Tylko spójrz mi w oczy...

None

Ta galeria będzie jedną z najbardziej mokrych w naszym serwisie. *
To znaczy, że będzie w niej dużo wody. *

Historia zaczyna się w pewnym mieszkaniu na warszawskim Ursynowie, albo poznańskich Jeżycach. Dokładnie nie pamiętamy.

Zresztą czy to istotne?

Ważne, że Marcysia, była szczepiona.

Przeciwko odrze.

Wodzisław.

Albo Odrze Opole.

I Opolu Astra, a nawet Corsa.

Jednym słowem, nie groziła jej choroba.

A że lubiła się kąpać. Łatwo mogła się zaziębić. Szczególnie gdy piana była za zimna.

Jak piana od piwa. Też jest zimna. Jak śnieg na brodzie Janusza Rewińskiego, zanim ją zgolił.

Brodę, nie Marcysię. Kto zgolił Marcysię nie wiemy.

Pewnego dnia Marcysia zgubiła korek od wanny. I wypłynęła z niej cała woda.

Płynęła i płynęła srebrzystym potokiem, aż zalała magiczną łąkę, na której wypasały się jednorożce i biegały frywolnie driady.

Woda zamarzła w miliardy eksplodujących kryształów, naruszających czasoprzestrzeń.

Jednorożce brodziły w niej i rżały żałośnie.

A może to driady rżały?

Marcysia tymczasem, kąpała się spokojnie i swobodnie w swoim, mieszkaniu, nieświadoma, że woda wypływa, a księżyc świecił nad jej pokojem...