Zaburzenia erekcji

Obecnie możliwe jest skuteczne i bezpieczne leczenie większości przypadków zaburzeń erekcji. Zarówno lekarze, jak i pacjenci wymagają od stosowanej terapii, aby była ona skuteczna, bezpieczna, dobrze tolerowana, akceptowana przez partnerkę i dyskretna, a także by umożliwiała spontaniczność w podejmowaniu kontaktów seksualnych. Dominującym elementem terapii są leki przyjmowane doustnie.

Pacjenci, coraz częściej, w sytuacji zaburzeń erekcji stosują leki przepisane przez lekarza. W niektórych przypadkach, gdy niezdrowy styl życia i wynikające z niego przemęczenie obniża jakość erekcji, mężczyźni mogą sięgać też po dostępne na rynku suplementy diety, które - nie zastępując leków - wspomagają ich zdrowie seksualne.

Zaburzeniem erekcji określa się sytuację, w której mężczyzna nie jest zdolny do osiągnięcia lub utrzymania wzwodu w stopniu wystarczającym do odbycia satysfakcjonującego stosunku. Pod względem medycznym ED definiowane są jako niemożność wystarczającego wzwodu w co najmniej 25% podejmowanych prób. Zaburzenia erekcji bywają przewlekłe.

Przyczyn zaburzeń erekcji jest wiele i wynikają zarówno z czynników fizycznych, jak i psychicznych. Obecnie coraz częściej uważa się, że u większości pacjentów kłopoty ze wzwodem są uwarunkowane połączonymi czynnikami organicznymi i psychogennymi.

Przyczyny organiczne są związane z nieprawidłowościami i uszkodzeniami naczyń i ciał jamistych prącia, niektórymi zaburzeniami neurologicznymi i hormonalnymi, chorobami (na przykład cukrzyca, stwardnienie rozsiane, urazy rdzenia kręgowego, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, nerek), zabiegami chirurgicznymi gruczołu krokowego. Czynniki organiczne powodujące zaburzenia erekcji to także, między innymi: obniżenie się poziomu testosteronu, rak prostaty i inne schorzenia gruczołu krokowego.

Zaburzenia są też związane z przyjmowaniem leków (między innymi przeciw nadciśnieniu tętniczemu, przeciwdepresyjnych, uspokajających) oraz narkotyków, paleniem tytoniu i nadużywaniem alkoholu. Warto pamiętać, że kłopoty z erekcją mogą towarzyszyć każdej chorobie (nawet przeziębieniu), która przejściowo powoduje u mężczyzny zmęczenie i osłabienie.

Przyczyny psychogenne wiążą się z ośrodkowym blokowaniem mechanizmów erekcji powstającym bez urazów fizycznych, jak na przykład lęk przed niezdolnością do odbycia stosunku, niska samoocena, problemy w istniejącym związku, zahamowania w odniesieniu do aktu seksualnego spowodowane na przykład wcześniejszymi złymi doświadczeniami. Ważną przyczyną zaburzeń erekcji jest niski popęd płciowy. Przyczyną psychogenną ED może być także depresja a także lęk przed ciążą partnerki lub zakażeniem się chorobami przenoszonymi drogą płciową. Lista przyczyn lęków, które mogą być czynnikiem zaburzeń erekcji jest długa. Możemy na niej odnaleźć, między innymi: problemy związane z identyfikacją płci, rygoryzm wychowawczy lub ortodoksję religijną, zaburzenia więzi rodzinnych, problemy życiowe, urazy i molestowanie seksualne, niepewność związaną ze sprawnością seksualną, utratę lub odrzucenie przez partnerkę, heterofonię (oznacza obawę przed płcią przeciwną), obawę przed intymnością i utratą atrakcyjności i wiele innych. Niektóre
lęki związane są też z budową fizyczną mężczyzny.

Odrębną kwestią jest podeszły wiek – wbrew powszechnemu mniemaniu – jest najmniej ważną spośród fizycznych przyczyn zaburzeń erekcji. Mężczyzna po sześćdziesiątce może mieć erekcje rzadziej i wolniej osiągać orgazm, ale jego życie seksualne jest dalekie od zakończenia. Upływ czasu jest nieunikniony, ale podejście do niego to istotna sprawa. Fałszywe i nierealistyczne oczekiwania wydolności seksualnej w późniejszym wieku mogą w istocie prowadzić do problemów seksualnych o podłożu lękowym. Zmiany fizjologiczne rzeczywiście powodują zwolnienie reakcji seksualnych, ale nie ma powodu, by zaniechać seksu w ogóle. W Polsce dysfunkcje erekcji są najczęściej leczone przez urologów, seksuologów i andrologów.

