Muzułmańskie umartwianie
Wielki Post to w myśl chrześcijańskiej tradycji okres wyrzeczeń i czas umartwiania się. Wyciszamy się i pościmy po to, aby w tej wewnętrznej pustyni, na jaką się udajemy odnaleźć właściwy sens życia.
W Środę Popielcową, chrześcijanie posypują swoją głowę popiołem, w myśl starej łacińskiej sentencji memento mori. Ponadto dzień ten jako jeden z dwóch dni w roku objęty jest postem ścisłym. Tradycja umartwiania się jest jednak znana nie tylko u nas. Również niektórzy muzułmanie, choć tak różni od chrześcijan kultywują cierpienie, umartwianie się i męczeństwo.
Kult męczeństwa to jedna z charakterystycznych cech irańskiego szyizmu. Według tradycji szyickiej wszyscy imamowie, oprócz dwunastego imama Mahdiego, który przebywa w ukryciu, aby przed końcem czasów zaprowadzić na świecie równość i sprawiedliwość, są uważani za męczenników.
Każdego roku pierwszego moharrama, w Iranie rozpoczynają się obchody upamiętniające męczeńską śmierć imamów szyickich. Symbolem bohatera-męczennika jest Husejn, trzeci imam szyicki, który uosabiał szlachetność, prawość, sprawiedliwość, męstwo i odwagę.
Szyici wspominają jego bohaterstwo i męczeństwo, bardziej niż cnoty pozostałych imamów. Wierzą, że świadomie wybrał śmierć, aby przeciwstawić się złu i niesprawiedliwości.
Pierwszym obchodom moharramowym towarzyszyły procesje. Ich integralnym elementem były znane w dawnej tradycji perskiej walki obrzędowe, pochody żałobne, którym towarzyszyło biczowanie, samookaleczanie i płacz.
Obrzędom towarzyszyły przedstawienia pasyjne, odtwarzające sceny z życia i śmierci imama Hosejna. Początkowo były to jednoaktowe sztuki włączane w procesje.
W przedstawieniach upowszechniano męstwo bohaterów szyickich. Przypominano ich szlachetność, prawość, waleczność i męczeńską śmierć.
Aszurę obchodzi się w Iraku i w innych krajach zamieszkanych przez duże społeczności szyickie, w tym w Iranie, Afganistanie, Arabii Saudyjskiej, Azerbejdżanie, Bahrajnie, Libanie, Pakistanie i Syrii.
Przykryty złotą kopułą meczet-grobowiec imama Husajna znajduje się w Karbali, dziewięćdziesiąt kilometrów na południowy zachód od Bagdadu. Od upadku Saddama Husajna na obchody Aszury przybywa do tego świętego miasta po kilka milionów pielgrzymów. Za rządów Saddama, świeckiego sunnity, który dyskryminował szyitów, ich procesje biczowników i inne widowiska pasyjne były zakazane.
Turcy obchodzą Aszurę jako święto uratowania arki Noego, która zatrzymała się na górze Ararat. W tym dniu przygotowuje się świąteczne potrawy złożone z czterdziestu składników i częstuje się nimi przyjaciół i znajomych. Większość muzułmanów uznaje, że arka Noego zatrzymała się na górze Al-Dżudi w Arabii, nie zaś na górze Ararat w Turcji.Obejrzyj krawawe zdjęcia z Aszury