Stalinowski wilczek
W latach 1935-1936 był komisarzem politycznym w fabryce czołgów. W 1939 roku został sekretarzem Dniepriotrowskiego Komitetu partii komunistycznej. W czasie II wojny światowej, mimo braku jakiegokolwiek doświadczenia wojskowego, Stalin powołał go na zastępcę szefa Zarządu Politycznego Frontu Południowego. Został też zaraz awansowany na pułkownika. Później był jeszcze zastępcą szefa Zarządu Południowego Frontu Zakaukaskiego i szefem Wydziału Politycznego 18. Armii. Pod sam koniec wojny mianowano go na szefa Zarządu Politycznego 4. Frontu Ukraińskiego. W sierpniu 1946 roku opuścił armię w stopniu generała dywizji. Miał 40 lat.
Ponownie przeszedł do pracy partyjnej. Został I sekretarzem Zaporoskiego Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii Ukrainy, a w roku 1950 awansował na sekretarza Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Mołdawii. Po śmierci Stalina, w marcu 1953 roku, przeszedł do pracy w Marynarce Wojennej. W randze generalskiej odpowiadał za szkolenie ideologiczne marynarzy. Po latach miał to szkolenie rozszerzyć na cały "naród radziecki".