Bosy profesor sieje groch
W latach 20. Trofim Łysenko pracował w eksperymentalnej stacji agrotechnicznej w sowieckim Azerbejdżanie. W roku 1929 przeniósł się do Wszechzwiązkowego Instytutu Nasiennictwa i Genetyki, którym następnie kierował przez długie lata - do roku 1966. W tym czasie był także dyrektorem Instytutu Genetyki Akademii Nauk ZSRR.
Początkiem jego kariery był artykuł, opublikowany w 1927 roku w "Prawdzie", w którym ogłosił, że do użyźniania gleby nie potrzeba nawozów, a groch można siać nawet w zimie, co uchroni ludzi i bydło od głodu. Choć obie te teorie wkrótce obaliła praktyka, nie zaszkodziło to Łysence. Za "bosym profesorem", jak go nazwano, murem stanęła partia i jej przywódca Józef Stalin.
Pozycję Łysenki ugruntował kolejny przedstawiony przez niego wynalazek - jarowizacja zbóż. Metoda ta miała zwiększyć odporność zbóż na mrozy, dzięki przemianie odmian jarych w ozime pod wpływem warunków środowiska. Choć jarowizacja nie była oryginalnym pomysłem sowieckiego uczonego (znano ją w XIX wieku w USA), w ZSRR przedstawiano ją jako nowość.