Kamienie ostrzące dla zawodowców. Przydadzą się w warsztacie

Ostrzenie na kamieniu to jedna z najstarszych metod, która do tej pory cieszy się dużą popularnością zarówno wśród szefów kuchni, jak i survivalowców, którzy potrzebują najlepszej krawędzi tnącej.

Osełki składają się z ziaren ściernych oraz spoiwa, którego zadaniem jest utrzymanie ich w całości. Ziarna ścierne przeważnie wykonane są z diamentu lub kwarcu albo materiałów syntetycznych, takich jak węglik krzemu czy elektrokorund. Właściwości trące zależą od gradacji, czyli wielkości poszczególnych ziaren.

Im większe ziarna, tym mocniej kamień oddziałuje na ostrze, a tym samym łatwiej je profiluje. Z drugiej strony kamienie o dużej ziarnistości szybciej zjadają metal, więc nie nadają się do regularnego stosowania. Do ostrzenia często eksploatowanych noży mniej więcej raz w miesiącu przydadzą się osełki o średniej gradacji. Zapewniają złoty środek w postaci odpowiedniej ostrości i dużej wytrzymałości. Kamienie o najdrobniejszych ziarnach przeznaczone są głównie do wykańczania szlifu i wygładzania zadziorów.

Najważniejsze jest odpowiednie przygotowanie kamienia do ostrzenia. Przed użyciem powinno się go bowiem namoczyć go przez kwadrans w wodzie. Kamień będzie gotów do pracy, gdy z jego powierzchni znikną wszystkie pęcherzyki powietrza. To jednak nie koniec namaczania, podczas całego procesu ostrzenia musisz pilnować, by pozostawał wilgotny. W razie potrzeby należy zwilżyć go czystą wodą w temperaturze pokojowej.

Aby kamień nie ślizgał się podczas ostrzenia, możesz położyć go na wilgotnej ścierce lub zainwestować w model ze specjalnym stojakiem. Tylko stabilnie ułożony kamień pozwoli ci naostrzyć nóż dokładnie i bez problemów.

Aby prawidłowo naostrzyć nóż, musisz złapać go pewnie za rękojeść, palcami drugiej dłoni dociskając nóż do kamienia. Ostrze powinno być skierowane w twoją stronę. Następnie odchyl nieco nóż tak, by między kamieniem a krawędzią utworzył się kąt około 15 st. Kąt nie powinien zmieniać się w trakcie ostrzenia, dlatego cały proces wymaga odpowiedniej techniki.

Następnie przesuwaj nóż do przodu i do tyłu starając się, aby cały nóż stykał się z kamieniem. Pamiętaj, że dłoń, która dotyka ostrza, powinna lekko dociskać je do kamienia. Z biegiem czasu na krawędzi pojawią się widoczne gołym okiem zadziory. Będzie to znak, że czas obrócić nóż na drugą stronę.

Noże myśliwskie i robocze, w przeciwieństwie do tych kuchennych, muszą znosić znaczne przeciążenia klingi podczas rozmaitych prac obozowych. Praca z trudnym materiałem, jakim jest drewno, może sprawić, że nieumiejętnie naostrzony nóż zacznie się szczerbić, a to z kolei może spowodować nieodwracalne zniszczenia ostrza.

Najodpowiedniejszym szlifem dla noża roboczego będzie full flat (pełny płaski) w kształcie litery V. To odpowiedni balans między wytrzymałością a ostrością i płynnością cięcia. Osoby, którym zależy na poprawieniu zdolności tnących kosztem odporności klingi, wybiorą szlif hollow o nieco wklęsłych krawędziach. Klin tnący jest bardzo cienki i ostry, ale z drugiej strony jest stosunkowo niski, co może rodzić problemy przy głębokich cięciach.