Bierny opór
Sam wielokrotnie stawał w obronie słabszych. Niezależnie, czy wstawiał się za osobami z nizin społecznych, czy ubogimi robotnikami, starał się to robić w sposób pokojowy. Był przekonany, że za pomocą takiej wolnej od agresji presji wywieranej na rządach również można osiągnąć wymierne efekty. Z tzw. biernego oporu udało mu się zaś uczynić swój znak firmowy.
Do historii przeszedł spektakularny protest zorganizowany przez Gandhiego w 1930 r., określany mianem marszu solnego. Rozpoczął się on 12 marca, kiedy Gandhi oraz grupa kilkudziesięciu jego najzagorzalszych sprzymierzeńców ruszyła w drogę, sprzeciwiając tzw. podatkowi solnemu. Zabraniał on wydobywania obywatelom tego minerału we własnym zakresie. Za złamanie reguły przewidziane były surowe reperkusje. Całe zamieszanie z podatkiem solnym stanowiło jednak tylko pretekst do zorganizowania manifestacji, której rzeczywistym celem było sprzeciwienie się brytyjskiej dominacji (wcześniej Brytyjczycy odmówili Indiom przyznania statusu dominium).
Marsz rozpoczął się w Sabarmati. Stamtąd Gandhi wyruszył w liczącą ok. 400 km drogę do Dandi. Manifestacja zaczęła szybko się rozrastać. Do grupy niespełna stu osób, które rozpoczęły marsz, co chwilę dołączały kolejne tysiące. Lokalna akcja, którą na początku mało kto się interesował, stała się wydarzeniem o międzynarodowym rozgłosie. Po zakończeniu protestu aresztowano Gandhiego, a potem również dziesiątki tysięcy osób, które podejrzewano o udział w akcji.