Sumo
None
Sumo
Walka sumo jest swego rodzaju rytuałem, który został zapoczątkowany wieki temu. Przed rozpoczęciem pojedynku, zawodnicy rzucają przed siebie garść soli zmieszanej z piaskiem, aby oczyścić arenę i kołyszą się, przenosząc ciężar ciała z nogi na nogę. Wierzą, że takie zachowanie może pokonać złe moce.
Rola sędziego także jest nieco nadzwyczajna. Musi być to wyselekcjonowany człowiek z rodziny, która specjalizuje się w tym fachu. Przywdziewa strój kapłana sinto i jak głosi legenda, ma być surowym arbitrem pojedynku.
Zobacz również
Sumo
Jeszcze dziwniejsze jest to, że pod areną złożone są ofiary dla bóstw. Kilka metrów nad nią wisi specjalna kopuła, której zadaniem jest przywołanie pradawnych czasów. Dlatego, że kiedyś takie walki odbywały się tylko w świątyniach.
Chociaż większości z nas ta walka, a raczej obrzęd kojarzy się z japońskim rodowodem, ale nie jest do końca prawdą. Do tej pory nie ma pewności, czy ten fantastyczny sport wywodzi się w rodzimej Japonii czy został zaciągnięty z Azji.
Japońskie legendy głoszą, że na przełomie starej i nowej ery w ich pańskie odbywały się już liczne walki sumo. Miały one jednak znacznie brutalniejszy charakter i niejednokrotnie kończyły się śmiercią jednego z zawodników.
Zobacz również
Sumo
Sumo to nie tylko sport, to także tryb życia dla zawodników. Sumo to także sposób na życie i sposób na godną śmierć. Nikt nawet nie waży się porównywać tego elitarnego sportu do zapasów czy judo. Takie myślenie oznaczałoby hańbę dla tej osoby.
Zawodnicy, którzy podejmują się tego trudnego wyzwania, są podzieleni są na 6 dywizji - Jonokuchi, Jonidan, Sandanme, Makushita, Juryo oraz Maku-uchi.
W obrębie każdej z nich istnieje podział na bardzo wiele stopni zawodniczych. Grupa Juryo obejmuje 14 stopni, natomiast elita zawodników sumo (Maku-uchi) dzieli się na 17 stopni z numeracją od 17 do 1 o wspólnej nazwie Maegashira (Zapaśnicy bądź Wojownicy) oraz na grupę tzw. Sanyaku (Mistrzowie) obejmującą 4 stopnie ( Komusubi (Młodszy Mistrz II Stopnia), Sekiwake (Młodszy Mistrz I Stopnia), Ozeki (Mistrz) oraz Yokozuna (Wielki Mistrz).
Zobacz również
Sumo
Zaledwie dwie najwyższe dywizje, 6 razy do roku biorą udział ( rozgrywanych w miesiącach nieparzystych) w Turniejach Cesarskich, będących prawdziwym świętem dla entuzjastów sumo w całej Japonii.
Zobacz również
Sumo
Na przełomie XX wieku w zasadach sumo zmieniło się bardzo wiele. Do ścisłego grona zawodników, którzy zawodowy uprawiali sumo dołączyli przedstawiciele innych nacji.
Był to szokujący moment dla rodowitych Japończyków, a nawet dla miłośników tej dyscypliny na całym świecie. Takie zamieszanie jeszcze kilka lat temu nie mogłoby mieć miejsca.
Zobacz również
Sumo
Wielkim plusem tego wydarzenia było to, że wnieśli oni do sumo nową wartość, jaką były fenomenalne wręcz warunki fizyczne, nieosiągalne w zasadzie dla rdzennych Japończyków: wzrost ponad 2 m i waga ciała znacznie przekraczająca 200 kg. Zapoczątkowali techniki wywodzące się z środkowo-azjatyckich systemów walki wręcz. Od tamtego momentu wiele się zmieniło.
Zobacz również
Sumo
Znawcy sportu twierdzą, że od tamtego czasu sumo stało się bardziej widowiskowe, przez to, że wypracowano nowe techniki
W naszym kraju jest kilka osób, które walczyły na terenach Japonii. O dziwno – jest już spora liczba kobiet, które próbują swoich sił w sumo. Można zadać sobie jedno, zasadnicze pytanie, – po co?
Zobacz również
Sumo
