Wasilij Błochin i tragedia Katynia

W zbrodni, która w dokumentach NKWD została nazwana "operacją rozładowania" obozów i więzień, uczestniczyły dziesiątki osób - od pociągających za spust katów, konwojentów, operatorów koparek, które wykopywały doły i zasypywały ciała pomordowanych, po kierowców i zwykłe maszynistki, które przepisywały listy nazwisk.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Po zakończeniu "operacji" wszyscy też zostali na tę specjalną okoliczność wynagrodzeni dodatkami pieniężnymi, proporcjonalnie do "wkładu".

Kierujący egzekucjami jeńców z Ostaszkowa major (później generał) Wasilij Błochin powinien zgarnąć ogromną część tej "premiowej puli". Osobiście zastrzelił około 7 000 Polaków - 35 % ofiar zbrodni katyńskiej zginęło z ręki jednego człowieka!

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Kim był człowiek, którego ściągnięto do Katynia właśnie jako specjalistę od czarnej roboty. Człowiek o niewyczerpanej energii do pociągania za spust i niezmąconym wyrzutami sumienia, który jako emeryt umrze w 1955 roku we własnym łóżku w wieku 60 lat (opowieści o obłędzie, zapiciu się na śmierć czy też samobójstwie dręczonego poczuciem winy i krwawymi koszmarami majora należy włożyć między bajki)?

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Wasilij Błochin urodził się w 1895 r. w rodzinie biednych chłopów. Ukończył kilka klas szkoły podstawowej, służył w armii carskiej, a po rewolucji październikowej w Armii Czerwonej.

W 1921 r. wstąpił do Czeka i najprawdopodobniej w 1924 r. wykonał pierwszą egzekucję. Od tego czasu musiał wykazać niezwykłymi zdolnościami jako kat, skoro już w latach 30-tych jako komendant więzienia na Łubiance pełnił funkcję kogoś w rodzaju "nadwornego kata Stalina", mimo że w ZSRR instytucja kata czy też specjalne plutony egzekucyjne nie funkcjonowały.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Do przeprowadzania egzekucji brano często przypadkowych funkcjonariuszy, którzy mieli broń, często konwojentów (w ten sposób wszyscy mieli lub mogli mieć krew na rękach).

Jeśli wola Stalina wskazywała na kogoś jako wroga ludu, to osoba ta mogła być niemal pewna, że śmierć spotka ją właśnie z ręki Błochina.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

To z jego ręki zginęli Kamieniew i Zinowiew, śmietanka Armii Czerwonej z marszałkiem Tuchaczewskim na czele, wybitny pisarz Izaak Babel, korespondent z Hiszpanii Michaił Kolcow, twórca nowoczesnego teatru sowieckiego Wsiewołod Meyerhold, czy też sam były szef NKWD Nikołaj Jeżow.

Bez żadnych ambicji, zadowolony z "ciepłej posadki", przetrwał rządy szefów Czeka od Jagody po Berię, mimo że każdy po kolei szef NKWD posyłał do piachu starą ekipę i sprowadzał swoich ludzi.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Wprawdzie Beria również ostrzył sobie na niego zęby, jednak zainterweniował sam Stalin, argumentując, że drugiego takiego do "cziornaj raboty" ciężko znaleźć.

I nie mylił się. Szacuje się, że w ciągu 32 lat "pracy" Błochin własnoręcznie rozstrzelał 50 000 osób, co daje mu pozycję kata wszech czasów. Po czym jako zasłużony emeryt zmarł na wylew we własnym łóżku.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

35 % ofiar zbrodni katyńskiej rozstrzelał w ciągu 28 nocy. Transporty liczyły (na życzenie samego Błochina, który napisał, że inaczej "się nie wyrabia") po 250 osób. Przy założeniu, że kwietniowa noc trwa około 10 godzin, Błochin co 2,5 minuty z zimną krwią mordował kolejną osobę. Przez 28 dni.

Abstrahując od psychiki kogoś, kto całe życie spokojnie pociągał za spust, Błochin opracował specjalne metody egzekucji, by móc "się wyrabiać".

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Zastąpił zbyt szybko nagrzewające się nagany niemieckimi walterami, strzelał nie w potylicę, ale między pierwsze kręgi szyjne (mniej krwi i rzadziej trzeba było dobijać), a także zakładał specjalny strój (wspominany ze strachem nawet przez innych wykonawców zbrodni katyńskiej): skórzany fartuch rzeźnika (by nie ubrudzić munduru czekisty) i rękawice (by nie parzył pistolet).

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}

Doczesne szczątki kata wszech czasów leżą daleko od katyńskiego lasu - w honorowej alei Cmentarza Dońskiego w Moskwie, tego samego, na którym został pochowany Sołżenicyn. Na wypolerowanym grobie arcykata wciąż rosną zadbane kwiaty.

Leży jednak bardzo blisko wielu innych z 50 000 rzeszy swoich ofiar. Około 50 m dalej znajduje się tzw. Wspólna Mogiła nr 1, w której spoczywają prochy skremowanych ofiar czystek lat 30-tych. Większość z nich skończyła z kulą w głowie wystrzeloną właśnie przez Błochina.

Krwawe więzienne mury

Łubiankal ){:external}