Kwatery Hitlera w dzisiejszej Polsce
Kwatery Hitlera to zazwyczaj ogromne żelbetowe budowle, zaawansowane nawet jak na dzisiejsze czasy. 27 sierpnia 1941 roku do kwatery w Stępinie przybył sam Naczelny Wódz Państwa Niemieckiego, aby spotkać się z Benito Mussolinim na rozmowę, która okazała się kluczowa dla dziejów dzisiejszej Europy.
Wódz III Rzeszy, rozkazał na podbitych terenach wybudować kilka kwater polowych, tak aby móc kontrolować sytuacje na froncie z krótszego dystansu. Tam pod grubą warstwą betonu, chroniony przez SS, wraz ze sztabem, swymi generałami mógł oceniać sytuacje, planować nowe operacje, ofensywy i podboje. Głównych kwater Hitler miał kilka, Felsennest ("Skalne Gniazdo") koło Münstereifel w Niemczech , Wolfsschlucht I "Wilczy Jar I" w Bruhly de Peche w Belgii , Wehrwolf ("Wilkołak") nieopodal wsi Striżawka na Ukrainie.
Jako że najcięższe i prawie nie przerwane walki toczyły się na Froncie Wschodnim, głównym obszarze zaangażowania wojsk niemieckich, wybudowano kilka kwater polowych na terenach dzisiejszej Polski i Ukrainy. Największą byłą kwatera wojenną Hitlera jest słynny „Wilczy Szaniec” (Wolfsschanze), usytuowany w województwie Warmińsko-Mazurskim nieopodal Kętrzyna na skraju wsi Gierłoż. Była to główna kwatera wodza Rzeszy i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych (OKW).
Miejsce to znane jest w świecie, głownie z najgłośniejszego zamachu na życie Hitlera z 20 lipca 1944 roku. W baraku narad, płk Claus von Stauffenberg podłożył bombę, która jednak nie zdołała zabić fuhrera. Zamach był wynikiem spisku w armii, a jego niepowodzenie oznaczało śmierć dla wielu tysięcy ludzi, spiskowców, tych którzy ich popierali. Budowę Wilczego Szańca rozpoczęto, w 1940 roku przed planowana inwazją na ZSRS. Cały kompleks, ukończono w 1942 roku. Na początku miała to być kwatera „tymczasowa” w związku z planowanym szybkim pokonaniem Rosjan. Jednak z biegiem czasu stało się jasne, że wojna będzie długa, a kwaterę należy umocnić.
Kwatera leżała na obszarze 250 ha, w jej skład wchodziło 80 budynków w tym 50 bunkrów. Przez Wolfsschanze przebiegała linia kolejowa, oraz droga. W jej skład wchodziło lotnisko polowe, była tam elektrownia, koszary SS, warsztaty naprawcze, strażnica kolejowa, wartownie, kino, kotłownie czy schrony przeciwlotnicze. Strefa nr I była otwarta tylko dla członków sztabu OKW i najwyższych dostojników Rzeszy. Załogę stanowiło ponad dwa tysiące sto osób, głównie żołnierze przybocznego batalionu zmechanizowanego fuhrera. Dodatkowo kwatery bronić miały jednostki powietrzno desantowe, oraz punkty nasłuchu.
Cały teren otoczony był zasiekami z drutu kolczastego, oraz polami minowymi o długości do dziesięciu kilometrów i szerokości ok. trzystu. Obronę stanowiły tez wieże wartownicze , oraz betonowe stanowiska karabinów maszynowych. Teren kwatery przykryty był siatką maskującą, z przytwierdzoną sztuczną roślinnością. Największe bunkry, miały dach grubości do dziesięciu metrów i ściany gruba na trzy metry.
Budowle Wilczego Szańca wysadzono w powietrze w listopadzie 1944 roku. Dziś była kwatera Hitlera jest w dużej części, kupą gruzu, poskręcanego metalu i powalonych betonowych ścian. Mimo wszystko przyciąga tysiące turystów , swoją legenda miejsca słynnego zamachu oraz wielkością.
Kolejnym miejscem na terenie RP w którym przebywał Hitler jest obiekt w Stępinie i Strzyżowie ok. 45 km na południe od Rzeszowa. Jest to kompleks ogromnych schronów kolejowych , w których przetrzymywano pociąg jakim podróżował Hitler. Kompleks został zbudowany w latach 1940-41. Żelbetowy schron kolejowy w miejscowości Stępina składa się z głównego schronu o długości 393 metrów i zespołu kilku mniejszych betonowych schronów obsługi. Wewnątrz bunkra były tory kolejowe oraz peron .
Wzdłuż głównego tunelu biegną boczne korytarze zabezpieczone pancernymi drzwiami gazoszczelnymi. 27 sierpnia 1941r. swoim pociągiem przybył tu sam Hitler aby spotkać się Duce, przywódcą Włoch, Benito Mussolinim. Był to jedyny przypadek skorzystania z kwatery przez Niemieckiego fuhrera.
Cały kompleks liczy kilkadziesiąt budynków ,bunkrów wież obserwacyjnych, bunkrów i schronów bojowych. Cały obiekt był zupełnie samowystarczalny,a ludziom przebywającym w środku głównego schronu kolejowego nic nie groziło,nawet po kilkukrotnym trafieniu bombą czy pociskiem artyleryjskim dużego kalibru. Obszar kwatery leży na terenie o bokach tysiąc na pięćset metrów. Jego budowę rozpoczęto w lecie 1940 roku. Obiekt wpadł w ręce Armii Czerwonej w sierpniu 1944 roku, a budynkach urządzono szpital polowy.
ZOBACZ KWATERY HITLERA W POLSCE >>
Kwatery wojenne Hitlera są przykładem mistrzostwa Niemców w budowaniu wielkich budowli obronnych podczas ostatniej wojny. Od Belgii po Ukrainę powstawały żelbetowe ogromne budowle, budowane jako miejsca planowania zwycięskich bojów, po kilku latach trzeba było porzucić lub zniszczyć.
Piotr Langenfeld