Marsz na Polskę
Karol Świerczewski urodził się w 1897 r. w Warszawie. Nie miał ambicji edukacyjnych, ukończył tylko dwie klasy szkoły powszechnej i bardzo wcześnie rozpoczął pracę jako pomocnik tokarza w stołecznych zakładach Gerlacha. Po wybuchu I wojny światowej jego rodzina trafiła do Rosji, gdzie młodzieńca zafascynowała ideologia komunistyczna. W listopadzie 1917 r. Świerczewski zgłosił się do bolszewickich formacji wojskowych i brał udział w pacyfikacji ruchów powstańczych na Ukrainie.
W 1920 r. jako dowódca w 510 pułku piechoty Armii Czerwonej pomaszerował na wojnę z Polską. Kilka tygodni przed bitwą warszawską został ranny w głowę i ramię podczas jednej z potyczek ze swoimi rodakami. W sowieckiej Rosji czuł się znakomicie. Pełnił funkcję wykładowcy i komisarza politycznego w Szkole Czerwonych Komunardów. Jako oficer Moskiewskiego Okręgu Wojskowego był m.in. radnym Moskiewskiej Rady Delegatów Robotniczych, Chłopskich i Żołnierskich. Ukończył też Akademię Wojskową im. Frunzego.
W grudniu 1936 r. Stalin wysłał Świerczewskiego do Hiszpanii, gdzie formalnie miał pełnić rolę doradcy wojskowego Brygad Międzynarodowych. W rzeczywistości realizował działania zlecane przez sowiecki wywiad.