Twój facet chodzi w ten sposób?
Drogie panie, zauważyłyście, że nie nadążacie ostatnio za swoim partnerem, a wasze wspólne spacery przypominają gonitwę, w której uwieszone męskiego ramienia łapiecie zadyszkę, starając się dotrzymać mu kroku? To wcale nie musi oznaczać, że pogorszyła się wam kondycja. Powinniście raczej przyjrzeć się jakości swojego związku!
Jak wynika z badań przeprowadzonych przez uczonych z Uniwersytetu Pacyfiku w Seattle, mężczyźni dostosowują szybkość swojego kroku, ale tylko dla kobiet, na którym im naprawdę zależy!
Każdy z nas ma swoją optymalną prędkość marszu - zarówno zbyt szybki, jak i zbyt wolny chód jest związany z dodatkowymi nakładami energii i uwagi. Jednym z kluczowych czynników w kształtowaniu się prędkościowego optimum jest natomiast długość nóg, a co za tym idzie - wzrost. Stąd, mężczyźni z reguły poruszają się szybciej niż niższe kobiety. W przypadku osób wziętych pod lupę przez amerykańskich uczonych prędkości te wyniosły odpowiednio 5,5 km/h dla panów i 5,1 km/h dla pań.
Powyższe dane dotyczą jednak tylko i wyłącznie sytuacji, gdy badani maszerowali samotnie. Gdy poruszali się w parach, prędkość ulegała diametralnemu zróżnicowaniu w zależności od tego, kim był partner obok. Oto najbardziej interesujące zależności.
Panowie są w stanie zrezygnować z optymalnej dla siebie prędkości i całkowicie dostosować się do wolniejszego tempa kobiety tylko i wyłącznie, gdy darzą ją uczuciem. W tym przypadku nie ma znaczenia, czy podczas marszu para ma ze sobą bezpośredni kontakt (np. trzyma się ręce), czy idzie niezależnie obok siebie.
Takiej zależności nie zaobserwowano w przypadku, gdy mężczyźni maszerowali w parze z koleżanką - zdobyli się co prawda na poświęcenie w postaci nieznacznego obniżenia tempa, ale to kobieta musiała nieco przyspieszyć, by para szła w miarę równo. Średnia prędkość kolegi i koleżanki wynosiła 5,3 km/h - równo o 0,2 km/h wolniej ze strony panów i szybciej ze strony pań.
Zupełnie inaczej wygląda nasze tempo, gdy maszerujemy z osobą tej samej płci - mężczyźni idą wówczas o 4 procent szybciej niż gdyby szli sami, a kobiety o 3 procent wolniej.
Uczeni przypuszczają, że przyczyn zmiany tempa w zależności od płciowej konfiguracji i związków uczuciowych maszerującej pary należy szukać w prehistorii i uwarunkowaniach ewolucyjnych. W przeszłości koczujące plemiona często dzieliły się według płci, a myśliwi musieli przebywać szybciej dłuższe dystanse niż zajmujące się zbieractwem kobiety. Z kolei dostosowywanie męskiego tempa do niższej prędkości ukochanej może mieć związek z chęcią zaoszczędzenia jej energii na trudy związane z reprodukcją i macierzyństwem.
KP/PFi, facet.wp.pl
