Rolnicza przyszłość wyścigów
Na torze pod Barceloną Piotr R. Frankowski spotyka Jasona Barlowa z brytyjskiego „Top Gear”. Obaj testują wyścigowe Seaty. Jednego na ropę, drugiego na benzynę. Wszystko po to, by przekonać się czy auta z silnikami Diesla są przyszłością sportów motorowych.
BOICIE SIĘ, ŻE NIEDŁUGO WSZYSTKIE fajne samochody znikną z ulic? Że zastąpią je elektryczne i hybrydowe bzdurki o urodzie chłodziarko-zamrażarki? Że sporty motorowe polegną pod naporem zakompleksionych histeryków, którzy tak drżą przed prawdziwym światem, że wolą przytulać się do drzew w lesie? Ja się boję. Na szczęście dla nas wszystkich z domieszką benzyny we krwi spece od sportów motorowych kombinują, jak sprawić, by nasze ukochane dyscypliny nie uległy darwinowskiej eliminacji.
W niektórych krajach jeżdżą wyścigówki zasilane bioetanolem, w Le Mans po raz kolejny wygrywa diesel, a w mistrzostwach świata samochodów turystycznych (bardzo podobnych z wyglądu do seryjnych) benzynowe BMW, Chevrolety i Hondy przegrały z turbodieslem Seata. Ale przecież wyścigi samochodowe jednoznacznie kojarzą się z wysokoobrotowymi silnikami, spalającymi pachnącą jak ekskluzywne perfumy wyczynową benzynę! Czy jest tam miejsce dla smrodliwego, wolnoobrotowego agregatu, który przywodzi na myśl raczej ociężałą maszynę rolniczą niż zwinną wyścigówkę?
* Formuła mistrzów*
Naprawdę popularne są na świecie tylko trzy serie sportów motorowych: Formuła 1, rajdowe samochodowe mistrzostwa świata (WRC) i wyścigowe mistrzostwa świata samochodów turystycznych (WTCC). Te ostatnie bardzo podobają się kibicom, bo w wyrównanej walce zmagają się tam auta podobne do seryjnych samochodów, które można kupić w salonie – BMW serii 3, Chevrolet Lacetti, Seat Leon. Wśród kierowców WTCC znaleźć można wielu gigantów ze świata wyścigówek o blaszanych dachach: Andy Priaulx, Alain Menu, Nicola Larini, Yvan Muller. Walczą na milimetry, niezwykle widowiskowo. Regulamin mistrzostw mocno ogranicza konstruktorów wyścigówek, które mają dwulitrowe silniki.