Cena koksu

None

Pokusa wydaje się ogromna. Jeden konkretny „cykl” sterydowy jest w stanie uczynić z wątłego cherlaka faceta o silnej i groźnej posturze, wzbudzającego podziw i strach, będącego iluzorycznym synonimem zdrowia i witalności. Ale, niestety, bardzo często za parawanem silnie zbudowanych mięśni kryje się zrujnowane wnętrze organizmu i poważne problemy emocjonalne.

Steroidy anaboliczno-androgenne wykazują niezwykle szerokie spektrum działania na organizm ludzki i przyczyniają się do wielu poważnych schorzeń. Opisano ponad 70 różnych działań ubocznych, jakie mogą te środki powodować w obrębie różnych narządów i tkanek.

Według opinii wielu kobiet, mężczyźni o przesadnie umięśnionej sylwetce ciała są nie tylko mniej pociągający wizualnie, ale ponoć także kiepsko sprawdzają się w łóżku.

Wielu z nich, mimo młodego wieku, cierpi na różne zaburzenia seksualne, utrudniające lub całkowicie uniemożliwiające odbycie stosunku seksualnego.

Leki sterydowe przyjmowane w nadmiarze mogą wykazywać niezwykle szerokie spektrum działania na życie seksualne i to nie tylko w kontekście zaburzeń potencji. W wyniku nadmiernego aplikowania testosteronu i jego pochodnych dochodzi m.in. do zablokowania podwzgórza i zmniejszenia wydzielania hormonów LH i FSH, które odgrywają kluczową rolę w procesie spermatogenezy.

Bardzo często już po kilkunastu dniach stosowania niewielkich dawek sterydów obserwuje się wyraźny spadek objętości spermy.

Wznowienie produkcji spermy jest możliwe po odstawieniu androgenów, jednakże proces ten jest uzależniony od wielkości dawek oraz czasu ich stosowania.

W wypadku osób zażywających sterydy, dawki te są przekraczane często ponad 100 razy, w efekcie czego w wielu wypadkach dochodzi do silnych dysfunkcji w obrębie układu płciowego i bardzo poważnych, a nawet nieodwracalnych zaburzeń płodności.

Testosteron, krążący w nadmiarze we krwi, może nie tylko w bezpośredni sposób oddziaływać na blokadę podwzgórza, ale także przyczyniać się do hamowania jego czynności innymi drogami. Organizm atakowany z zewnątrz dużymi dawkami androgenów stara się bronić na wiele różnych sposobów, m.in. nasila przemianę testosteronu do hormonów żeńskich – estrogenów, których nadmiar może prowadzić do zaniku nabłonka plemnikotwórczego.

Zaburzenia czynności hormonalnej w układzie: podwzgórze-przysadka-gonady mogą także sprzyjać powstawaniu żylaków powrózka nasiennego – wady zastawek żylnych sterujących odprowadzaniem krwi z jąder. W efekcie zmian patologicznych dochodzi do silnego przekrwienia i niedotlenienia obu gruczołów. Przy obecności żylaków powrózka nasiennego, szczególnie gdy towarzyszy temu zmniejszona objętość jąder, stwierdza się brak lub zmniejszenie liczby plemników w nasieniu, obniżoną ich ruchliwość i żywotność, a także większy odsetek plemników martwych oraz ich form patologicznych.

Z tym problemem boryka się wiele osób nadużywajacych niebezpieczne leki sterydowe. Krążący we krwi nadmiar testosteronu może ulegać przekształceniu do hormonów żeńskich – estrogenów, powodujących między innymi odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicy klatki piersiowej (lipomastia) i powstawanie charakterystycznych żeńskich sutków (ginekomastia), co w całości do złudzenia może przypominać kobiecy biust.

Wysoki poziom estrogenów jest bowiem bodźcem do wydzielania prolaktyny (mieszanina polipeptydów wydzielana przez komórki gruczołowe przysadki), która wpływa na wzrost gruczołów mlecznych.

Prolaktyna wydzielana w nadmiarze hamuje także wydzielanie Gn-RH z podwzgórza, upośledzając tym samym czynność jąder.

Mężczyźni z podwyższonym poziomem prolaktyny (pow. 200 ng/ml) bardzo często uskarżają się na zaburzenia libido i impotencję. Uważa się, że problem ginekomastii dotyka co trzecią osobę uwikłaną w doping.

Nienaturalny rozrost gruczołów piersiowych będący wynikiem stosowania androgenów, może postępować wolno i stopniowo, nie wzbudzając większych podejrzeń. Jednak u wielu osób ginekomastia posterydowa może się rozwijać bardziej dynamicznie, przybierając niekiedy charakter jednostronny. Jest to wówczas defekt niezwykle widoczny, przysparzający także wielu problemów psychologicznych (brak akceptacji własnego wyglądu, depresje, zachowania nerwicowe, unikanie kontaktów intymnych itp.).