Rezultaty badań mężczyzn potwierdzają bardzo dużą skalę i złożony obraz zjawiska dysfunkcji erekcji u mężczyzn. Okazuje się, że mniej niż połowa respondentów deklaruje, że prawie zawsze bądź zawsze była w stanie utrzymać erekcję podczas stosunku seksualnego. Zestawienie odpowiedzi badanych mężczyzn z ich wiekiem wyraźnie pokazują, że kłopoty z erekcją nie odnoszą się tylko do respondentów z najstarszej kategorii wiekowej, to jest 40 – 49 lat, ale dotykają także pozostałych badanych. Na zaprezentowanym wykresie można łatwo dostrzec relatywnie wysoki odsetek zaburzeń erekcji u osób najmłodszych. Jest to zjawisko charakterystyczne dla młodych mężczyzn warunkowane rozwojowo. Można je także odnieść do charakteru ich aktywności seksualnej (brak doświadczeń, konieczność dostosowania się do wrażliwości i oczekiwań nowego partnera, itp.)

[

Więcej uwagi problemowi dysfunkcji erekcji poświęcono w toku badań osób starszych. Niemal co trzeci badany mężczyzna po 50 roku życia przyznał się, że występują u niego kłopoty z erekcją. Rezultaty badań wskazują, że kłopoty z erekcją ma co 10 mężczyzna w wieku 50 – 59 lat (13%). W przypadku mężczyzn po 70 roku życia podobne problemy deklaruje już co drugi mężczyzna (55%). Tak więc jest naturalnym i znaczącym czynnikiem warunkującym występowaniu dysfunkcji erekcji. Należy jednak pamiętać o tym, iż przyczynami pierwotnymi mogą tu być inne czynniki, takie jak zmniejszenie się poziomu testosteronu, pogarszanie się zdrowia i ogólnej wydolności organizmu a także, być może to kwestia najważniejsza, zmniejszenie się lub utrata pożądania do kobiet, bądź do stałej partnerki. O innych czynnikach mogących powodować nasilenie dysfunkcji erekcji
wspomniano na początku tego opracowania. Tabela. Kłopoty z erekcją a wiek, mężczyźni po 50 roku życia, Dane w %, N=900, 2007 r. ]( http://permen.pl/ )

[

Mężczyznom po 50 roku życia zadano szereg pytań aby uzyskać obraz ich podejścia do dysfunkcji erekcji. Dla wielu mężczyzn dysfunkcje erekcji i ich leczenie to nadal sprawa bardzo osobista, czy wręcz wstydliwa. Ponad jedna trzecia (38%) badanych jest zdania, że leczenie zaburzeń erekcji powinno być zachowane w tajemnicy. Niemal tyle samo respondentów (33%) ma w tym zakresie poglądy ambiwalentne. Z kolei wielu respondentów rozumie i akceptuje fakt, iż kłopoty z erekcją dotyczą także ich związku. Ostatnie lata, naznaczone wprowadzeniem na rynek środków farmakologicznych oraz ]( http://permen.pl/ )suplementów diety wspierających mężczyzn, u których występują zaburzenia erekcji, wpłynęły na polepszenie jakości życia tych osób, które z terapii skorzystały. Cieszy więc, że poglądy respondentów w starszym wieku ukazują dużą skalę zrozumienia dla tej dysfunkcji i wiedzę na temat możliwości leczenia.

Ważne jest dzisiaj aby przekonać mężczyzn, że troska o zdrowie, w tym zdrowie seksualne wymaga rezygnacji z traktowania sprawności seksualnej w kategoriach heroicznych na rzecz przyjęcia tego, iż niezbędnym składnikiem zdrowia i warunkiem uzyskiwania satysfakcji seksualnej jest komunikacja. Trzeba wreszcie przezwyciężyć sytuację, w której to co Polakom najlepiej w seksie wychodzi to opowiadanie dowcipów o nim.

_ Prof. dr hab. Zbigniew Izdebski_