Asyryjczycy - pierwsza regularna armia
Asyryjczycy byli uważani za najokrutniejszych wojowników starożytności, a ich waleczność pozwoliła im zbudować potężne imperium, sięgające od Zatoki Perskiej po sam Egipt / Świat na dłoni 1115 p.n.e. - 606 p.n.e.
Asyryjczycy w okresie największego rozkwitu swego państwa władali ogromną częścią ówczesnego świata. Za ich sukcesem stała przede wszystkim elitarna armia. Pierwsze z asyryjskich miast zostało założone około 2000 roku p.n.e., a imperium upadło około 660 roku p.n.e. Asyryjczycy dokonali wielkiego postępu w kulturze, literaturze i budownictwie, co nie byłoby możliwe, gdyby państwu bezpieczeństwa nie zapewniało silne wojsko.
Ćwiczyć, walczyć i zabijać
Około 1115 roku p.n.e. asyryjski król Tiglat-Pileser dokonał czegoś, co dotąd nie udało się nikomu: zorganizował pierwszą regularną armię na świecie. Do tego czasu w praktyce wyglądało to tak, że kiedy król wydał rozkaz zbrojenia się, rolnik rzucał motykę, brał w ręce kopię i szedł do walki. Ta armia była zupełnie inna. Jedynym obowiązkiem i zajęciem żołnierzy było ćwiczyć, walczyć i zabijać. W skład tego wojska wchodzili piechurzy, kawaleria i łucznicy, a także budowniczowie, którzy konstruowali maszyny oblężnicze.
Atakowali żelazem i ogniem
Ich największą innowacją było używanie na polu bitwy żelaznej broni. Asyryjczycy świetnie opanowali technologię obróbki tego metalu, a także mieli dostęp do rud żelaza. Używana wcześniej broń z brązu nie mogła konkurować z tą żelazną. Co więcej, Asyryjczycy nosili też zbroje z żelaza, na których łamały się brązowe miecze. Oprócz nabijania rebeliantów na pale, armia ta niechlubnie wsławiła się także okrutnym stosunkiem do jeńców, których palono żywcem.