W wypadku znacznego przerostu gruczołu piersiowego nie ma właściwie żadnych nadziei na powrót do normalności, nawet jeżeli nigdy nie sięgnie się już po sterydy.

Jedyną skuteczną metodą na pozbycie się rażącego defektu jest wykonanie dość kosztownej operacji, tzw. mammoplastyki. Polega ona na wykonaniu kosmetycznej redukcji tkanki piersiowej z zachowaniem otoczki sutka. Niestety, zabieg ten rzadko przynosi zadowalające rezultaty i przeważnie zawsze pozostawia po sobie cień kalectwa.

Problemy z gruczołem krokowym zdarzają się niezwykle często wśród młodych mężczyzn nadużywających środki dopingujące. W warunkach podwyższonego poziomu testosteronu we krwi w organizmie powstaje nadmiar hormonu DHT, który bardzo silnie pobudza podział komórek gruczołu krokowego, przyczyniając się do przerostu tego narządu, oraz powstania wielu ognisk nowotworowych, nad którymi organizm może utracić kontrolę.

Rak gruczołu krokowego to jeden z najczęściej podawanych objawów ubocznych stosowania sterydów.

Nadużywanie sterydów może także przyczyniać się do schorzeń prostaty na drodze naczyniowej.

Hormony męskie wpływają na zwiększenie w osoczu krwi endoteliny – czynnika zwężającego naczynia, w efekcie czego gruczoł krokowy może się znajdować przez dłuższy czas w fazie przekrwienia, co sprzyja rozwojowi zakażeń. Gdy do szkodliwego wspomagania dodamy jeszcze kulturystyczny sposób odżywiania się, a więc podwyższoną podaż białka, aminokwasów, różnych aktywatorów metabolicznych, jak karnityna, kreatyna, glutamina, HMB i inne, to jest dalece prawdopodobne, że niekorzystne zmiany w obrębie gruczołu krokowego oraz układu moczowego mogą jeszcze wyraźniej przybrać na sile.

Wiele objawów związanych z chorobą gruczołu krokowego wcale nie musi się ujawnić w chwili stosowania dopingu, lecz mogą dać znać o sobie dopiero za kilka lub kilkanaście lat.

To bez wątpienia niekwestionowany lider na liście najpopularniejszych schorzeń posterydowych. W wypadku nadwrażliwości skóry na androgeny, co zdarza się praktycznie u każdego nastolatka oraz wielu osób po 20. roku życia, leki sterydowe mogą wywołać w obrębie gruczołów łojowych prawdziwy wstrząs i doprowadzić do rozwoju niezwykle ciężkiego w objawach i leczeniu tzw. trądziku toksycznego.

Przy nadmiernym wzroście testosteronu we krwi, w organizmie nasila się proces produkcji DHT, który w sposób niezwykle agresywny pobudza skórne gruczoły do produkcji łoju. Silnie pobudzone gruczoły łojowe wytwarzają tak ogromną ilość tłustej emulsji, że przewody odprowadzające nie nadążają z jej transportem na powierzchnie skóry.

W efekcie, łój zaczyna wypychać gruczoły oraz zalegać w cienkich kanalikach wyprowadzających. Wywołuje to silny stan zapalny skóry, sprzyjający rozwojowi bakterii, drożdży i roztoczy. Najczęstszym miejscem występowania ognisk trądzikowych jest twarz, chociaż uciążliwe objawy mogą pojawiać się również na karku, klatce piersiowej, górnej części pleców i ramion. Przyjmowanie leków sterydowych, szczególnie u osób podatnych na zmiany skórne, może zakończyć się bardzo ciężką i uciążliwą postacią trądziku, którego leczenie może trwać nawet kilkanaście lat.

Mechanizm wpływu sterydów na funkcjonowanie komórek wątroby jest niezwykle złożony i właściwie nie do końca poznany. Wiadomo jednak, że nadmiar krążących we krwi hormonów, szczególnie testosteronu i jego pochodnych, powoduje ich silne uszkodzenie. Szczególnemu zniszczeniu ulega tzw. siateczka gładka. Jest ona zbudowana z układu specjalnych kanalików, pęcherzyków i błon, gdzie odbywa się większość skomplikowanych reakcji chemicznych.

Pod wpływem podwyższonego poziomu hormonów steroidowych struktura ta ulega przerostowi i staje się częściowo niesprawna. Wtedy też upośledzeniu ulega cały mechanizm odpowiedzialny za wydzielanie żółci. Gęsta, oleista ciecz, nie mogąc odpłynąć ze zrazików wątrobowych, gromadzi się w delikatnych przewodzikach żółciowych i tworzy w nich twarde skrzepy.

Ten rodzaj uszkodzeń jest określany jako cholestaza śródwątrobowa lub czynnościowa. W efekcie uszkodzeń kanalików odprowadzających żółć może dojść do rozwoju tzw. żółtaczki cholestatycznej, bardzo często spotykanej np. po przedawkowaniu Metanabolu.