzenia, sędziowie mieli pewność, że jego dusza nie będzie ich dręczyć po śmierci. Wierzono też, że im lepszy posiłek, tym pełniejsze wybaczenie, stąd tradycyjnie jest to strawa raczej obfita.
Taca Clauda Jonesa (fot. Amnesty International/ James Reynolds)
Ale co się dzieje, gdy na śmierć posyła się kompletnie niewinnego człowieka? Czy jego dusza także mięknie pod wpływem symboliki ostatniego posiłku, czy może wręcz przeciwnie: traktuje go jak źródło energii, niezbędnej do dokonania zemsty zza grobu? Do budzenia niepokoju nie tylko w umysłach oprawców, ale też świadków, a więc nas wszystkich... Na taki obrót spraw liczy z pewnością Amnesty International.
Taca Camerona Willinghama
Taca Camerona Willinghama (fot. Amnesty International/ James Reynolds)
Ta bodaj najbardziej znana organizacja walcząca o prawa człowieka na świecie od lat zabiega o zniesienie kary śmierci. Jej członkowie próbowali już różnych metod, by uświadomić globalnej opinii publicznej jak niehumanitarna jest to praktyka. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że każdego roku na całej kuli ziemskiej skazuje się na śmierć dziesiątki niewinnych osób. Dla przykładu, gdyby władze Teksasu skazały Camerona Willinghama na dożywocie, zamiast śmierci, ten wyszedłby na wolność w 2010 roku, po demaskatorskim artykule śledczym "New Yorkera", który obnażył błędy ekspertów kryminalistycznych. Zamiast tego, Cameron został stracony w roku 2004 za rzekome podpalenie, w wyniku którego zginęły trzy jego córki. Trudno sobie wyobrazić, co czuł Amerykanin, w celi śmierci, na kilka godzin przed egzekucją. Był smutny, rozgoryczony, a może wściekły? W końcu wiedział, że za parę chwil zostanie uśmiercony za zbrodnię, której nie popełnił. Więcej, miał świadomość, że sześć lat temu ktoś bestialsko wymordował jego
bliskich, lecz to on zostanie zapamiętany jako potwór.
Co zatem myślał w tamtej konkretnej chwili Cameron Willingham? Nie mamy pojęcia. Wiemy natomiast, co jadł. Smażone żeberka i krążki cebulowe. Czy to wystarczyło, żeby udobruchać jego duszę i powstrzymać ją przed nawiedzaniem władz Teksasu? - To był ostatni posiłek Camerona Willinghama. Straconego w 2004 roku. Uniewinnionego w 2010. - głosi podpis pod surowym zdjęciem, na którym widnieje prosta plastikowa więzienna taca, z dokładnie odwzorowanym ostatnim posiłkiem Amerykanina niesłusznie posłanego na śmierć.
Za czy przeciw?
Taca Rubena Cantu (fot. Amnesty International/ James Reynolds)
Chociaż nie do końca zgadzamy się z ich argumentami, musimy przyznać, że nowy sposób budzenia świadomości przez Amnesty International jest naprawdę imponujący. Te proste obrazki faktycznie sprawiają, że człowiek zaczyna wczuwać się w skórę niesłusznie skazanych. Co więcej, pozostają w głowie na dłużej. Jak np. zdjęcie tacy z ostatnim posiłkiem dla 26-letniego Rubena Cantu, na której widzimy kawałki smażonego kurczaka i garść ryżu. Dopiero po 17 latach od jego egzekucji, w 1993 roku, policja doszła do wniosku, że mężczyzna nie był jednak winny napadu na budowie i morderstwa robotnika. To trochę późno, zwłaszcza że już w czasie pierwszej rozprawy świadkowie nie rozpoznali go na zdjęciu, co powinno obudzić wątpliwości sądu...
taca Leda Jonesa (fot. Amnesty International/ James Reynolds)
Amnesty international przedstawiaszereg innych przypadków ludzi niesłusznie skazanych i straconych przez wymiar sprawiedliwości. Dziś pozostały po nich jedynie fotografie przedstawiające pomarańczowe więzienne tace, wypełnione jedzeniem, zszargana opinia i pytanie: kto był prawdziwym sprawcą?
MW/PFi, facet.wp.pl